Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
Kapısına dayandığım Ochako beni beklemiyor olacaktı ki şok olmuştu, koştuğum için nefes nefeseydim. ''Lütfen konuşalım.'' nefeslerimin arasından zar zor cümle kurduğumda Ochako beni içeri aldı ve kanepeye oturtup elime su tutuşturdu. Suyu içip sakinleştiğimde söylyeceğim şeyleri zaten aklıma yazmıştım.
''Özür dilerim Ochako, gerçekten özür dilerim. Ben kimsenin tarafını tutmadım sadece benden yardım isteyen birin reddedemedim. Shotoyu hiç düşünmediğim konusunda haklısın ama bu umursamadığımdan değildi sadece düşünmeye zamanımın olmamasındandı. Her şey bir anda oldu bir anda girdi hayatıma, ne yapacağımı bilemedim hâlâ daha bilmiyorum sadece daha fazla küs kalmak istemiyorum!'' dediğimde boynuma sarıldı.
''Özür dilerim İzuku! Öyle laflar etmek istemedim sadece, sadece onun aramıza gireceğini düşündüm ve korktum...'' dediğinde ben de ona sarıldım ve onlarsız geçen 5 günümü ve az önce yaşanan olayları anlattım.
''Tam ona güvenmeye başladığım an, tam bu çocuk kötü bir çocuk değil dediğim an suratıma öyle bir çarptı ki gerçekler...''
Ochako koluma girip, ''Alçak piç, hiç mi utanması yok bu çocuğun? Nasıl öyle konuşup davranabilmiş?'' dediğinde ona döndüm.
''Peki ya Shoto? Katsuki hiçbir zaman ilk kavgayı başlatmadığını hep Shotonun başlattığını söyledi. Bu ikisinin arasında kavga malzemesi olmuşum Ocha...''
''Onu da görücem ben yarın, Katsukiden beklerdim de Shotodan asla!''
İki kardeşin arasında kavga malzemesiydim şu anda, Shotonun beni bu kadar önemsediğini bilmiyordum ama... Benim için kavga etmediklerini biliyordum sadece kavga etmek için bahaneleriydim ama bir tarafımın hoşuna gitmişti bu durum...
Akşama kadar Ochakoyla bu durumu konuşup anlaştık, Katsukiden uzak duracaktım. Arkadaşımı yeni kazanacaktım ve sanki o hiç var olmamış gibi devam edecektim hayatıma.
Saat geç olduğunda eve geçtim, olanları anneme anlatıp annemin sinir krizi geçirmesini izlerken kapının çalmasıyla kapıyı açtım. Yüzü ter içinde kalmış Katsuki hızlı hızlı nefes alıp veriyordu.
Yüzsüzlüğüne şaşırarak kapıyı suratına kapatacaktım ama eliyle kapıyı tutup ''Lütfen...'' dediğinde duraksadım. Sürekli emir kipiyle konuşan kafasına estiğini yapan adam kapıma dayanıp lütfen diyordu. Anneme biraz dışarı çıkacağımı söyleyip hemen evden çıktım ve evin çaprazındaki küçük parka girdim o da arkamdan geliyordu. Salıncaklardan birine oturduğumda karşıma dikildi.
''Dinliyorum bu sefer hangi rezilliğini anlatacaksın?''
''Özür dilerim.'' dediğinde ayağa kalktım, ''Özür mü diliyorsun? Gerçekten mi?''
''Söylediğim şeyleri değiştiremem ama bil ki sen değil başkası olsaydı onu kızdırmak için aynı şeyleri yapardım. Anlamıyorsun İzuku, bu evi o adamı ve çocuğunu hayatımda istemiyordum ve hiçbir zaman da istemeyeceğim. Kimse bana fikrimi, ne düşündüğümü sormadı! Annem tuttu kolumdan bu cici baban bu da cici kardeşin dedi hapsetti beni bunların yanına! Anlamıyor musun canım yanıyor, üzüntümü hırsımı öfkemi birinden çıkarmam gerekiyordu...''
