I believe that love has many sacrifices. I thought that love is about giving your all. Broken family things, kaya naghahanap ako ng safe space.
Iniwan ako ng nanay at tatay ko. May kanya-kanyang silang buhay sa pamilya nila habang ako dito nag iisa. Of course, hindi naman ako technically mag isa, nandito si Felicia and yung family niya. Tinuring akong kapamilya nun kahit hindi naman kami blood related. I'm very thankful kasi nandito siya sa buhay ko. But something is still missing, gusto ko magkaroon ng sarili kong pamilya na kompleto at puno ng pagmamahalan.
Hinintay ko yun mangyari ngunit ilang beses na rin akong nabigo.
"Lord! Bakit naman ganito Christmas na pero yung magulang ko dito hindi parin bumabalik! Am I a mistake ba talaga kaya tinapon na lang nila ako papalayo sakanila? Please give me a sign naman oh o kaya kunin niyo na lang ako!"
Binuksan ni Felicia ang pintuan. Muntik na nga mapaluha dahil sa mga narinig niya.
"Sis, I know that it's hard for you na tanggapin yung situation mo, but I'm sure magiging happy ka if naka focus ka lang sa present at hindi sa past mo."
"Nangako si Dad, na kukunin niya daw ako kapag may pera na daw siya, tapos sabi naman ng mom ko kukunin niya ako para tumira sa ibang bansa. Ni isa sakanila walang paramdam eh, puro lang sila sabi tapos ako naman umaasa na kukunin nila ako.... Di ba nila ako anak?" Napaluha na ako kasi sobrang gulo na ng utak ko.
Niyakap lang ako ni Felicia at hindi na nagsalita.
~~~~
Masaya si Felicia sa araw ng pasko habang ako ay nagmumukmok sa sarili kong kwarto.
Hindi ko na siya niyaya magtagal sa space ko kasi baka mamaya malungkot rin siya tulad ko. Basta ayaw ko yung may taong umiiyak sa harapan ko. Mas ako yung nasasaktan para sakanila.
Hindi ko namalayan na nakatulog ako habang umiiyak. Syempre, bumangon ako at tumingin agad sa salamin. Gagi, ganto pala itsura ko noh?? Sobrang sabog. Ang haggard, frowning face at magulo yung buhok, makikita mo yung eyebags na namamaga dahil sa sobrang kalungkutan at pagod.
" Paano ko tatakpan to ng makeup? Sobrang lala gagi."
Napatalon ako kasi tumatawag yung boss ko. Malamang Christmas kaya maraming customer sa café namin. Sinagot ko ang tawag at agad nagbihis para lang makapasok at huwag masigawan. Nag makeup na rin ako pero natural or daily makeup lang ginawa ko para mabilis lang at huwag ma late sa work.
Nakita ako ni Felicia na aalis.
"Saan ka pupunta?Wala kang leave ngayon? Holiday ah."
"Work, why? Mas maraming customer kapag holidays eh kaya work is work talaga sis." Ngumiti ako bago ako umalis.
"Sis don't forget to smile always. Maganda ka kapag nakangiti. Here, one last hug bago ka pumasok. I have a present for you and marami ka pang present dito sa bahay kaso unahin mong buksan yung akin kasi alam kong matutuwa ka dyan".
" Siguraduhin mo lang na hindi to pang prank ha. Lagot ka talaga sakin pag mug na naman ito like last time!"
"Kakaiyak mo lang eh, mabuti kung di ka umiyak para maregaluhan kita ng tasa char."
"Sabi ko na nga ba tasa ibibigay mo sakin eh!!"
"Wala akong sinabi na tasa yan HAHAHAHAHAHA. Basta buksan mo yan kapag nasa café ka na."
"Para lagyan ko na lang ng kape dun ganern... Hala! late na ako bwisit kasi tong marites na itech nambubulabog parin kahit pasko!"
Tumawa na lang kami pareho habang ako ay paalis na ng bahay nila.
~~~
Sunny Cafe*«work»
I'm so late! Damn! Ano ba ginagawa ko! Mahalaga is malapit na ako. Kaya ko naman mag dahilan uli hahaha. Putol sa inner monologue ko. I almost bumped into a door, na agad binuksan ng matangkad na lalaki para hindi ako mapahiya sa maraming tao; in fairness mabango pa... Kaso, parang familiar siya!
I'm so sorry sir but I have to go!
