Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
Pazartesi sabahı benim için hiç güzel başlamamıştı, annem erkenden avmye gitmişti, üniformamdaki kravatı bağlayamamıştım, tostumu yakmıştım ve converse bağcıklarımı asla yapamıyordum.
Bağcıklarımı bağlayamayıp ayakkabımın içine sıkıştırıp koştur koştur dışarı çıktım ama ne Ochakoyu ne de Shotoyu göremedim. Zaten dünkü olaydan sonra birlikte gideceğimizi sanmam aptallıktı.
Otobüse atlayıp erkenden okula gelmiştim sınıfta üç beş kişi vardı birisi de Katsukiydi, dünkü olaydan sonra ona nasıl davranacağımı bilmiyordum, kendi yerime oturduğumda bana döndü, ''Verilmiş bir sözün var.'' dediğinde anlamayarak ona döndüm. ''Benimle oturacaktın.'' dediğinde günler önceden verdiğim bu sözü şimdi hatırlamıştım. Zaten Ochako ile kavga ettiğimizden Shotonun yerine oturmuştum Ochakoyu görmemek için, asıl problem Shotonun ne düşüneceğiydi ama ona düzgünce anlatırsam beni anlayacağını düşünüyordum.
Tam o sırada sınıfa gülerek gelen arkadalarım oluğum tarafa göz ucuyla bile bakmayıp yanımıza oturduklarında gözlerime inanamadım, Ochakoyu anlıyordum ama Shoto... Hem biz Ochako ile hiç küs kalmazdık neden böyle davranmıştı?
Katsuki onlara dönüp baktığında gözlerimi onlardan çekip önüme döndüm, bundan sonra böyle mi olacaktı yani? Bu kadar kolay mıydı her şey? Kalbim acıyla sızladığında kollarımı masada birleştirip kafamı kollarım arasına gömdüm, yüzümü görmelerini istemiyordum. Büyük bir el nazikçe saçlarımı okşadığında günlerdir arkasından it, kopuk, serseri ve pezevenk dediğim dedikodusunu yaptığım adam dün söylediğim her şeyi duymuş olmasına rağmen saçlarımı okşuyordu, ön yargıyla yaklaştığım bu adam beni bir kez olsun yarı yolda bırakmamıştı. Girdiği rut döneminde beni rahasız etmemişti, kızışmamı rahat geçirmem için her şeyi yapmıştı, beni tecavüzün pençesinden kurtarıp sorgusuz sualsiz evine almıştı, beni rahatlatmak için bana kitaplarını vermişti, şarkı söylemişti, kıyafetlerini vermişti...
İnsanın adı bir kere çıkınca bir daha silemezmiş derler, Katsukinin adı bir kere çıkmıştı herkes -ben de dahil- ön yargılı davranıp tüm şuçu onda bulmuştuk. Dün evime kaşı gözü patlak geldiğinde bile onu suçlu pulup 'Kötü bir şey mi yaptın?' demiştim ama asıl dayak yiyen oydu. Shotoyla anlaşamadıklarını biliyordum ama hiç kavganın nedenini sormamıştım, belki yine Katsukiyi haksız bulacaktım ama en azından sorup olayı öğrenecektim.
Eli saçlarımın arasında gezinirken kafamı ovuyordu, mayışarak kendimi uykunun kollarına bıraktığımda daha ilk dersin ortasındaydık...
Öğrencilerin gürültülü sesiyle gözlerimi açtığımda Katsukinin eli hâlâ saçlarımın arasındaydı ama hareket etmiyordu, kafamı biraz kaldırıp ona döndüğümde onun da benim gibi kafasını tek koluna dayayıp uyuduğunu gördüm, uyurken yüzünün ne kadar duru olduğunu fark ettim. Masum bir yüzü vardı...
