Micheal elindeki bez ile yüzümü sildi.Bense onun hareketlerini izliyordum.
Micheal:"Sana giysi getirmemi ister misin?"
Soruyla beraber giysilerime baktım. Terden sırıl sıklam olmuştu ve de koşuşturmadan dolayı yıpranmıştı.
Eiji: "İyi olur, teşekkür ederim."
Micheal:"Yiyecek bir şey getirmemi de ister misin?"
Başımı sallayarak Micheal ı onayladım.Micheal elindeki bezi yan taraftaki komodine bırakıp odadan çıktı.Derin bir nefes alarak tavana baktım. 183 yıl burada sıkışıp kalıcağımı bilmek canımı yakıyordu. Bir süre sonra Micheal kıyafetler ile odaya geri döndü. Giysileri yatağın üstüne koyup gülümsedi.
Micheal:"Kapının önünde olacağım , giyindiğin zaman bana seslen tamam mı?"
Kafamı sallayarak onayladım ve Micheal ın çıkışını izledim.
~Time Skip~
Üstümdeki bol giysiler ile pencerenin kenarındaki sandalyede oturuyordum. Micheal ise bir deftere bir şeyler yazıyordu. Pencereden dışarıyı izlerken Micheal ın bana baktığını hissediyordum ve Micheal a döndüm.
Eiji:"Sorun mu var Micheal?"
Micheal:"H-Ha ? Afedersin, dalmışım."
Eiji:"Sorun değil"
Tekrar pencereden dışarı bakmak için dönmüştüm ki pencerenin önünde duran siyah bir şey yüzünden bağırarak sandalyeden düştüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gördüğum şeyin bir kuş olduğunu fark edince sakinleşmek için derin bir nefes aldım. Kuşun tüyleri benim bağırmamdan dolayı diken gibi sivri, bıçak gibide keskin bir görünüm almıştı.
Micheal:"Eiji ,iyi misin? Canın yandı mı?"
Micheal hemen yanıma gelip yere oturdu ve endişe ile bana baktı.
Eiji:"İyiyim,sadece o kuşumsu yaratık beni korkuttu."
Micheal koluma girip kalkmama yardım etti. Kuşumsu varlığa gülüp gülümsedi.
Micheal:"Merak etme,seni tehdit olarak algılamadığı sürece sana zarar vermez. Yani ondan korkmana gerek yok."
Micheal'a cevap vermeye fırsatım olmadan genç bir kadın odaya aceleyle girdi ve Micheal'ın önünde durdu.
??:"Micheal benimle gelebilir misin?"
Kadın,ince sesi ile Micheal'la konuşmuş ve sözü bitince beni baştan aşağıya süzmüştü. Kendimi çok rahatsız hissettim.
Micheal:"Sorun ne?"
Genç kadın önce bana bakıp sonra Micheal'a baktı. İşte şimdi tamamen rahatsız olmuştum. Sanki orada olmaması gereken biriymiş gibiydim ki... evet' benim burada değil dünyada olmam gerekirdi.
Micheal:"Eiji ben birazdan geleceğim. Bir yere kaybolma tamam mı?"
Eiji:"Tamam."
Micheal bana gülümsedikten sonra genç kadın ile odadan dışarı çıktılar. Sandalyeyi düzeltip pencerenin önüne oturdum ve dışarıyı izlemeye başladım. 'Dışarısı oldukça hoş ve zararsız görünse de benim için tehlikeli olabilir.' Bu düşünce sanki burada kalmak için uydurduğum bir bahane gibiydi. Bir süre daha dışarıyı izledikten sonra gidip yatağa uzandım ve sakinleşmek için zihnimi toplamaya başladım.
◾◽◽◽◾◽◽◽◾
Yatakta uzanırken uyuya kalmıştım.Uyandığımda başım ağrıyor ve titriyordum.'Neden titriyordum ki? Hava soğuk bile değil. Peki ya Micheal, o neredeydi? Etrafa bakındım. Kapı açıktı ve odada yalnızdım. Yataktan kalkıp kapıya ilerledim. Büyük bir koridor' koridorda büyük saksılar ve saksılara dikili siyah büyük çiçekler vardı.'Burası neden hep siyah beyazdı ki?' Koridorda temizlik yapan kadınlar dikkatimi çekti. Biraz düşündükten sonra kadınlardan birisine yaklaştım.
Kadın beni rahatsız edici bir ifade ile baştan aşağıya süzüp konuşmaya başladı.
?:"Sende kimsin?"
Ben konuşmadan başka bir kadın cevap verdi.
??:"O 'Micheal ın bulduğu insan olmalı."
Kadın beni sade bir ifade ile tekrar baştan aşağıya süzüp donuk ve umursamaz bir ifade ile konuştu.
?:"Micheal birazdan dönecektir. Odanıza geri dönün."
Eiji:"Peki ,teşekkür ederim."
'Bana kaba davranan bir kadına neden teşekkür ettiysem.'Odamın kapısına ilerledim ve içeriye girmeden önce son bir kez kadınlara baktım. İçeriye girmemle karşı duvarda asılı olan aynada kendi görüntümü görmem bir oldu.'Daha önce o aynayı nasıl göremedim ki?' Başımda bir bandaj vardı ve saçlarım bu bandajı biraz örtüyordu. Gözlerim uyumaktan şişmişti. Rahatsız bir şekilde iç çektim ve pencereye yaklaşıp sandalyeyi kenara çektim. Pencereye yaslanıp dışarıyı izlemeye başladım. Sanki kafesteki bir kuş gibiydim. Pencereyi açmak istedim ama o kuşumsu yaratıklardan biri içeriye girer diye korkup vazgeçtim.
