Kırmızı Melodi

Bölüm 4

Olayın ismini sonunda öğrenmiştim. Ama neden bunun ismini verdiklerini anlamamıştım. Tek nedeni olabilirdi. Devam mı ediceklerdi.

Telefonumdan bir bildirim sesi geldi. Kırmızı melodi olayı olduğundan beri telefonumu elime almayı geriliyordum. Korkarak telefonu elime aldım. Gelen mesaj gruptandı. Atlas özel buluşma alanımızda buluşmak istiyordu. "tamam geliyorum " mesajını yazdıktan sonra üstüme beyaz tişörtümü ve mavi şortumu giyip üstüme hırkamı giydim. Yanımada telefonumu alıp evden çıktım. Özel buluşma alanımız derken ağaç evden bahsediyodu. Çok küçükken o ağaç evi bulmuştuk. Sonrada zaten özel alanımız ilan etmiştik. Sera okulda güzel olduğundan dolayı popülerdi ve bu yüzden kimsenin oraya gitmeyeceğini söyleyince herkes onu dinlemişti.

Ağaç eve varınca dikkatlice merdivenden tırmandım. Galiba herkes beni bekliyordu. Hazırlanma işimi fazla oldu galiba. İçeriye girince "geç kaldım galiba" dedim. Uraz soruma  "bizde zaten yeni geldik" diyerek cevap verdi. Atlas kendini tutamayıp "katili bulalım" dedi. Ne bu şaçmalıkdı. Sera iç sesimi anlamış gibi söyle söyledi "çok şaçma bırakın polisler işini yapsın" . Aslında haklıydı. Polislerin işiydi bu sonuçta. "Sera haklı hayatımızı tehlikeye atarız büyük aptallık olur" dedim. Bu dediğimi urazda başıyla onayladı. Fakat atlas "polisler ne zaman işini yaptı ki ayrıca bu karışmak olmuyor" dedi. 

"Ya bizden birine zarar verirse."

"O zaman polise olayı anlatırız." dedi tüm ciddiyetiyle.

"Aslında biraz heyecanlı gelmeye başladı."

"Şaçmalamayın böyle bir şey yapmayacaksınız." dedi sera ters ters. Fakat cidden bu fikri düşünmeliydik. Şonuçta eğer katili yakalarsak ünlü olabilirdi. Ve evet tek derdim ünlü olmak. Her neyse."Bu fikri bir düşünün sonra tekrar konusuruz " dedi atlas. Bizde vedalasıp ayrıldık ağaç evden.

Eve vardığımda hiç bir şey demeden kendimi yatağa bıraktım. Çok yorgundum. Zaten yatağa yattığım an uyuyakalmıştım.

----------------------

Alarmımın çalmasıyla aceleyle yataktan fırladım. Okula geç kalmak istemiyordum. Üstüme aceleyle bol mavi pantolonumu ve mavi gömleğimi giydim. Şaçımı iki topuz yaptım alttan. Doğallığı sevdiğim için makyaj yapmamıştım. Elimiz yüzümü yıkadıntan sonra mutfağa indim. Annem ve babam kahvaltı hazırlıyorlardı. "Günaydın" dedim. Annem ve babamda "günaydın" diyerek karşılık verdiler. Sandalyeye oturup bir kaç lokma bir şey yedim. Sonra da hemen kalktım. Geç kalmamam gerekiyordu. Anne ve babamla vedalasıp evden çıktım. Okula doğru giderken telefonumdan sevdiğim şarkıyı açtım. Gruba girip arkadaşlarım gibi bende "yoldayım" yazdım. Yazıyorduk çünkü yazmadığımızda başımıza bir şey geldiğini anlıyorduk. Gelmiyeceğimiz gün ise gelmiyeceğimizi yazıyorduk. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp kendimi müziğe verdim.

