Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AŞK ÇIKMAZI
33.BÖLÜM
Nazlı akşama doğru Eylülün evine geldiğinde uzun uzun konuşmuşlardı.Şunun şurasında 6 -7 ay öncesine kadar sorunsuz bir hayatları varken şimdi ise tam tersi bir durumdalardı ikisi de anlamıyordu.
"Savaş'ı bu şekilde görmek öyle canımı yakıyor ki.O mutsuz olunca bende oluyorum"dedi Eylül asık suratıyla.
"Biliyorum ama üzülme geçici bir durum olacak bu,sıkma canını"diyerek arkadaşının bacağını okşadı genç kız,onu gerçekten çok iyi anlayabiliyordu Nazlı.
"Kaç saattir yine ortada yok,şirkete gideceğim diye çıktı ama biliyorum, o bu kafayla çalışamaz"
Kesin sakin bir yere gitmiş oturmuş düşünüyordu kocası.Bu durum o kadar çok canını sıkıyordu ki Eylülün. "Sen yarın gelecek misin peki tanışma yemeğine?Tabi bir de sonra ki gün isteme var"
İşte böyle bir durum da ne yapacaktı hiç bilmiyordu Eylül.Eskiden olsa 3 gün önceden orada kalmaya başlar güzel bir menü hazırlar, Nazlıya her konuda yardımcı olmak isterdi.Şimdi ise evliydi ve ortada bazı gerçekler varken Savaş o insanların yanına gitmesine izin verir miydi hiç bilmiyordu.Ama dostunun, kardeşinin, can yoldaşının yanında olmayı çok isterdi. Olmakta zorundaydı zaten.
"Öyle çok istiyorum ki yanında olmayı."
"Bende çok istiyorum.Bu benim en özel günüm ve sen mutlaka olmalısın"
"Ama Savaş için çok hassas bir mevzu. Ona acı çektiren adamla aynı ortamda bulunmak bile istemiyorum. Savaş çok haklı biliyor musun? O adam resmen annesinin katili"
"Nereden biliyorsun? Bir insanı katil yapmak bu kadar kolay mı?" Nazlının sözleriyle, Eylül ona bir bakış attı.
"Adam iki kadını birden idare etmiş.Sen bunu normal mi karşılıyorsun Nazlı?"
"Saçmalama Eylül. Ne alakası var? Suat beyin yaptığı kabul edilebilir bir şey değil ama karısı kabul etmiş, karısı adamı affetmiş. Biz ne yapabiliriz? Savaşın annesi de bırakamamış Suat beyi zaten. Belki de başka bir problemi vardı. Yıllarca sorun etmeyen kadın neden bir anda içine kapanıp intihar etsin ki?"
Eylül düşünceli bir şekilde elini yanağına yasladığında, daralmış bir vaziyetteydi. Ne konuşurlarsa konuşsunlar farketmezdi. Ortada ölmüş bir kadın ve tek başına acılar içinde büyümüş bir adam vardı.
Kapının kilidinden sesler gelince ayaklandı Eylül hızlıca.Savaş görüş alanına girdiğinde gülümsedi ve "Canım hoşgeldin"diyerek kocasına doğru yürüyerek yanaklarını öptü hemen,iyi görünüyor gibiydi.
"Hoşgeldin Savaş"dedi Nazlı.
"Hoşbulduk güzelim."dedi karısının alnına öpücük kondurarak. "Sende hoşgeldin Nazlı. Ben üstümü değiştireceğim gelirim birazdan" Savaş yukarıya çıkarken Eylül Nazlıya baktı. "Git sende hadi peşinden" Nazlının git demesi üzerine peşinden yukarıya çıktı hemen Eylül.Odaya girdiğinde kocasının gömleğinin düğmelerini çıkarmaya başladığını gördü.
