İntikam

1. Bölüm; Gizli Rakip

Daha 5 yaşında iken annem ile babam tarafından terk edildim. Kardeşimle beraber teyzemde kalmaya başladık. Teyzem artık bizimle geçinemiyordu. Büyümüştük. Ben 7 Hilal ise 5 yaşında olmuştu. Teyzem part time bir işe girdi. Artık orada çalışıyordu. Ben ve kardeşim evde oturuyorduk. Saat 13.50 civarındaydı. Ben içeride televizyon izliyordum, Hilal ise odasında oyuncakları ile oynuyordu. Yarım saat sonra bir kapı gıcırdaması duydum. Biri geldi sandım. Doğru düşünmüşüm. Biri gelmiş. Hatta eve girmiş! İlk önce Teyzem sandım ancak evde Hilal'i bulamayınca anladım. Sokağa çıktım bağırdım, çağırdım ancak Hilal yoktu. Ona bakamamıştım. Kendimi suçladım.
"Hilal nerdesin? Hilal.."
Teyzem akşam gelince polise haber verdi. Onlar konuşurken gizlice dinlemiştim;
"Nasıl bulamazsınız komiser bey? O benim herşeyim, canımdan bir parça. Hem bulamazsanız ablasıda çok üzülür. O daha 5 yaşında. Kim, niye kaçırır benim Hilal'imi.. Eflin peki. Daha 7 yaşında. Olayları bilmiyor. Lütfen daha çok uğraşın. Daha çok çabalayın ve bulun!"
Evet. Son sözü bu olmuştu. 13 yıl oldu. Ben taşındım ama hala Hilal bulunamadı. Onun için elimden ne geliyorsa yapacaktım. Herşeyden önce bunu eskrime başlamakla yaptım. Hilal küçüklüğünden beri eskrime başlamak istiyor. Ben saçma bulurdum o zamanlar. Ancak şuan eskrime başladım. Saat 07.00. Eskrim saati geldi. Hızlıca hazırlanıp gittim. Bugün maç günüydü. Ancak ben kimseyle maç yapmazdım. Çünkü hepsini yenerdim. Hocayı bile. Giyinme odasına gidip hazırlandım. Onlar maç yaparken antrenman yapacaktım. Ancak o zamana kadar.
"Hoş geldin Eflin. Yeni oyuncu seninle maç yapmak istiyor." Ciddi olamazdı. Kimse buna cüret edemezdi.
"Vay be. Sonunda. Gelsin." dedim. İnanılmaz bir şekilde son hareketiyle herkesi şoke etti. Beni yenmişti. İnanamıyorum. Beni yenmişti. Geç olmuştu. Takmamıştım pek kafama çünkü bu bir acemi şansıydı. Sanırım. Yarın tekrar maç vardı. Sabah oldu ve acele etmeden yavaşça gittim. Yine o gelmişti. Bay Harvey yine beni onunla maça çıkarmıştı. Sanırım hile yaparak onu yenmiştim. Aslında pek hile sayılmazdı ama neyse. Tam çıkacakken onu giyinme odasına giderken gördüm. Ve takip ettim. Kapı aralanmış bir şekilde onu izliyordum. Kafasındakini çıkardı ve 5 saniye bile geçmeden kafasını bana doğru çevirdi. Görmüştü. Beni görmüştü! Kaçtım ama kapılar kilitliydi çünkü çıkış saati geçmişti. Bodruma doğru koşturdum. Bir dolabın arkasına saklandım. Adım seslerini duyuyordum, ama nereden geldiğini bilmiyordum. Tam gidecekken omuzlarımdan tutan kişi gitmeme engel oldu.
"Daha oyun bitmedi."