GÖLGELERİN LANETİ (Kara melek)

2. BAŞLANGIÇ

Selamlar. 2. bölümü dediğim gibi bu gün attım. Ve 100 okunmaya yaklaşıyoruz. Teşekkürler🖤

Ve bu bölüm yazdığım en uzun bölüm. Kitab sayfasıyla 6 sayfa oluyor jdjc

Şarkılar: Gripin, aşk nereden nereye.

Billie Eilish, lovely.

Skapova, ölmek istedim.

KARA MELEK—BÖLÜM 2

Başlangıç.

İYİ OKUMALAR!

💫

Hayatım buydu işte benim. Çocukluğum, hayatım, arkadaşlarım. Hepsi yalandan ibaretti belki de. Benim hayatım yalandı.

Bunu çok iyi biliyordum. Her şeyin farkındaydım. Her zaman izleme hissi, hep yanında biri varmış gibi, olan his. Bunları ben her gün yaşıyordum. Bu hisleri her gün tadıyordum.

Yesa'nın büyükannesi bana mektup bırakmıştı. Ve başımın belada olduğunu, yada olacağını söylüyordu.

"Kızım, mektupta hiç bir şey yok. İki saattir neye bakıyorsun?" Tabii ya, Yesa bu yazılanları göremiyordu. Peki ona söylemeli miydim? Hayır söylemeyecektim. Onu kendimle birlikte belaya bulaştırmamalıydım. "Hayır, bir şey yok. Sadece belki bir şey vardır diye bakıyorum Yesa." Anladım dercesine kafasını salladı.

Büyükannesi neredeydi peki? "Yesa büyükannen nerede? Giderken bir şey bıraktı mı?" sorduğumda, beni hemen cevapladı. "Evet bir mektup bıraktı ama, nerede olduğu falan yazmıyor. Neden sordun?" Ne cevap verecektim şimdi.

"Yani büyükannen pek bir yerlere gitmezdi. Meraktan yani. Hem sen mektubu getirsene." Yesa'nın kaşları çatıldı. Odadan çıktı. Bir kaç dakika sonra, elinde bir kağıtla gelmişti. "Gitmeden önce bunu bıraktı." Anlamıyordum, neden gitmişti? Neden bana mektup bırakmıştı? Hem nasıl, sadece benim okuya bileceğim, mektup bıraka biliyordu?

Aklımda sorular vardı. "Yesa sen bir bana versene, o zarfı," Yesa elindeki zarfı bana uzattı. Zarfı açıp okudum.

Sadece kısa süreliğine gittiğini, ve bir işi olduğunu yazmıştı. Başka bir şey yoktu. Peki ne işi vardı?

Buradan gitmeli, biraz düşünmeliydim. Yesa'ya döndüm. "Yesa ben artık gideyim. Biraz yorgunum. Uyuyacağım." Dediğimde Yesa bir şey demedi. Sanki, düşünüyordu. Yesa'nı çok iyi tanıyordum. Bu işle kafasını yoracak, kendini belaya bulaştıracaktı. Ama ben oysaki, onu kendi belama bulaştırmamak için, ona ilk defa yalan söylemiştim.

"Tamam, sen yorgunsundur tabi. O kadar çalışıyorsun. Sana iyi geceler." dediğinde bende iyi geceler deyip, evden çıktım.

Dışarıya çıktığımda derin nefes aldım. Biraz düşündüm, bu günkü o adam. Aradığı kitap, kağıda yazdığı o garip şey. O kitaplarda ki harflerin kaybolması. Açılmayan kitap ve bana bırakılan mektup. Her şey çok garipti. Hem de baya garipti.

Aklıma gelen şeyle, gideceğim yere doğru yürümeye başladım.

💥

Sonunda vardığımda, hemen kapıyı açtım. Evet, kütüphaneye gelmiştim. Ne yapıp, edip o kitabı bulacaktım.

Belki burada değildir?

İç sesimi susturup, aramaya başladım. Dediği üzere kitap baya eskiydi. O yüzden eski kitaplarda arayacaktım. Belki saatlerce uğraşacaktım. Ama o kitabı bulacaktım!