Hoofdstuk 33
'Magnus! Magnus werkt voor de Duistere?' vroeg Falcao op zijn hoede. 'Wat goed dat je dat hebt opgemerkt, jonge Redwood' zei Magnus terwijl hij binnenliep. Falcao draaide zich om en hij zag dat zijn vrienden gevangen genomen waren. 'Falcao! Onthoud, de geest is sterker dan het lichaam' zei Ariane voordat er een hand over haar mond geslagen werd. 'Het is mijn enige kans' dacht Falcao. Hij concentreerde zich op de wachters die zijn vrienden gevangen hielden en.... De handen van de wachters vlogen van zijn vrienden af. De wachters vielen even later verward op de grond. 'HIJ GEBRUIKT ZIJN GEESTELEMENT!' riep Haila en hij rende met een vlijmscherp zwaard op Falcao af. Ondertussen vochten zijn vrienden, die hun wapens weer hadden, met de andere wachters. Maar Falcao, die zijn geestelement "wakker" had gemaakt, stopte de man. Het zwaard maakte een klein sneetje in Falcao's neus. Maar meer ook niet. 'Leuk geprobeerd' zei Falcao, hij trok het zwaard uit de sterke armen van de generaal. 'Dit vind ik niet leuk om te doen, maar je laat me geen keus' zei Falcao. Hij keek weg van Haila en stak het zwaard in Haila's borst. De man kreunde en viel neer. 'Ik heb hem vermoord...' zei Falcao vol verachting.
Falcao voelde een steek in zijn maag. Hij lette niet meer op zijn omgeving en had niet door dat een soldaat hem vanachteren in zijn maag stak. Zijn zicht werd wazig en hij viel neer. 'Falcao!' gilde Ariane terwijl ze een wachter aanviel. Tash stormde met zijn vreemde wapen op de wachter die Falcao aangevallen had af. Hij deed zijn ogen dicht en luisterde naar alle bewegingen. Hij sloeg toe! Tash opende zijn ogen en hij zag de wachter dood op de grond liggen. Bloed stroomde uit zijn borst. 'Niemand komt aan mijn vrienden' beet Tash de man toe. Conrad snelde naar een volgende wachter die hij snel aanviel. De man blokte zijn hamer en Conrad struikelde achteruit. De wachter boog naar Conrad toe, net voordat de man Conrad kon doden schoten er uit het niets twee pijlen op de man af. De man viel neer op Conrad. 'Graag gedaan' zeiden Ariane en Nymf synchroon. Nymf schoot een volgende pijl op een van de laatste twee wachters. De laatste wachter.. Conrad snelde naar hem toe, liet een oerkreet uit en bewoog zijn hamer met een zwaai naar het hoofd van de man. De klap was zo zwaar dat je het schedel kon horen kraken.
'Nu moeten we Magnus nog aanhouden' zei Tash. 'Eindelijk klaar met mijn wachters?' zei een plotselinge stem bij de voordeur. 'Magnus!' riep Ariane naar de heer van Oost-R'lyeh. 'Correct' zei de man. Conrad stormde op Magnus af maar de man werd weggevoerd door wind. 'VUURPELOTON BETA! AANVALLEN!' bulderde Magnus toen hij wegvloog van zijn paleis. Overal kwamen grote vlammen vandaan. Conrad ademde flink in en alle vlammen verdwenen zijn keel in. Hij stormde naar buiten en toen blies hij alle vlammen hoog de blauwe lucht in. 'Hou je vast!' riep Conrad en hij duwde met wind iedereen de berg af, zelfs Falcao, die nu bebloed en bewusteloos in Ariane's armen lag. Ze werden net boven de grond opgevangen door lucht van Conrad. 'We moeten naar een arts! Snel!' riep Ariane. 'Dit lost een gewone dokter niet op, Ariane. We moeten naar mijn familie' zei Nymf en ze klom op Elvenlicht. Ariane klom met Falcao op Scarlet, ze legde haar vriendje achter zich op het goudbruine paard. 'Ariane, laat mij Scarlet lenen. Zij is sneller en ik weet waar we heen moeten' zei Nymf. Ariane knikte en sprong van Scarlet. Nymf ging van Elvenlicht af en ging op Scarlet zitten. 'Thalia, leid ze naar het Bevroren Bos' zei Nymf. Ariane fluisterde wat in Scarlets oor en het paard stoof weg. 'Kom op Scarlet, sneller. Ik weet dat je het kan' zei Nymf en Scarlet begon nóg sneller te galoperen. 'Ik kan er binnen twee-en-een-halve dag zijn. Als ik niet slaap... dat word moeilijk' zei Nymf. Ze keek even naar Falcao. 'Ik moet snel zijn' zei ze.
