Jin's POV
Nandito kaming lahat sa dance studio... Pinatawag kami ni BangPD-nim may iaanounce daw sya
Maya maya pa dating na si BangPD-nim kasama si Namjoon...
"So... Pinatawag ko kayo kasi may sasabihin ako... Pero..." pag sisimula ni PD-nim
"Ano mas gusto nyo unahin ko? Good news o Bad news?"
"GOOD NEWS!!!" sabay sabay na sigaw namin lahat...
Ako lang ba o talagang may kakaiba sa kinikilos ni joonie... Para syang kinakabahan na parang hindi alam kung anong gagawin...
"Ang Good news... Magkakaroon kayo ng vacation kasama ang family nyo at sagot namin."
"WWWOOOOHHHOOHHOO" sabay sabay na sigaw namin... Pwera kay namjoon.
"Ano naman po yung Bad news?" lakas loob na tanong ko
"I think Namjoon is the one have a right to announce the badnews" then BangPD-nim change his facial reaction to a sad one
"Namjoon, You can have the floor"
Sandaling nabalot ng katahimikan ang buong studio... Bago magpakawala ng malalim na buntong hininga si Namjoon.
Di maganda kutob ko dito ah...
"I'm leaving the group"
Sandaling nabalot ng katahimikan ang buong studio...
"ha-ha-ha-ha stop fooling around Namjoon!"may magkahalong inis at kaba ang tono ko..
"S-sorry pero... I'm not kidding"
"So.. Seryoso ka nga" sabat ni Suga na halata na rin ang pagkainis
"Nag offer kasi ang Mnet na isali ako sa Generation Rappers"
"Ganun lang ba kadali sayo iwan ang bangtan? Ang pinag samahan naten sa loob ng halos apat na taon? Kasi kung sayo Oo, Sana inisip mo kami?
Nararamdaman ko na ang pag tulo ng mga luha ko... Kaya dali dali na akong umalis ng studio...
Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa dalhin ako ng paa ko sa isang park, Gabi na kaya walang tao...
Sobrang nanghihina ako kaya napaluhod nlang ako sa gitna ng park habang humahagulgol.
Walang tigil sa pagbuhos ang luha ko. Gaya ng pagbuhos ng ulan na akala mo nakikidalamhati.
Tumingala ako...
"BAKIT KA BA KASI NAKIKI SABAY?! BROKEN HARTED KA RIN BA???!!! HA!!!" Hahaha para kong tanga na pati ulan inaaway.
"Nakakainis ka naman kasi namjoon, ang daya mo. Bakit mo kami iiwan. Wala pa nga akong lakas ng loob para sabihin sayo na mahal kita tapos, mukhang never ko na talaga masasabi kasi nga iiwan mo na kami, iiwan mo na kami"
Naramdaman ko na parang tumigil yung ulan. Kaya na patingala ako. Pero laking gulat ko ng nakita ko si Namjoon na may hawak ng payong.
"Di mo na kelangan ng lakas ng loob para sabihin sakin na mahal mo ko, alam ko naman eh" the he gave me his cocky smirk and look.
"N-narinig mo?!"
"ahmp... yeah, mula dun sa inaaway mo yung ulan."
"Haist... Nakakahiya" feeling ko sobrang pula na ng mukha ko sa kahihiyan...
Binilisan ko ng sobra yung paglalakad. Wala kong paki kung umuulan pa, ang mahalaga makatakas ako sa kahihiyan.
Mayamaya pa... I feel a pair of arms around my waist.
"Oy! Teka lang naman. Mahal din kita"
Humarap ako at sinampal si Namjoon. Oo sinampal ko sya...
"Siraulo ka pala eh! Sasabihin mo na mahal mo ko pero aalis ka, gago ka ba?"
Then he burst into a laugh...
"Hoy! Anong nakakatawa?" may halong pagkabwesit na sa boses ko. Sino ba naman kasi hindi mabubwesit nagdadrama ka dito sya mamatay matay katatawa.
"Hay naku jinnie~ halika nga rito" nagulat ako ng bigla nya ako yakapin.
"It's just a prank, titignan lang sana namin ang mga magiging reaction. Di naman namin alam na magkakaganyan ka." he chuckled.
"Nakakainis kayo!" And I playfully hit his chest...
"Mianhae~ princess"
