sabah saçımdaki ellerle uyanıyordum. bir dakika efendim sen değil diğer anlamıyla tamam ben dakikayla konuşuncada eller durmadı sapık mı düşüncesiyle gözlerimi bir anda açtım . karşımda yeşim hanımı görünce rahat bir nefes aldım. yeşim hanım gözlerimi bir anda açmama korkmuştu herhalde
"kızım günaydında öyle nasıl uyanılır ömrümden ömür gitti"
"çok özür dilerim yeşim hanım "
"sorun yok sen hadi yüzünü yıka kıyafetlerini giy kahvaltıya in tamam mı?"
"tamam"
yeşim hanım çıkınca kendimi yatağa attım. biraz tavanı izledim ve kalkıp giyinme odasına girdim. zaten bugün evde kalmayı planlıyorum ama ne giyeceğime kararsız kalırken kapı çaldığını duydum.
"gir" dedim içeriye sesim gitsin diye hafif sesimi yükselterek
"abla nerdesin "
"giyinme odasındayım bebeğim gel"
içerden adım sesleri gelince geldiğini anladım. uzay gelince elinde kıyafetler vardı ikizlerin giydiğinden
"abla bugün dışarıda işin yoksa abla-kardeş günü yapalım mı arkadaşlarım hep yapıyorlarda"
bunu söylerken kafasını eğmişti utanmıştı ayy utanınca çok tatlı oluyor gidip yanakları sıktım . evet doğru duydunuz yanaklarını sıktım o şaşırarak "kabul ettin mi "
"tabiki bebeğim sen iste yeter " elindeki kıyafetleri aldım oda kendi odasında giyineceğini söyledi çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
çok tatlıydı uzayın seçimleri baya güzelmiş . odadan çıktım çünkü uzay kahvaltıya ineceğini söyledi kapımı açtım karşı odanında kapısı açıldı kuzey mafyasıydı neyse o beni görünce gülümsedi .
ayy bu ilkez gülümsüyor telefinumla fotoğraf çekmek için telefonumu aldım kamerayı açtım .
"ne yapıyorsun sen"
gülümsemesinin yerine kaşları olabileceği kadar çatılmıştı tabi götüm yemiyor "sanane yapraaam" demeye onun yerine neremden çıkardığım bilmediğim .
diyince hepsi kafa salladılar . korkuyla arkam döndüm kaşları hala çatıktı nerden aldığım bilmediğim cesaretle kaşını parmağımla düzletip üstüne bir de