'We zijn bijna bij de Mijnen van Madillin. Er huizen veel duistere wezens hier, dus we moeten oppassen' zei Thalia terwijl een grote berg inzicht kwam. 'Welke dan?' vroeg Tash nieuwsgierig. 'Ik weet het niet zeker.. maar misschien wel een Ifrit! Die zijn gevaarlijk, maar als je er een zou kunnen temmen zijn ze heel loyaal' zei Thalia opgewekt. 'Dus je kán ze temmen?' vroeg Conrad. 'Ja' zei Thalia kort. Ondertussen waren ze al bij de berg aangekomen. Je kon een grote poort zien, er zat een gezicht gegraveerd in. 'JE MOET DIT RAADSEL OPLOSSEN OM BINNEN TE KOMEN' bulderde het gezicht. 'Vertel ons het raadsel, wijze eh.. berg' zei Ariane. 'IK BEZIT BERGEN ZONDER HOOGTE! ZEEËN ZONDER WATER! WOESTIJNEN ZONDER ZAND! WAT BEN IK!?' bulderde het gezicht. Ze dachten flink na. 'Een landkaart! Wat bezit bergen zonder hoogte, zeeën zonder water en woestijnen zonder zand. Een landkaart!' zei Tash na een tijdje. 'GOED! U MAG BINNENTREDEN' zei het gezicht en de gigantische poort in de berg ging open. Er kwam licht binnen. Je kon alle puin in de ingestorte mijn zien. Ze liepen naar binnen en de poort sloot zich. Het was gitzwart in de mijn. Niks was er te zien. 'Niemand hier een licht?' vroeg Ariane. 'Nee' zei Tash. 'Sorry, ben ik veel te moe voor' zei Conrad teleurgesteld. 'Ik heb geen andere keus' mompelde Thalia. Ze tikte twee keer met haar staf op de stenen vloer van de mijn. Ze zei: 'Lar pér ganai dareikne lesnar erser táin zéi tarlënus waïu.' Er kwam een vaag licht uit de staf van Thalia. Alles tot 3 meter voor ze werd verlicht. Tash keek haar raar aan. 'Orakel blabla. Oude truc die ik heb geleerd. Magie!' legde Thalia uit. Steentjes schraapten onder Ariane's zolen terwijl ze een voorzichtige stap zette. 'Het is gammel hier. We moeten oppassen' zei Conrad. Met een oorverdovend geluid viel er een stuk van het plafond naar beneden. Tash sprong behendig aan de kant, anders had het stuk steen hem geraakt. 'W-We moeten zo stil m-mogelijk zijn' fluisterde Tash stotterend. Hij zette een voorzichtige stap naar voren, proberend zo min mogelijk geluid te maken. 'BWIII!' hoorde een geluid. Het klonk als een kwaad zwijn! 'Màkaíbu...' mompelde Tash. 'Màkaíbu?' vroeg Ariane op haar hoede. 'De Oude Goden van het Bos.. Màkaíbu, god van de jacht. Ziet er uit als een everzwijn..' zei Tash bang. 'BWIIII' klonk het opnieuw. Tash ging op zijn knieën zitten en boog. 'Màkaíbu.. grote god van de jacht.. Ik ben vereerd om in u aanwezigheid te zijn...' mompelde hij. 'BWIIIII' klonk het opnieuw. Dichterbij dan eerst. Een gigantische schaduw rees op langs een van de oude, afbrokkelende, stenen muren. 'Màkaíbu... wees genadig..' mompelde Tash. 'BWI!' opnieuw een gil van een zwijn. 'Tash, de goden doen jou niks aan' zei Conrad, zich proberend te verplaatsen in de situatie van zijn vriend. 'Ze hebben jou al veel op je pad gegooid! Je moet de goden bedwingen! Zij mogen je, en zullen je niks aan doen zolang jij voor jezelf opkomt. Laat die Màkaíbu maar eens wat zien!' Tash leek een visioen te krijgen. Hij zag met zijn eigen ogen Màkaíbu, met hem ernaast. De god was kalm, Tash wist zeker wat hij moest doen! 'Ik moet de goden bedwingen!' dacht hij. 'LAAT JEZELF ZIEN MÀKAÍBU!' riep Tash toen hij opgestaan was. De schaduw van het gigantische zwijn kwam dichter en dichterbij. De stappen die het woeste beest maakte werden luider en luider. Tash pakte zijn wapen van zijn rug. Ariane wilde haar wapen ook pakken maar Tash zei: 'Nee Ariane, dit is mijn strijd.' Ariane knikte begrijpend en stapte naar achteren. Opeens, een hard geluid. Een deel van het plafond viel naar beneden in de verte. 'BWIII' het gegil van het zwijn op het moment dat de steen van het plafond hem raakte. Het zwijn versnelde zijn pas en rende door een muur in de mijn waardoor hij in de ruimte met Tash, Ariane en Thalia kwam. 'Màkaíbu..' zei Tash. 'Het is tijd dat je onder controle word gehouden door iemand. Geluk voor jou dat er hier iemand staat.'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een nieuw hoofdstuk, tadaaa!
Ik heb net een nieuw karakter bedacht, maar ik weet niet of die al gaat voorkomen in boek 1.
MVG
thijskersten9