Ne diyeceğimi bilemedim, yaşadığı şeyler kolay şeyler değildi farkındaydım ama bunu hiç yansıtmamıştı, umursamadığını ya da kabullendiğini düşünmüştüm hep, oysa o her şeyi içine atıp kavgayla dışa vurmuştu kendini. Kavga ettiği insanın kim olduğuna bakmıyordu sadece içinde biriktirdiği tüm duyguları yumruklarıyla içinden atmaya çalışıyordu.
''Onu kabullenemediğimi biliyordu inatla damarıma basmayı tercih etti. Tekrar söylüyorum senin hakkında söylediğim şeyler için pişmanım ama hiçbir zaman kavgayı ben başlatmadım ben sadece karşılık verdim.''
Biraz düşününce aslında olayın büyütülecek bir olay olmadığını fark ettim, sadece her şey çok saçma bir şekilde olmuştu kütüphane olayı, tuvalet olayı, evlerindeki olay falan derken o kadar saçma olay o kadar saçma bir şekilde olmuştu ki kafam karışmıştı.
''Bunu Shoto ve Ochakoya da söylemen gerekiyor.'' Çünkü onların da seni tanıması gerekiyor, hatta herkesin seni tanıması ve senin kötü biri olmadığını görmesi gerekiyor.
''Hayır, ben artık insanlara kendimi açıklamayı bıraktım. Sana açıklıyorum çünkü şarkım sana ulaştı... '' dediğinde salıncağa oturdu.
''Bu böyle gidemez, sürekli kavga edemezsiniz. Bak sen nefret etsen de o benim yakın arkadaşım. Sen konuşmak istemiyorsan bırak senin yerine ben konuşurum.''
''Sakın.'' dedi sarı saçlarını karıştırırken, ''Sakın böyle bir şey yapma.''
''En azından Ochakoya söylememe izin ver, lütfen...'' dediğimde kafasıyla onayladı beni. Cebimdeki telefonu çıkartıp chakoyu aradım ve parka çağırdım, Ochako parka girdiğinde bizi bir arada görmeyi beklemiyordu doğal olarak daha bir kaç saat öncesinde uzak duracağım şöyle apacağım bunu diyeceğim dediğim adamın yanındaydım.
Ochakoyu Katsukinin yanındaki salıncağa oturttum ve her şeyi açıkladım Katsukinin neden böyle davrandığını aslında onun hiçbir olayda parmağı olmadığını sadece kendini savunduğunu... Her şeyi anlattım.
''Shoto böyle bir insan değil. Yalan söylediği çok bariz!'' dediğinde Katsuki oturduğu salıncakta kıpırdandı.
''Ochako bu kadar ön yargılı ve peşin hükümlü olma lütfen. Ben Shotoyu senden önce de tanıyordum lütfen unutma onu tanıyorum ve güveniyorum Katsukinin kavga çıkarmaya çalışmasında kendince sebepleri vardı eminim ki Shotonun da vardır. Sadece dinlememi gerekiyor.'' dediğimde bıkkınca nefes aldı.
Düşündükçe bu olayın buraya varmasını anlayamıyordum, biraz dikkatli düşününce olayları abartan taraflardan biri de bendim, mesela Todorokilerin evinde onu dinlemeyip Ochakoya gelmiş ve onu haklı bulmuştum şimdi Katsukiyi dinledikten sonra onu haklı bulmuştum. Kafam patlayacak gibiydi, baştan sona saçmalıklar silsilesiydi bu yaşadıklarımız! Ön yargı tüm benliğimi kurutuyordu adeta, her şeyin başında ön yargılarımız vardı.
Ama artık olayın doğrusunu biliyordum, ortada bir suçlu yoktu sadece anne babasının ikinci evliliğini kabullenememiş iki ergen vardı ve ailelerine olan sinirlerini birbirlerinden çıkartıyorlardı. Ben sadece bir bahaneydim bu yüzden hakkımda söylenen şeylerin de bir önemi yoktu.
Ben bu olayın hiçbir yerindeydim, bu onların hikayesiydi ve ben sadece aralarında kavga malzemesi olmuş bir omegaydım.
