𖦹⭒°｡⋆
Jestem pewna, że gdyby ktoś tylko zobaczył ilość pamiętników, które napisałam w swoim życiu, byłby w stanie stwierdzić, że jestem dość wrażliwą osobą.
Pisałam o wszystkim.
– o tym, co dzisiaj zjadłam,
– o tym, co robiliśmy dziś w szkole,
– o tym, co kto do mnie powiedział,
– o uczuciach moich i innych,
–
o obcych ludziach; jacy myślę, że są; co myślę, że przeżyli; jak myślę, jak się czują itp.
W wieku 18 lat wyprowadziłam się. Nie tylko z domu, miasta czy województwa. Wyprowadziłam się z kraju. Kraju, który tak kochałam. Miałam jednak bardzo dobry powód, a mianowicie znalazłam dobrą uczelnie w Barcelonie. Od dziecka marzyłam, by być psychologiem. Co można zauważyć po moich pamiętnikach, zawsze interesowały mnie uczucia innych.
Od czasu wprowadzenia się do przez wielu kochanego miasta i rozpoczęcia studiów, kartki mojego pamiętnika były okropnie przeciążone wiadomościami i spekulacjami o pewnym chłopaku.
Czasami miałam wrażenie, że notatnik błaga o przerwę. Trochę się nie dziwię, w końcu też nie lubię słuchać wiecznie o tym samym...
๋࣭ ⭑
Piszę to z nudów, więc jeśli z dnia na dzień przestaną ponawiać się rozdziały, to w końcu moje życie przestało być nudne.
CZYTASZ
unloveable ִ ࣪𖤐 // Pablo Gavi
Fanfiction"- "Kolejny"? Masz całą listę? Młodszy Gavira spytał, nadal roześmiany. - Jasne. Moja przyjaciółka z Polski, bo chciałam zobaczyć jak to jest, Ansu na ostatniej imprezie, bo chciał sprawidzić czy jest gejem, Soleil i Eleanor na jednej z naszych noce...
