AŞK ÇIKMAZI

1.BÖLÜM

İLK BAŞLAR DA KARIŞIK GELEBILIR ANCAK OKUDUKÇA ANLAYACAKSINIZ.
İYİ OKUMALAR😊
DÜZENLEME YAPILACAKTIR.
AŞK ÇIKMAZI

1.BÖLÜM

Güzel bir güne başlamak için güzel bir şekilde uyandırılmalıydı insan.Ama hiçbir zaman güzel bir şekilde uyandırılmamıştı bu gidişlede uyandırılmayacağını düşünüyordu Nazlı.

"Eylül git başımdan!"

"Kalk artık öğlen oldu.Sen işe geç kalmıyor musun?Ayrıca Meral teyze acayip börekler yapmış soğumadan yememiz lazım"

Nazlı, gözlerini açtığında uykusunun hala olduğunu farketti.Nasıl olmazdı ki zaten?
Okul, ev, iş, üçlüsü hiç kolay bir üçlü değildi.Birde baş belası Eylül vardı tabi.Bir dakika az önce öğlen mi oldu demişti?

"Öğlen mi oldu?"

Nazlı çığlık atarak yerinden fırlamıştı.Geç kalmak bu hayatta yapacağı son şeydi.Nasıl geç kalabilirdi ki?Nazlı,panikle koşarken ayağı dolanıp yere kapaklanmıştı.

"Ahhhh" Eylül ise kahkahalar içinde yerde kıvranan arkadaşına gülüyordu.

"Bir de gülüyorsun!Gerçekten inanamıyorum."

Hayır zaten nasıl bu kızla arkadaş olabilmişti onuda bilmiyordu Nazlı. Şeytan tüyü olduğu kesindi Eylül de.Hoş böyle sarı sarı saçlar,maviş gözlerle o kadar tatlıydı ki,dolayısıyla kızamıyordu insan ona.

"Tamam tamam saat henüz 7.30 yani geç kalmadın."

Nazlı ayağa kalktığında sinirden ölüyordu. Normal monoton hayatını tek renklendiren isim bitanecik arkadaşı Eylüldü zaten.

"Sen buralarda sürünüyorsun!Cem Yılmaza falan ulaşmaya çalışsana sana el uzatır belki,olmadı Arif amca halleder"
Arif Arıkan Eylül'ün babasıydı.Eli kolu uzun bir adam olduğu için her şeyi yapardı.Nazlı, odadan çıktığında burnuna gelen kokularla sakinleşmeye çalıştı,anlaşılan annesi yine döktürmüştü.

"Günaydın anne"diyerek kadının yanağına öpücük kondurdu hızlıca Nazlı.İşte bu hissi kesinlikle seviyordu.Sabah uyandığında börek kokularıyla başlıyorsa güne kesinlikle şükür etmesi gerektiğini biliyordu.

"Günaydın yavrum,otur hadi kahvaltını yap.Eylül nerede?"

"Geldim Meral teyzeciğim"

Eylül,sofraya oturduğunda tatlı tatlı arkadaşına bakıyordu.Bu hayatta en çok değer verdiği kişi olabilirdi Nazlı.O yüzden onunla arasının bozuk olmasına katlanamazdı.Zaten aralarında hiç birşey girmemişti,bundan sonrada girmeyeceğini biliyordu.

"Küs müyüz?"diye sordu Nazlıya doğru bakarak.

"Biraz susarsan eğer kahvaltımı yapacağım"

Ama yok susmak kim Eylül kim?Uykusunda bile konuşan bir varlıktı arkadaşı.Böyle sarı sarı saçları maviş gözleriyle karşısında ki insanı hipnoz ediyordu resmen.Çok güzel bir yüze sahipti Eylül,aynı zamanda çokta tatlıydı.

"Kızım misafire böyle yapılır mı?"

"Ne misafiri anneciğim?Benden çok yaşıyor bu evde"dedi Nazlı gözlerini dikerek.
Normal şartlarda başkası olsa alınabilirdi ama Eylül alınmazdı.Çünkü onların dostluğu çok başkaydı.

"Sen nasıl bir arkadaşsın?"

Eylül,arkadaşının bacağını sıktı gülerek. Kendisi olduğu tek yerdi burası. Zengin bir ailenin tek kızıydı aslında.Para,lüks her şey vardı,İyi üniversitede iyi bir eğitim de dahildi buna.Nazlıyla ortak bir yaşamları yoktu ama ruhları ortaktı.Bundan yine 4 yıl önce Üniversite tanışmışlardı o 4 yılda her şeylerini paylaşmışlardı ve bir şekilde çok yakın olmuşlardı.Birbirlerinin hallerinden anlayan ve birbirlerine her konuda destek olan iki kadının hayatlarının sınanacağı bölüme geldiklerinden bihaberdi ve her şeye rağmen mutlulardı.Kahvaltıyı yaptıktan sonra beraber evden çıkmışlar ve yola koyulmuşlardı.Sakin sakin yolda ilerlerken Nazlıya doğru baktı Eylül.Arkadaşının garsonluk yapması hiç içine sinmiyordu.Kendisi böyle bolluk içinde yaşarken onun bu şekilde zorluk çekmesi canını sıkıyordu.Yardım da kabul etmiyordu ki,bu konuda fazlasıyla gururluydu Nazlı.
Daha doğrusu bir şeyleri tek başına halletmek ve başarmak istiyordu.