How To Act Straight? [COMPLETE]

CHAPTER 4

"Baka kung halikan kita, magbabago ang pananaw mo..." nanghahamon na sabi ni Kitty dahilan para mapatanga si Nikolai sa kaniya.

"T-Try me then." his tongue slipped with that words. His mind was clouded with crazy thoughts. Ano ba ang pinagsasabi mo?! Sigaw niya sa kaniyang utak.

Dahan-dahan namang inilapit ni Kitty ang kaniyang mukha hanggang sa ilang dipa nalang ang layo nila mula sa isa't-isa.

His heart pounds like crazy. Nanlalaki ang mga mata niya.

Tingnan natin kung saan aabot ang pagpipigil mo, Kitty said inside her head.

Mabilis na pinagpawisan si Nikolai. Is she sure about this?! He thought. Naghuhuramentado ang kaniyang loob-loob.

He closed his eyes, tight and shut. Akmang magdikikit na ang kanilang ilong nang biglang mapahalakhak si Kitty nang napakalakas.

He was taken aback. Agad na bumukas ang mga mata ni Nikolai. He's confused and embarrassed at the same time. What was that? What the fuck?!

Patuloy na tumatawa si Kitty at napapahawak na rin sa tiyan niya. Namula ng matindi si Nikolai dahil sa kahihiyan. "What the ef, bruha?!" he shouted at the top of his lungs.

"Nagbibiro lang ako eh, sumakay ka naman," putol-putol na sabi ng dalaga. She still laughing so hard until she got teary eyes. "Teka... ang sakit na ng tiyan ko. Woooh!" she breathed out as she throwing her hands above. Nang-aasar.

"Get out! Matulog ka sa labas!" seryoso at bakas ang pagkapikon sa mukha ni Nikolai. Lumabas ang mga litid niya sa leeg. Nandyan na naman ang mataray nitong tinig.

Nanlaki ang mga mata ng dalaga, "W-What? Nagbibiro l-lang ako." ngayon ay nabura na ang nakakalokong ngisi niya at napalitan na iyon ng pagnguso.

"Gusto mo maglaro 'di ba? Doon ka sa labas." he demanded again. Seryoso nga siya.

"Bwiset ka!" sigaw ni Kitty. Padabog siyang lumabas at pabagsak na isinara ang pintuan ng kotse.

Mariing napapikit si Nikolai at malakas siyang napabuntong hininga. Nauubos ang kaniyang pasensiya dahil kay Kitty. Hindi niya maitanggi na may konting reaksiyon ang katawan niya kanina. He felt so wrong! Hindi siya dapat magpaapekto roon.

Sumilip siya sa siwang ng bintana. He saw Kitty from afar. Kahit na madilim ang kinaroroonan niya, alam niyang masama ang loob ng dalaga sa kaniya.

He can't blame himself. Si Kitty ang nauna! Tama lang ang ginagawa niya. He keep on convincing himself.

Lumipas ang ilang oras, wala na talagang balak si Kitty na bumalik pa sa loob ng sasakyan. Sumobra ba siya?

Nakaramdam si Nikolai ng konting guilt.

"Is she asleep?" he whispered to himself as he unconsciously stepped out from the car. Hinanap niya sa lugar si Kitty gamit ang mga mata niya, mailap ang liwanag sa paligid but he still managed to walk on the area, malaking tulong na rin ang ilaw ng sasakyan. Pansin niyang wala na ang dalaga roon kung saan niya nakita kanina.

"Where are you?" asking for the second time like there's somebody who will answer his question. Now, he felt alone and empty on this dark area.

"Bruha?" palahaw niya. His voice echoed on the deafening silence. Pero wala siyang natanggap na tugon ni isa. Tanging tunog ng insekto ang nag-iingay sa paligid.

"Shit! Asan na ba ang babaitang iyon?" he hissed as he fished out his phone from his pocket. He turned on the flashlight at nagsimula na siyang humakbang palayo mula sa nakaparadang kotse. The place was cold and eerie as he walks on the rough pavement.