𝙔𝙖ğ𝙢𝙪𝙧 𝙙𝙞𝙣𝙢𝙞𝙮𝙤𝙧𝙨𝙖 𝙮𝙤𝙡𝙡𝙖𝙧 𝙗𝙞𝙩𝙢𝙞𝙮𝙤𝙨𝙖

𝙎𝙚𝙣 ü𝙯ü𝙡𝙢𝙚 𝙗'𝙞 𝙜ü𝙡ü𝙢𝙨𝙚 𝙜𝙚𝙡 𝙗𝙚𝙣𝙞𝙢𝙡𝙚

𝙃𝙚𝙧 ş𝙚𝙮 𝙗𝙞𝙩𝙩𝙞 𝙙𝙚𝙧𝙠𝙚𝙣

Ş𝙖𝙣𝙨ı𝙢 𝙙ö𝙣𝙙ü 𝙗𝙞𝙧𝙙𝙚𝙣

Okula vardığımda. İlk defa geç kalmadığı gördüm. Sevinilicek bir şeydi bence. Sınıfa girdiğimde oturan kişilere bir göz attım. En arkada oturan ve önünde seranın ve urazın oturduğu sıraya geçtim. Yani atlasın yanına. Atlas sera ve urazla birbirimize gülümseyip selamlaştık. "Geç kalmadın hayret" diyen uraza ters ters baktım. Benim dışımda hepsi gülüyordu. Ağzımı açıp tam uraza laf yetiştirecekken. Matematik hocası sınıfa girdi. Bunu gören canım arkadaşlarım daha çok güldü. Beni ne kadar çok seviyorlar böyle ya canım arkadaşlarım. Teneffüs çaldığında bizimkiler arkasını dönmüş bize bakıyorlardı. "Hiç bir şey anlamadım"  diyerek konu açtım. Uraz "beynim yandı" diyerek beni onayladı. Ne şaçma bir konuydu böyle ya. İki gramlık aklım vardı sayesinde oda gitmişti resmen. Sera "ben anladım" diyerek bize hava attı resmen. "Çok kolay" diyerekte ekledi atlas. Kendimi tutamayıp "iyi ya siz çalışın o zaman" diyerek sandalyeden kalktım. Hepsi birden arkamdan geldiler."Nereye" diye sordu atlas. Ona "kantine açım" diye cevap verdim. Uraz "tam bende kimsenin neden aç olmadığını sorucaktım" dedi.

Kantine varınca. Uraz bize ısmarlamak istediğini söyledi ve ne yemek iştediğimizi sordu. Bizde söyledik. Urazı beklerken yanımıza azra geldi. Bu kızdan nefret ediyorduk çünkü sürekli insanlarla uğraşıp duruyordu. Bizide düşman bellemişti. Yine o alaycı ses tonunu kullanarak "ay iyileşmiş mi bu kız ya" dedi. Seradan bahsediyordu. Hepimiz ona ters ters bakmaya başladık. "Uğraşma bizimle azra" diyerek onu sakince uyardım. Ama bir dahakine pek sakin olacağımı sanmıyordum. Azra "bu seferlik pekala sonrası için pekala olmuyacak" dedi. Ve yanımdan ayrıldı. Ne kadar salak bir kız böyle ya. Uraz yanımıza gelip "ne istiyor bu kız yine" diye sordu. "Boş şeyler söyleyip gitti" diyerek cevapladı sera. Sonrada uraz aldıklarını ve benim iştediğim tostumu verdi. Tostlarımız yedikten sonra zil çaldı. Ama derse girmemeye karar verdim. Onlara girmesini söyledim kendiminse biraz resim çizeceğim demiştim. Banklardan birine oturup ağaç çizmeye başladım. Etrafımda çizecek bir şey bulamayınca gökyüzünü çizme kararı aldım. Okulda derslere girmeyebiliriz çünkü herkes yapıyordu ve hiç bir şey olmuyordu bu yüzden rahat bir şekilde çizim yapıyordum. Hem matematik dersinden sonra türkçe vardı en iyi olduğum ders. Bir ders girmesem pek de  bir şey olmazdı zaten. Yani öyle düşünüyordum. Aklıma birden atlasın kırmızı melodinin katilini bulma isteği geldi. Bence bir kere deneyebiliriz. Katil bizi bulamazdı bence. Ayrıca derinin intikamını almış olurduk. Eğer ki katil bize de zarar vermeye çalışırsa polise olayları anlatıp güvenlik falan kiralayabiliriz. Hadi bunu geçtim belki de sadece derinden intikam almak iştemiştir. Bunu öğrenmek belki de sıkıcı hayatıma azcık da olsa heyecan katardı. Bunları düşünürken karşımda bir gölge belirdi ve ben daha gölgeyi şeçemezken "böö!"  dedi. 

Bir dakika ne böö mü. Cidden mi. Her neyse bu korkunç anı bozmayacağım şaçma düşüncelerimle. Korkmak gerek.

Ama cidden böö nedir ya. Tamam sakin ol. Böö'müş...