Soğuk bir kış gecesi hastanenin duvarlarında yankılanan bir kadının çığlık sesleri fazlasıyla duyulan hıçkırık ve ağlama sesleri ile karışık geliyor, üzüntü ile sevinci bir arada tutuyordu. Sonrasında o acı sesler kesilmişti ve ağlayan bir bebek ses...
Selammmm. Odaların yerlerini hazırladım. Sizce nasıl olmuş canlar?💛💓
Yeni bölümde biraz daha betimlemeler ile karşınızda olacağım.
Not: Kırmızı yerler koridor!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________
Uyuduğumu, uyandığım zaman fark ettim. Uyandığımda gözümü açar açmaz saate baktım, saat 8 gibiydi. Hemen yataktan fırlayıp dolabıma pijamalarımla gittim. Seçtiğim elbiselerden birini giydim. Saçlarıma şekil vermeye çok uğraşmadan hemen bir şeyler yapıp odadan çıktım.
Revire Conroy'u görmeye gidiyordum. Dün çok ağır yaralıydı. Onu düşünürken uyuya kalmışım. Revir zaten bizim odalarımızın olduğu kattaydı. Hızlı adımlarla odaların olduğu koridordan çıkıp revire giden uzun koridorda ilerlemeye başladım. Bir süre kimsenin gelmediğini görünce koşar adımlarla ilerledim. Sonunda ulaşmıştım. Kapıdan içeri girince odadaki hasta yataklarında biraz ilerledikten sonra Conroy'un yattığı yatağı gördüm. Zeta hala Conroy'un başında bekliyordu. Zeta'ya seslenmeden bir süre olduğum yerde durarak onu izledim. Gözleri fazlasıyla kızarmıştı. Belli ki tüm gece Conroy'un uyanmasını beklemişti. Sonrasında başını kaldırdığında beni gördü. Zeta bana eliyle sessiz ol işareti yaptı. Sonrasında hemen bekle anlamında elini havaya kaldırdı. Sessiz sessiz yanıma geldi. "Günaydın"
"Günaydın"
"İyi misin? Gözlerin çok kızarmış"
"İyiyim" diyebildi sadece ama çok yorgundu, belliydi.
"Tüm gece buradaydın değil mi?"
"Evet, uyanmasını bekledim"
"Şimdi nasıl? Uyanabildi mi?"
"Uyanalı yaklaşık 1 saat bile olmadı ama geri uyudu."
"Neresinden yaralanmış peki? Dün çok ağır yaralandığını gördüm."
"Sırtının omuzlarından beline kadar çarpı şeklinde hızlıca 2 düz çizgi şeklinde yaralanmışlar ve" dedi. Yaklaşık 3-4 saniye duraksadı. Hiçbir şey söylemedim, biraz korkmuştum.
"Çarpı şeklinin sol üstteki köşesinden yani sol omzundan bıçaklanmış." sözleri boğazında düğümlenmiş başka hiçbir şey söyleyemedi.
"Sol üst köşesi mi? Bu ölüm anlamına gelmiyor mu?" sesim biraz değil fazlasıyla endişeliydi. Bunu kim, neden Conroy'a yapmak istemişti ki? Neden yapmak istemişti?
"Evet. Ölüm." yine birkaç saniye duraksadı. Yorgun olduğu için Conroy'un yatağının yanındaki koltuğa oturması için yatağın yanına gittik. Kendime de bir sandalye alıp karşısına oturdum.
