Agent Series I: Taming The Grumpy Agent

Chapter 20

Zaharrah

Nandito kami ni Erika sa main branch clothing ng pagmomodelan ko at buti nalang hindi ganon sa karevealing ang susuotin ko para sa shoot dahil napuno ng bite mark ang dib-dib ko dahil sa ginawa ng unggoy na lalaki sa akin kagabi. Pano banaman nang makatapos kami ng 2 round kagabi ay humirit pa ng isa pero hindi lang sa isa nauwi yun, kung hindi ko lang blinackmail at sinabi na may maaga akong shoot bukas ay hindi pa niya ako titigilan, parang hindi siya marunong mapagod dahil kakatapos pa lang namin ay gagalaw nanaman siya ulit. Kaya ito ako ngayon tulala at medyo mahapdi din ang pagkababae ko dahil ang laki ng hatdog niya, nagulat ako ng ibaba ko ang boxer niya kagabi dahil para akong nakakita ng malaking ahas na matigas.

Pero ang mas lalong nagpagulat sa akin ay ang sinabi niya kagabi.

Flashback

Nakadapa na ako dahil sa subrang pagod, kakatapos lang namin kaya wala na akong lakas, pano banaman mukhang hindi na nagsasawa itong si Alexander.

"Are you tired?" He asked and hugged me.

"Of course, Ikaw banaman araruhin ng walang kapaguran" I answered annoyed and rolled my eyes, but he just laughed and kissed my neck.

"By the way, totoo yun?" I asked curiously.

"What?" He asked calmly and I feel that he is sniffing my hair.

"Na crush mo ako?" tanong ko at humarap sakanya.

"Yup" maikling sagot nito at nag-iwas tingin. Gusto ko tuloy matawa dahil sa reaksyon niya.

"Since when?" I asked with a wide smile on my face. Iwan ko ba hindi ko mapigilan ngumiti.

"Since college" He answered that shocked me. Napabangon ako ng marinig ang sagot niya. Since college kilala na niya ako?

"Wait what? College?" Hindi siguradong tanong ko.

"Yes, you were in 2nd year college in those days and I was in 4th year college" He said and smiled.

"Pero ang tagal na non" Hindi makapaniwalang sabi ko sakanya. "Nasa iisang university lang pala tayo dati" dagdag ko pa at napailing iling. Kaya pala alam niya buong pangalan ko.

"Oo iisang university lang tayo but I can't get close to you because you're popular in the school, some guys in HU like's you and they always give you gifts but you don't accept any of their gifts" Nakangiting sabi nito na tila ba nasisiyahan.

"Bakit hindi ka lumapit sa akin? Friendly naman ako nong college" nakapout na sabi ko. Wala gusto ko lang pagka cute, hindi kasi ito gumagana kay Zarrah.

"Para kang pato" natatawang sabi niya, but I glared at him, para din pala siyang si Zarrah tss.

"So ano nga? Bakit hindi ka lumapit saakin nong college kung crush mo ako?" I asked again.

"I once tried to approach you and give you a gift but you just threw it in the trash" He said and my lips parted, do I really have a bad attitude in college?

"Sorry I don't mean it" nahihiyang sabi ko sakanya.

"Yes, you did it on purpose, that's why I didn't approach you again" sagot nito kaya natahimik ako at napayuko ako. Am I already like that and even when people want to get close to me, I push them away? Sa isiping yun ay bigla akong nalungkot kaya ba iisa isa lang ang mga kaibigan ko dahil masama ang ugali ko? Kaya ba si Janell at Erika lang close ko dahil nagsasawa ang iba sa ugali ko?. Hindi ko namalayan ay bigla nalang ako naiyak dahil sa mga pinag-iisip ko.

"Fvck are you crying?" Pasigaw na tanong ni Alexander kaya mas lalo pa akong naiyak. Pakiramdam ko sinisigawan niya ako.

"Hey I-I'm I'm sorry please hush now I didn't mean to say that so please hush now" aligagang pagpapakalma nito saakin pero ayaw talaga tumigil ng mata ko sa pagluha at mas lalo pa akong ngumawa.

"Fvck God what should I do?" Rinig kong sabi nito.

Hinawakan nito ang dalawang pisnge ko at hinarap ako, "stop crying please, I'm really really sorry" pakiusap nito sa akin.

"Anch s-sama ng u-ugali ko nong c-college" sabi ko at mas lalo pa akong naiyak.

