[tamamlandı]
i think he knows'un devam kitabıdır!
dünyayı birlikte sırtlamaya karar veren jimin ve yoongi, ellerini birbirlerinin elleri arasından eksik etmiyordu ancak, yetişkin dünyası herkesi sınavsız içeri aldığı gibi bir çıkış da vaadetmiyord...
dedin ki, hiçbir zaman ailelerimizin hatalarını yapmayacağız
🛋️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sabah geç uyandığımdan dersim için koştur koştur okula gittiğimde neredeyse on beş dakika gecikmiş, haliyle derse alınmamıştım. şu sıralar herkes çok zalimdi. eğitim görevlileri, arkadaşlarım, ailem başta olmak üzere.
hayır, jimin zalim değildi, ona zalim olan bendim.
hüsranla dersliklerin olduğu koridorda ellerim ceplerimde adımlıyordum sadece. hayat berbat gidiyordu gerçekten de. yok yazılıyordum, maddi saçma sapan sorunlar yaşıyordum, annem başımı şişiriyordu ve aşk acısı çekiyordum.
öğrenci dolaplarının arasında kendi dolabımı ararken, giremediğim dersin kitaplarını koyacaktım, annemin aradığına dair işaret olan titreşim uyandırmıştı beni. zaten beni bir annem arardı, arkadaşlarım mesaj atıyordu. jimin desen... rehberinden sildiğinden bile emindim. beni engellemişti.
"efendim?" annemin derin nefes alışı yankılandı kulağıma iliştirdiğim telefondan. etraf epey sessizdi, birçok sınıf derste gibi görünüyordu, ben de kısık tutuyordum sesimi. "ne var anne?"
"ne demek ne var? bir kere bile sevgi dolu açtığını göremeyecek miyim ben senin bu telefonu?"
duymazdan geldim onu, omuzlarımı düşürerek öğrenci dolaplarından birine yasladım sırtımı da. sevgi yayma maksatlı arasa ben de sevgi dolu açardım herhalde. "neden aradın?"
"iyi misin diye... o çocuktan sonra sesin iyi gelmiyordu." sevgi maksatlı aramıştı? bir bit yeniği olmalıydı.
homurdandım başta ama sonra aklıma jimin'in en sonki sinirli suratı geldikçe de homurdanışlarım azaldı, kırgınlığa dönüştü. "evet çünkü sevdiğim halde ondan ayrıyım, normal değil mi?"
annem üzüldüğümü anlasa da yelkenlerini suya indirecek bir kadın değildi hiç, bilmiyor muydum sanki ben de. "ayrılmanız iyi oldu yoongi, o yapmasa sen yapacaktın zaten." dediğinde de bir kere daha anlamıştım işte.
"yapmayacaktın, neden senin lafınla sevgilimden ayrılayım?"
"sana olmaması için sebepleri sıraladık. o çocuk belki kısa süreli bir heyecan için uygun olabilir, gerçekten yakışıklı biriydi ama onunla uzun bir gelecekten bahsettin bize! erkek o, oğlum."
"biliyorum, onunla aylarca birlikteydim. cinsiyetinin farkındayım." dedim. düşüncesinin kirliliği midemi bulandırdı. onlarca sefer konuşsak bile konu bir şekilde jimin'in cinsiyetine geliyordu.
o aptal babası bile bu kadar dert etmemişti, o sadece fazla paranoyaktı ama sadece o kadar.
annem derin bir nefes verdi. "üzülmeni anlıyorum ama ileride anlayacaksın neden böyle dediğimizi. bir erkekle olmak seni daha çok tatm-"
