Gözlerimi ovaladıktan sonra yatağımdan doğruluyorum.
Bu acıdan sıyrılmak ve yeni bir sayfaya başlamak istiyordum.
Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa geçiyorum.Annem işe gitmişti,ama masa donatılmış.
Küçükte bir not var;
"Özür dilerim seni seviyorum"
Gülümsüyorum.
"Bende seni"
Diyorum. Arkamdan geliyor ve sarılıyor bana.
Eren beni hayata bağlayan tek kişi.
Erenle 6 ay önce bir kütüphanede tanıştık.
Ödevimiz için aynı kitapı arıyorduk. Fakat kitaptan sadece bir tane vardı.O sırada tanıştık erenle.
2 hafta önce babamı kaybetmiştim. Küçükken babama hep 'seninle evlenicem'
derdim.Beni gelinlikle görmeden huzuruna kavuştu. Babamla aramız anneme göre daha iyiydi.
Gizlimiz saklımız yoktu. Erenide biliyordu.
Erenide kendi oğlu gibi severdi.
Babama çok ihtiyacım vardı.
Birde abim var. Askerde.
Gelince nişanlısıyla evlenicek.
Babamın öldüğünü bilmiyo.
Annem ısrar etti,malum uzaklarda.
Eren kahvaltısını acele acele yapıyor. Belliki bir planı var.
"Üstünü giyinip aşağı gel hayatım"
"Tamam canım"
Merak etmeye başlıyorum.
Masayı topluyorum ve üstümü giyinmek için odaya çıkıyorum.
Kırmızılı beyazlı çiçeklerle allanıp pullanmış elbisemi giyiyorum.
Hafif makyajımı yapıp saçlarımı düzleştiriyorum.
Ve hazırım!
Aşağı iniyorum.
"Prensesim çok güzel olmuşsun yine"
Diyor eren.
Yanağından öpüp arabaya biniyorum. Yol boyunca konuşmuyoruz. Erenin gözlerinden anlaşılıyor mutluluğu. İçimi bir heyecan kaplıyor. Kapımı açıyor eren.
"Seni ailemle tanıştırmak istiyorum"
Diyor. Dahada heyecanlanıyorum. Kapıyı evin hizmetçisi açıyor.
"Hoşgeldiniz Eren bey."
Diyor. İçeri giriyoruz.
Oturma odasına girdiğimizde annesi ve babası ayağa kalkıyor hemen.
"Hoşgeldiniz oğlum"
Diyor bize sarılarak. Ellerini öpüyoruz hemen ve oturuyoruz.
Sohbet faslından sonra bizi tanıştırıyor eren.
"Annecim,babacım bu ela, ela bunlarda annem sema babam seyfullah." diyor. El sıkışmasından sonra,koyu bir sohbete girişiyoruz.
Sema hanım merakla soruyor;
"Ela'cım annen,baban varmı senin?"
"Annem var ama babam 2 hafta önce öldü"
Şaşkınlık ve üzüntü içinde özür diliyor.
"Elacım kusura bakma bilmiyordum,Allah rahmet eğlesin. Bilseydim sormaz üzmezdim seni"
Diyor.
"Amin, hiç önemli değil bilinmesi gerekilen şeyler bunlar sema hanım"
Gülümsüyor rahatlamış bir şekilde.
"Erenle birbirinizi çok seviyorsunuz belli,senin adın hiç eksik olmaz bu evde" diyor seyfullah bey.
Birbirimize bakıyor ve gülümsüyoruz.
"Allah ayırmasın,nede yakışıyorsunuz birbirinize"
Rahatlıyorum biraz. Kötü bir şeyin olmaması beni mutlu ediyor.
Vedalaşma vakti gelince biraz üzülüyorum.
Çok çabuk alıtık birbirimize.
"Bir günde bana gelin annemle tanıştırmak istiyorum sizi eminim sizi çok sevicek" diyorum sevinç dolu sesimle.
"Geliriz kızım, yeterki iste" sarılıyoruz ve evden ayrılıyoruz.
"Nasıllar?iyilermi annemler?"
"Evet,hemde çok iyiler. Çok sevdim onları"
"Onlarda seni çok sevmiş gibiler,bıraksam bizde kalıcaksın valla"
Hafif bir tebessüm ediyorum.
"Nereye gidiyoruz canım"
"Sürprizz"
Evde bıraktığım heyecan geri geliyor. Merak ediyorum.
Geldiğimizde arabanın kapısını açıp,seyir terasına çıkıyoruz.
Eline bir megafon veriyor biri.
Ve bana dönüp diz çöküyor.
Herkesin gözü bizde.
"Benimle evlenirmisin Ela?"
...
