Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Time skip
Salıncakta bir anda kendini ağlarken bulmuştun. Karşında ise sana eşlik eden beyaz kedi vardı. Eminim o da seni anlamıyordur ya da delirmiş olmalıydın. Şu sıralar ne Hanma eve geliyordu, ne de sen eve fazla uğruyordun. Sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyordun, bu 3 ayda ne olmuş olabilirdi ki?
Emindin yine bir belaya bulaşmıştı ve senin gözüne gözükmemeye çalışıyordu. Yine her zamanki gibi arkandan gelen motor sesini aldırış etmedin. Hanma gelse bile yüzüne pek bakmak istemiyordun, çünkü yara bere içinde geldiğine emindin hem de hiç olmadığı kadarıyla. Yanında hissettiğin hareketilikle ve burnuna dolan sigara kokusu ile yüzünü buruşturdun. Kimin geldiğini tahmin etmemek imkânsızdı. Genç adam ona bakmamaktan ısrarcı olduğunu fark ettiğinde soğuk ellerini çenene koymuş umursamazca bakan gözlerini gözlerine kenetlemişti.
"Siktir, yine ağlıyor musun?" İşte o soruyu tekrar sormuştu. Seni hiçbir zaman anlamıyordu ya da bu durum onun umrunda değildi. Yüzüne doğru üflediği sigara dumanıyla genç adamın elinden uzaklaşmış yüzünü buruşturmuştun. "Evet, ağlıyorum. Ne bekliyorsun benden gülmemi falan mı Hanma?" Sırıtarak 'evet' anlamında kafasını sallamıştı. Bu adamın sorunlu olduğunu biliyordun, ancak bu kadarı da fazlaydı.
"Bir aydır ortalıkta gözükmüyorsun, ne sikim karıştırıyorsun yine sen?" Soruma karşılık bir şey dememiş yanımdaki boş salıncağa oturmuştu. Sigarası bittiğinde ise yere atmış, ayağıyla ezmişti. Bu adam çöp atma adabını bilmez miydi? "Her zaman ki hallerim y/n. Seni endişelendiren ne bunda?" Her zamanki işleri dediğinde gözlerini devirmeden edemedin. Yine o lanet olası çete işleriydi sorun.
"Tanrım, sen delirmiş olmalısın. Her gün dayak yemek seni uyandırmıyor mu?" Suratını asarak yüzüme bakmıştı. "Ben mi dayak yiyorum? Asla." İşte buna gülebilirdin, kahkahanı bastırmadığın için kendini anlık salmıştın. "Hey, gülme ciddiyim. Benim hiç dayak yediğimi gördün mü?"
"Sen delirmiş olmalısın cidden. Her neyse hava karardı eve dönelim." Dedin ve ayaklandın. Köşede yatan beyaz kediye bakmış, gülümsemeden edemedin. Kediler senin zaafındı ve Hanma bunun farkındaydı. Senin görmeyeceğin bir şekilde senin kediye olan bakışlarına göz devirmişti. "Seveceksen sev sonra evde gelip neden sevmedim diye söyleniyorsun." Bu dediğine karşılık yumruk yaptığın ellerini Hanma'nın omzuna geçirmiştin.
"Fazla oyalanma da eve gidelim bir an önce." Cevap vermesine fırsat vermeden adamı geride bırakmıştın. Tam çıkıp gideceğin sıra köşede duran motorsiklet ile gözlerini devirdin. Kesinlikle güvenli bir yolculuk geçirmeyecektin.
