ေမာင့္ရဲ႕ေကာက္စိန္ေလး//မောင့်ရဲ့ကောက်စိန်လေး S-1 [Complete]

Part - 9

Zaw gyi

မေန႔ကသူျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းငယ္ကိုယ္ေအာ္မိလိုက္ပါသည္။တစ္ခါမွငယ့္ကိုယ္မေအာ္ဖူးတဲ့သူကစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ျဖစ္ကာေအာ္ခဲ့ခ်င္းသာျဖစ္၏...။

မင္းေမာင္တစ္ေယာက္မေန႔ညကသူကိုယ္ထမင္းစားဖိတ္ထားတဲ့ကေလးဆီအားထမင္းသြားစားဖို႔ေရမိုးခ်ိဴးကာျပင္ဆင္ေနပါသည္။ေဂ်ာ္လီကသူလဲလိုက္မည္၊ ဆရာတစ္ေယာက္ထဲမသြားနဲ႔လို႔ေျပာကာေနာက္ဆံုးတားမရတဲ့ကိုယ္ကပဲအ႐ူွံးေပးလိုက္ရပါသည္။

"ဆရာ ထမင္းသြားစားမွာေနာ္...ပဲြတက္မွာမဟုတ္ဘူးဗ်ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိျပင္ဆင္ေနရတာလဲ"

တကယ္ပါပဲအျမင္ကကပ္လာၿပီ၊ ဆရာေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတာေဂ်ာ္လီစိတ္ထဲမွာက်ိန္ဆဲေနရင္းဆရာကသူ႔ဘက္လွည့္ကာ...။

"မင္းေစာက္ပူပါလားေဟ့ေကာင္...မင္းၾကေတာ့ေရာမျပင္ဆင္လို႔လားမင္းသားၾကေနတာဘဲဝတ္ထားတာ"

"ဟဲဟဲ က်ေနာ္ေခ်ာတယ္မလားဆရာ..."

"ေဘာဂိုေခ်ာ!!! ကားထဲကေနေစာင့္ေန ငါ့ဆင္းလာခဲ့မယ္"

ေဂ်ာ္လီေခါင္းၿငိမ့္ျပကာထြက္လာလိုက္သည္။မဟုတ္ရင္သူစားမိေတာ့မွာစိတ္ကထိန္းႏို္င္တာမဟုတ္ဖူး...။

[က်မသားကဆရာဂိုအခ်ိန္ျပည့္စားဖို႔ၾကံေနတဲ့သူပါ😂]

႐ိူင္းတစ္ေယာက္အနံ႕ေမႊးေမႊးေလးရတာမို႔ေအာက္ဆင္းၾကည့္ေတာ့၊ ငယ္ေလးခ်က္ျပဳတ္ေနတာကိုယ္ေတြ႔ရပါသည္။ဒီေန႔ဘယ္သူဘယ္ဝါလာမွာမို႔ငယ္ကအပင္ပန္းခံပီးခ်က္ျပဳတ္ေနတာလဲ႐ိူင္းမသိပါ၊ မေန႔ကငယ္နဲ႔သူနဲ႔ရန္ဖစ္ထားတာမို႔ငယ္ကက်ေနာ္ကိုယ္ေ႐ွာင္ေနသလိုစကားလဲမေျပာပါေခ်။

"ငယ္...ကိုကိုကိုယ္စ္ိတ္ဆိုးေနတာလား"

".........."

"သဲငယ္ကိုကိုေမးေနတယ္ေလစိတ္ဆိုးေနတာလားလို႔"

".........."

ဟူးးး၊ သက္ျပင္းသာခ်မိပါသည္။ဒီလိုပံုစံမ်ိဴးနဲ႔ဆုိသူအမွားေတြကိုယ္သာေျပာျပလိုက္ရင္ငယ္ကသူကိုယ္မုန္းသြားမွာက်ိန္းေသပါသည္။သူေၾကာက္တယ္ငယ့္ကိုယ္ဆံုး႐ူံးရမွာေၾကာက္မိတယ္...ဒါမဲ့သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမေလးထက္ထက္ကိုယ္လဲသူတာဝန္ယူရမည္မဟုတ္လား၊ငယ္ကိုယ္ဘယ္လိုဖြင့္ေျပာရမလဲဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ေကာကိုကိုကိုယ္ငယ္မုန္းသြားမွာမလားဟင္။