Jin's POV
Andito ako ngayon sa tabi ni Namjoon nang gugulo sa ginagawa nya. Wala eh. Wala ako makausap o makakulitan wala sila JHope, Suga, V, Jimin at Jungkook. May pinagawa ata si PDnim. Kaya naiwan kmeng dalawa dito ni joonie. Ewan ko ba sa taong toh! Ilang araw na ko iniiwasan neto tapos ang cold ng pakikitungo nya sakin.
Hindi naman kme ganito dati. Close kami, sobrang magharutan, halos kme lagi magkadikit. Sa buong BangTan Boys sya pinaka close ko. Sya ung pinaka tinuturing kong Bestfriend ko dito sa Dorm.
"Joonie, ngiti ka nga" pangungulit ko sakanya.
Gusto ko lang talaga pagtripan yung dimple nya. HAHAHA. Ang cute kc parang sya. ^_^
"Hyung! Wag ako, busy ako" iritadong sbe nya.
*pout*
Napagod na ko kulitin sya. Baka ayaw lang tlaga mag paistorbo ngayon.
Nanahimik nlang ako sa tabi nya. At dahil wala nga ako magawa masyado pang maaga para magluto ng hapunan.
Naglean nlang ako sa balikat ni namjoon pinulupot ko ung braso ko sa bewang nya at pumikit. Ganito kme lagi. Pero nagulat ako ngayon kse inalis nya yung kamay ko. Sabay tayo.
"Tapos na yung ginagawa ko. Papahinga lng ako sa taas." sbe nya habang nakatalikod. At umakyat na sa kwarto nya.
Naiwan akong tulala. Gusto ng kumawala ng luha ko. Ano ba talaga nangyayare sayo namjoon ?
Dali dali ako tumayo at sumunod sakanya. Bago nya masara yung pinto ng kwarto nya nahawakan ko ito.
"Hyung!" gulat na gulat na sbe ni namjoon.
Poker face akong pumasok ako sa loob kwarto nya at ni lock ang pinto.
"Anong problema?" walang emosyon tanong ko sakanya.
"Walang problema. Inaantok na ako. Napagod ako sa mga pinagawa sken. Kaya please hyung. Would you please get out!. I'm tired. I want to sleep!"
"Anong mali?" this time nagbabadya na tlagang tumulo ng luha ko.
"Hyung! Wala! Pagod lng ako. Kaya please lumabas ka na."
"Sshibal!" alam kong nagulat ko si namjoon sa pagmumura ko. Never nya pa kasi ako naririnig mag mura.
"Namjoon. Wag na tayo mag lokohan! Alam kong may problema! Alam kung may mali! Ngayon ang tanong ko anong mali?!! Anong problema?!!"
"Hyung! Please wag mo na ko pahirapan." tumalikod sya at maglalakad sana papuntang kama nya pero pinigilan ko sya. I grab her wrist.
We meet our eyes...
"Anong problema?! Try naten ayusin kung may mali sakin sabihin mo. Babaguhin ko. Hndi yung ilang araw mo na ko iniiwasan." this time tumulo na yung mga luhang kanina ko pa pinipigilan.
"Walang mali sayo hyung pero sakin meron! Alam kung mali pero... Pero..."
"Pero ano Namjoon?"
Pwersahan tinanggal ni namjoon ang kamay nya sa pagkakahawak ko. At tumalikod.
"Alam kong mali pero, Mahal na ata kita Seokjin! Kaya habang maaga pa! Umiiwas na ko."
Nagulat ako sa Confession ni namjoon. Halo halo yung nararamdaman ko ngayon. Pero isa lang ang alam ko masaya ako. At walang makakapigil sakin
"Kaya sana hyung wag mo na ko pahirapan. Leave me alone."
Hindi ko alam kung pero sa sobrang saya ko. Tumakbo ako kay namjoon at Niyakap ko sya ng sobrang higpit.
"Hyung...." pinutol ko yung sasabihin nya.
"Bakit ko naman gagawin yun? Di ako naman nahirapan?."
Humarap si namjoon sakin ng may pagtataka.
"What did you mean?"
Hindi ko siya sinagot. Nakangiti lang akong nakatingin sa mga mata nya. Then I gave him a quick kiss.
Alam kong nagulat sya. Hndi sya makagalaw. Napangiti ako at yinakap ko nlang sya. Alam kong medyo nalilito sya.
So that I whispher at his ear...
"Mahal din kita. matagal na!"
