Ben de haklıydım, o da. Kazananı olmayan hikayelerden nefret ederim,bu hikayenin kaybedeni benim sanarken meğer ikimiz de kaybetmişiz bir oluşumuzu. Yıllardır her şeyden bir parça olmuşuz.Bazen bir anne,bazen bir baba,bazen de bir doktor. Ama hiç bir olamamışız. İçimdeki bağırışları ondan başka kimsenin hissetmediğini bile bile onsuz geçirmişim yıllarımı. Bahçede öylece oturup düşünürken tanıdık bir koku hissettim. Bir koku size hem güvende(güvene atıf shsjwjs) hem de bir o kadar bilinmezlikte hissettirebilir mi? Beni hissettiriyordu işte. Onun hakkındaki her şeyi hatırlasam da yüzündeki çizgilerin oluşumunu bile görememiştim. Mesela geceleri Yaman ağladığında beraber uyansaydık ne olurdu? Küçücük bir anıya bile muhtacım işte şimdi. Bana baktığını hissedebiliyordum. Galiba biraz sarhoştum, saat gecenin üçüydü belki de.Üstüme hemen montunu örttü. Aslında hiç böyle yapmazdım ben, bu son olaylardan sonra değiştiğimi hissediyorum.Sanki bir sigara gibi... Benden geriye biraz kül biraz da izmarit kalmıştı sanki. Başım onun omzuna doğru kayarken gözlerim kapanmaya başlamıştı.Sonrası karanlık...
Sabah uyandığımda evimizdeydik.Evet evimiz... Her yeri tozlu,anıları bir film sahnesi oynarmışçasına da canlı bir ev. Evi dolanmaya başladım belki oradadır diye,ama yoktu. Buraya bırakıp gitmiş meğerse bir çöp gibi. Bir anda silkelendim ve çantamı aldım, montumu giyip çıktım. Serhan'a gitmeye karar verdim. Beni affetmesini söyleyecektim, ne de olsa her zaman yanımda olan oydu. Şimdi anlatırken düşünüyorum da nasıl farkedememişim bunca zaman gözümün önündeki şeyleri. Gidip odasına daldım.
-Serhan konuşmamız lazım.
-Seni dinlemek istemiyorum Neslihan. Gördüğün gibi çok işim var. Bensiz burada yapabileceğini bilsem giderdim zaten.
-Ya sen kolay mı sanıyorsun yıllarca bu yalanla yaşamayı? Söylesem ne olacaktı sanki. O zaman affedecek miydin?
-En azından yıllarca bir yalanla yaşamamış olacaktım.Yıllarca acı çekmedik mi biz beraber? Meğer kaybolan, uğruna yıllardır eksik kaldığım oğlum benim oğlum değilmiş. Neslihan ben sana ne zaman yanlış yaptım? Ama tabi başkasından çocuk peydahlayıp Serhan'a yutturmak kolay geldi değil mi?
Elim havaya kalktı o an istemsizce. Serhan da tutayım derken öyle bir kavrayıp büktü ki.
Evet dostlarım böyle başladı her şey sonrası düğüm oldu. Bu da ölürken film şeridi gibi gözümden geçen sahnelerin ilki. Sonrası karmakarışık.
Merhabalaarrr. Öyle içimden geldi böyle yazayim dedim. Siz beğenirsiniz beğenmezsiniz ben GüvNes kadiniyim.Güvnes bi kültürdür. Büyük ihtimal Neslihanın ağzından yazarım🤌🏻🤌🏻
