Kaldırmadı. Hiçbir şey yapmadı, yapamadı.
Isagi'nin bakış açısından
Nagi öylece ambulansa bindirilip giderken tek yaptığım şey arkasından bakmak oldu.
Gözlerimden akan yaşları hissetmiyordum bile. Bacaklarımın beni daha fazla ayakta tutamayacağını fark edince yere bıraktım kendimi.
Bir kolumdan tutan Bachira'da benimle beraber yere çökmüştü. Kaiser de ayakta birisiyle telefonda konuşuyordu.
Seslerini duyamıyordum. Halim kalmamıştı.
En sonunda Bachira'nın beni iyice sarsmasıyla yavaşça kendime geliyordum. Etrafımdaki sesler netleşmeye başlamıştı.
"İsagi?"
Dolu gözlerimi Bachira'ya çevirdim. Görüşüm göz yaşlarımdan dolayı bulanıktı.
"Hm?"
Sanki konuşma yetimi kaybetmişim gibi sadece ses çıkartarak cevap verdim.
"Hadi kalk, hastaneye gidiyoruz. Nagi'nin yanına."
Nagi.
Kendimi zorlayarak yerden kalkmaya çalışırken Kaiser ve Bachira da bana yardım etti.
Sokaktan çıktığımızda hemen önümüzde bir araba durdu. Şoför koltuğunda oturan mor saçlı çocuk camı indirdi.
"Hadi, atlayın."
Kaiser bizim için arka kapıyı açtı, biz bindikten sonra kapatıp kendisi öne geçti.
"Selam Ness, en hızlı şekilde **** hastanesine."
Kaiser koltuğa oturur oturmaz konuştuktan sonra adının Ness olduğunu öğrendiğim kişi gaza bastı.
Araba durur durmaz inip hastaneye koştum. Kaiser ve Bachira da arkamdan yavaşlamam gerektiğini söyleyerek koşuyolardı.
Danışmana varıp hemen nerede olduğunu sordum. Cevap verir vermez tekrar koşmaya başladım.
Koridora girer girmez kenarda oturan mor saçlı çocuk beni görünce sinirle ayağa kalkıp yakalarıma yapıştı.
"BUNLARIN HEPSI SENIN YÜZÜNDEN. NE ÇOCUKLUK ARKADAŞIYMIŞ LAN. SIKTIR GIT BURDAN. HEPSI SENIN SUÇUN. SIK-"
Konuşmasına devam edecekti ki diğer turuncu saçlı çocuk ağzını kapatarak onu geri çekti.
Bacaklarımı hissedemeyince köşedeki duvarın dibine çöktüm. Kulaklarımı kapatacak şekilde kafamı ellerimin arasına aldım.
Hepsi benim suçum.
Evet, hepsi senin suçun.
Bachira ve Kaiser gelmişti ama onları duyamıyordu. Nefesim daralmaya başlamıştı.
Benim yüzümden.
Hepsi senin yüzünden. Sen olmasaydın.
Ben olmasaydım, bunlar olmazdı.
Evet Yoichi, sen olmasaydın.
Ama varım.
Hayır, sen yoksun. Sen bir hiçsin.
Ben bir hiçim.
Evet, sen bir hiçsin.
Ama...
Hayır Yoichi, aması yok. Bir düşünsene. Sen olmasaydın, baban ve annen çocuklarından utanmazdı, şu anda seni korumaya çalışan çocuk içeride yatıyor olmazdı, arkadaşların tehlikede olmazdı.
Her şey senin suçun Yoichi. Eğer sen doğmasaydın, her şey daha güzel olurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaptan Savaşları -Nagisagi-
Fanfic"Mal mısın kardeşim? Kaldırım burası. Öyle telefona bakarak yürüyebileceğin bir yer değil." "Öyle mi? Kaldırım burası, öyle durup da kedi sevebileceğin bir yer değil. Çok istiyorsan git evinde sev." Bir gun isaginin yolda birisiyle kavgasından sonra...
