ចំណែកបេះដូង ( ចប់ )

ភាគទី២០ : បង្រ្គប់ដៃបង្រ្គប់ជេីង

*ល្ងាច*

ទិនករចាប់ផ្ដេីមលិចបាត់នាទិសខាងលិច គ្រប់ទីកន្លែងពោរពេញដោយភាពងងឹត សម្លេងយំរង៉ូវៗលាន់លឺពេញបន្ទប់ធំមួយក្នុងភូមិគ្រឹះផាក

< ហ៊ុននីហា៎ញុំាបាយកូន > លោកស្រីត្រូវជាម្ដាយឈរមុខបន្ទប់បិទជិតឆ្លេីយឆ្លងហ្នឹងអ្នកខាងក្នុងទោះមិនបានបេីកទ្វារក៏ដោយ

< ម៉ាក់ពិសារទៅកូនអត់ឃ្លានទេ! > សម្លេងងុលតបជាមួយម្ដាយក៏ព្រោះមិញ់នេះយំខ្លាំងណាស់ដល់ថ្នាក់អ្នកណាហាមក៏មិនបាត់ដែល

< ម៉ាក់ ប៉ា សូអា មិនញុំាដែលបេីឯងមិនញុំា » លោកស្រីផាក

ក្រាក***

ទ្វាបន្ទប់ត្រូវបេីកឡេីងបង្ហាញឲ្យឃេីញកាយតូចពោះធំជាងខ្លួនលេីផ្ទៃមុខដិតដាមដោយទឹកភ្នែកឡេីងជោគ បេីភ្នែកវិញឡេីងក្រហមនឹងហេីមខ្លាំង

< កូនមិនទាន់ប្រាប់ម៉ាក់ទេថាមានរឿងអីកេីតឡេីង?? ហេតុអីសុខៗមកផ្ទះម៉ាក់ហេីយយំបែបនេះ??>អ្នកជាម្ដាយអត់មិនបានក៏ចាប់ផ្ដេីមសួរសំណួរជា ច្រេីនឬឈ្លោះជាមួយប្ដី??

< អត់មានអីទេម៉ាក់តោះទៅញុំាបាយ! > ស៊ុងហ៊ុនបន្លប់ទៅរឿងផ្សេងមកជំនួសវិញ សូអាវិញតាមសម្លឹងប្អូនមិនដាក់ភ្នែកហាក់មិនអស់ចិត្តចំពោះចម្លីយដែលស៊ុងហ៊ុនផ្ដល់ឲ្យ

< ហុឹម > អ្នកជាឪពុកក្រហឹមដេីមក ដោយមិនចង់ដេញដោលសួរកូនច្រេីន អ្នកទាំង4អ្នកបណ្ដេីរគ្នាទៅតុអាហារទាំងញញឹម ចំណែករាងតូចស៊ុងហ៊ុនញញឹមមិនសូវសមសោះ

អាហារពេលល្ងាចចាប់ផ្ដេីមឡេីងម្នាក់ៗញុំាតាមធម្មតាគ្រាន់តែមិនសូវអ៊ូរអរប៉ុន្មាន យូរៗទេីបនាំគ្នានិយាយមួយម៉ាត់ពីរម៉ាត់ក៏ស្ងាត់ទៅវិញ រហូតអាហាររួចរាល់ លោកស្រីផាកឲ្យកូនប្រុសឡេីងទៅសម្រាក ណាមួយគាត់ក៏មិនចង់ដេញដោលសួរច្រេីនរឿងក្មេងឲ្យក្មេងៗគេដោះស្រាយដោយខ្លួនឯងទៅគាត់ចាស់ៗសុំដកខ្លួនហេីយ

* បន្ទប់ស៊ុងហ៊ុន *

តឹកៗតឹកៗ ទ្រនិចនាឡិកាចេះតែដេីរទៅមុខរហូតមិនឈប់ឈរ ពេលនេះក៏ម៉ោង8ជាងទៅហេីយស៊ុងហ៊ុនស្រងូតស្រងាត់សម្លឹងទៅបង្អួចដែលបង្ហាញឲ្យឃេីញនៅបរិវេនខាងក្រៅផ្ទះហាក់កំពុងរង់ចាំដំណេីរមនុស្សម្នាក់មកដល់ចឹង តែហាក់អស់សង្ឃឹមណាស់នេះអង្គុយចាំតាំងពីម៉ោង6ល្ងាចនេះម៉ោង8ហេីយមិនឃេីញសូម្បីសម្រោល