"No no hindi masama ugali mo so please hush now ayaw kong nakikitang umiiyak ka please sorry I'm really sorry sa nasabi ko" pagpapakalma nito at hinahagod hagod ang likod ko.

Pinapakalma lang niya ako sa pag-iyak nang diko namalayan na nakatulog na pala ako at paggising ko kinaumagahan ay wala na siya sa tabi ko at nag iwan lang ng note sa bed side table.

End of flashback

"Ma'am Shaine start na" napa balik ako sa realidad ng magsalita sa harap ko si Erika "kanina ka pa tulala ma'am may problema ba?" Tanong niya at na sa boses nito ang pag-aalala.

"I'm okay may iniisip lang kunti" I answered and smiled to her.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at pumunta sa dressing room para magapalit, nang makapag palit ako ay lumabas na ako sa dressing room at pumwesto sa harapan at nag pose.

A few hours passed before my shoot ended, after Erika and I left the building, we decided to go to one of the famous museums here in Paris the musee d'orsay museum.

Pagkarating namin sa loob ng museum ay namangha ako sa ganda ng loob nito at ang mga painting nitong napakarami, naglibot libot kami ni Erika dahil gusto namin makita ang ilan pang paintings na nakasabit dito pero kalaunan ay napagod din kaming dalawa kaya nagpahinga muna kami. May ilan ditong nakasabit na painting ng mga sikat na painter tulad ni Vincent Van Gogh, Claude Monet, Pierre Auguste Renoir, Édouard Manet, at maraming pang iba pero hindi ko na kilala.

Nasa isang restaurant ako at hinihintay si Alexander na dumating 10 minutes na akong nag-aantay dito pero wala pa rin siya. Pagka alis namin sa museum kanina ay ay dumiretso na ako dito at pinauna si Erika bumalik sa hotel. She even asked me where I was going but I said that I had something important to do. I almost forgot the address of this restaurant, luckily I brought the note that Alexander left on my table this morning because he wrote the address here. Isa itong private restaurant at na sa VIP ang napili niya. 30 minutes have passed but he's still not there so I'm getting annoyed. Does he have any plans to show up? I can't call or text him because I don't have his number, ays bat ba ang tanga ko at mas inuna ko pang makipag landian sakanya keysa kunin ang number niya.

An hour passed and Alexander still didn't show up so I decided to just order and eat alone. While I was eating I felt sad because maybe that man was just making me hope, pero anong karapatan niya? there are many men who like me so why should I be sad?

Pagkatapos kong kumain ay agad-agad na akong lumabas ng restaurant at sumakay ng taxi para bumalik sa hotel. Gusto kong magalit kay Alexander dahil sa hindi niya pagsipot sa dinner namin pero anong karapatan kong magalit? I'm just one of the girls he slept with so what right do I have to be mad with him? Ah fvck you Ching I curse you. I hope you are barren. Just don't show yourself to me again because I will cut off your little manhood so that the girls you sleep with won't be able to use it anymore.

Pagkarating sa hotel at agad-agad akong bumaba ng taxi at dirediretso na pumasok sa loob, may ilang bumabati pa saakin pero badtrip ako ngayon kaya hindi ko sila pinapansin. Nang makarating ako sa elevator ay agad kong pinindot ang 15th floor, nagtataka pa ang kasabay ko dahil para akong hinahabol sa pagmamadali pero wala akong pake, pupuntahan ko ang lalaking yon sa kwarto niya at maghanda na siya ng magandang dahilan kong bakit walang unggoy ang sumulpot sa dinner namin.

Pagka hinto ng elevator sa 15th floor ay agad akong lumabas at naglakad papunta sa room niya pero nagulat ako ng bukas ang pinto nito kaya dali-dali akong pumasok. I was shocked when I saw a woman in his room so I immediately looked for him, pero wala akong nakitang Alexander.

"What do you need ma'am?" The woman asked me suddenly.

"Where is the one who checked in here in this room?" Tanong ko.

"You mean Mr. Alexander Ching ma'am?" Tanong nito at biglang ngumiti ng banggitin ang pangalan ng unggoy na lalaki, sundutin ko mata mong babae ka e.

"Yes" Malditang sagot ko dahil wala ako sa mood para makipag plastikan ngayon.

"He left this afternoon and he seemed to leave in a hurry" Sabi niya kaya tumango lang ko at lumabas.

'that jerk' inis na bulong ko at pumasok na sa hotel room ko.