acıyı nasıl tanımlarsınız? topluma göre acı olmayan bir acı ile yanarken kime nasıl anlatırsınız?
.
.
.
kimse ölmedi ama bir cenaze vardı içimde
kendimi zehirliyordum git gide
olmayan acımı görmüyordu kimse
sebebim yoktu ama ağlıyordum işte
seslendim ama sesimi duymadı kimse
olmayan bir karanlıkta kayboluyordum yine
annemin sesini duyardım yan odada, ağlardı sebepsizce
belki vardı onun da bir acısı, duyulmayan bir sesi
olmayan karanlıklarda kaybolmasından korktum benim gibi
elimi uzatsam da tutamazdım onu,
akıp gidiyordu zaman gibi,
kum gibi paramparça, kayıp gidiyordu uzaklara
sürükleniyordu denize doğru, o hiddetli denize
korkuyordum ama ne yapabilirdim ki,
o koca bir sahil dolusu kum ise ben bir çakıl taşıydım anca
sen bensiz yapardın belki ama
korkuyordum anne, gitmesen n'olurdu ki?
biraz daha kalsan seni anlardım belki
.
.
.
olmayan acınızı paylaşan birisine nasıl deva olabilirsiniz ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
isimsiz
Poetrybu sağır dünyada attığım çığlıklar duyulsun diye yazıyorum, kör olanlara görünmek için uğraşmayı bıraktım. [ben profesyonel bir yazar/şair değilim, sadece isimsiz bir günlük okuyorsunuz]
