Umut:anne?
Bilge:anne mi?
Umut'un annesi saatlerdir bir sağa bir sola gidip geliyordu. Artık başım dönmeye başladı. Umut'un da başı dönmüş olmalı ki annesine artık oturmasını söyledi.
Umut: anne otursan mı artık ?
Umut'un annesi: sus konuşma. Ne zamandır sevgilisiniz?
Bilge: sevgili değiliz.
Umut'un annesi gözlerini açtı ve bağırdı.
Umut'un annesi: sevgili değilsiniz ve öpüşüyor musunuz?!
Umut: anne ben Bilgeden hoşlanıyorum. O da benden hoşlanıyor ama ben daha ona teklif etmedim.
Umut'un annesi: bu ilişkiyi onaylamıyorum.
Umut: anne ben sevdiğim kızla evlenirim istemediğim beşik kertmemle evlenmem!
BEŞİK KERTMESİ Mİ?!( böyle mi yazılıyor bilmiyorum xmsbmzns)
Bilge: Beşik kertmesi mi?
Umut'un annesi: anlatmadın mı sevdiğin kıza nişanlı olduğunu?
Nişanlı mii?! Hemen ayağa kalktım.
Bilge: ne nişanlısı? Nasıl bana söylemezsin? Neden benle oynadın? Niye yaa?
Umut: güzelim bak açıklayabilirim.
Bilge: ne diceksin ya? Gel metresim ol mu diceksin?
Umut: Bilge pişman olacağın şeyler söyleme.
Bilge: bitti Umut. Başlamadan bitti. Sana nişanlınla mutluluklar.
Hemen yürümeye başladım Umut da arkamdan gelmedi. Yürürken ağlıyordum.
-UMUTTAN-
Bilgenin arkasından gitmedim çünkü beni dinlemeden yargıya vardı ona cidden sinirliyim.
Umut: anne ne saçmalıyorsun ne nişanlısı ya?
Umut'un annesi: oğlum demek ki kız sana güvenmiyor bak gitti. Hemde mutluluklar diledi.
Kahkaha atmaya başladı.
Umut: anne ne diyorsun ya? Kızın gururu incindi tabi gidecek. Sende simdi gidiyorsun. EVİMDEN DEFOL!
Umut'un annesi: bana bağırma! Ben senin annenim!
Umut: artık değilsin! Ecrinde benim yanımda yaşamaya başlayacak. Sen çok kötü bir insansın Esma Kara!
Gözleri dolmuştu ama umurum da değildi. Benim güzelim boş yere ağladı hem de onun yüzünden. Annem evden gitti bende Bilgeyi aramaya çıktım. Çok uzaklaşmış olamaz. Aradım ama hiçbir yerde yoktu.
Eve döndüm Burak ve Rabia da kalkmıştı. Rabia Bilgeyi sordu. Gitti dedim. Her şeyi anlattım bana bağırmaya başladı. Ama sonra benim suçum olmadığını her şeyin annemin suçu olduğunu anladı. Bilgenin kısa süre içinde geri döneceğini biraz kafasını dinlemesi gerektiğini söyledi.
-3 ay sonra-
Umut 3 aydır beni arıyordur ama hala bulamadı. Onu cidden çok özledim. Ama nişanlıymış. Resmen nişanlı bir adamın metresi olacaktım. 3 aydır bir kafede çalışıyorum. İş arkadaşlarım ve patronum cidden çok iyiler. Kafeye bir müşteri geldi. Hemen siparişi almaya gittim.
Bilge: ne alırsınız beyefendi?
X:seni alacam.
Bilge:benden kalmadı maalesef.
X:hmm
Sesi çok tanıdık geldi. Bir dakikaaaa nee? Bu Umuttu. Nasıl yaaaa?
Bilge:U-Umut?
Umut: güzelim.
Bilge: güzelim deme banaa! Şimdi defol!
Umut: sen beni dinlemeden gitmiyorum. Sonra ne istersen yap.
Bilge: söyle!
Umut: ben nişanlı falan değilim. Evet beşik kertmem var ama ben onu istemiyorum. Annem sürekli bunu söylüyor. Onunla nişanlanmamı istiyor. Ama yemin ederim ben sadece seni seviyorum. Bilge lütfen beni bırakma.
Ağlıyordum ama niye? Mutluluktan mi yoksa kendime olan sinirimden mi?
Bilge: lütfen git.
Umut: gelmiceksin benimle demi?
Bilge: git lütfen.
Umut:Peki
Umut baya bozulmuştu. Bende eşyalarımı alıp kafeden çıktım. Evime girdiğim gibi kapımı kapatıp ağlamaya başladım. Vazoları falan kırdım. Galiba kriz geçiriyorum. Sonra birden kapı kırıldı. İçeri Umut girdi.
Umut: Bilgem yapma gözünü seveyim. Kurban olduğum yapma. Kendine zarar verme.
Bilge: özür dilerim seni dinlemeliydim! Özür dilerim. Özür dilerim.
Umut bana sarıldı bende ona sarıldım ve göğsüne gömüldüm.
Umut:şşştt geçti güzelim. Ben burdayım. Bir daha böyle bir şey olmasına izin vermeyecem. Gel hadi oturalım.
Başımı salladım ve oturduk ben bir süre sonra uyuyakaldım. Uyandığım da evimde değildim. Dolayısıyla kendi yatağımda da değildim. Yatağın diğer tarafında bir hareketlilik oldu ve o tarafa döndüm. Yanımda Umut uyuyordu. Uyurken çok tatlı görünüyordu. Biraz saçlarıyla oynadım. Ağızda bir şeyler geveledi ama anlamadım. Yanağını öpüp odadan çıktım. Aşağı inip kahvaltı hazırladım. İşim bitince odaya çıktım. Umut yatakta yoktu. Demek ki uyanmış. Banyodan su sesi geliyordu. Herhalde yüzünü yıkıyor. Umut banyodan çıktı ve üstü çıplaktı. NEDEN BU KADAR ÇEKİCİ?!
Umut: istersen daha yakından bakabilirsin.
Bilge: Ha? Neye?
Umut:kaslarıma.
Bilge: ben bakmıyorum ki bir yere. Neyse hadi kahvaltıya gel.
Umut:tamam gülüm.
Ben inip masaya oturdum. Benden sonra merdivenlerden biri indi. Umut sandım ama inen kişi Umut değildi.
~bölüm sonu~
Selaammm! Nasılsınız?
Bölüm biraz kötü oldu yaa.
Sizce gelen kim?
Umut'un beşik kertmesi kim?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
Sizi seviyorum 😘
