Bir silah vardı pakette,içinde de bir not.
"Şebnem'i öldürdüğüm silah,onu gidip alttaki adrese gömeceksin.Çocuğu da al git."
Paketi ve notu aldığım gibi odama çıkardım.Bugün Yaman Ali hastaneden çıkıyordu.Birkaç saate eve gelecekti.Onu beklemeye koyuldum.Bir yandan Şebnem'e mi üzülsem, Rüya'ya mı üzülsem yoksa kendime mi karar veremiyordum.Aşağıdan sesler duydum.Eceyle Yaman konuşuyordu.
-Hoşgeldin oğlum.
dedim en içten sesimle.Bunca yıl sonra kavuşmuşken beni affetmemesini kabullenemezdim.
-Hoşbuldum anne.
deyip bana sarıldı.Siniri azalmıştı.Hastanede düşünmüş olmalıydı.
-Gel Ececim sen odana çık ben de Yaman'ı yatırayım yorulmasın hemen.
Odaya girdiğimizde ikimiz de sessizdik.İlk söze atılan ben oldum.
-Oğlum,Güven gelsin seninle ayrı olarak konuşacağız.Gerçekleri konuşacağız.
-Tamam anne, ben de size hak vermek istiyorum zaten yıllar sonra seni bulmuşum.Dinlemez miyim hiç?
Oğlumu başından öptükten sonra odadan çıkıyordum ki Rüya geldi.
-Rüyacım Yaman'a göz kulak ol,benim küçük bir işim var.
-Tamam Neslihan Teyze sen merak etme o iş bende.
Odadan çıktığımda ellerim titriyordu.Annen benim yüzümden öldü diyemedim kıza.Ama sakin olmalıydım ve gidip o silahı gömmeliydim.Belime kendi silahımı aldıktan sonra evden çıktım.Artık hiçbir şeyi tehlikeye atamazdım.Ben silahı gömerken bir adam belirdi yanında çocukla.O Deniz olmalıydı.Üstü başı kirlenmiş bir vaziyette ağlıyordu sessiz sessiz.
-Bak silahı da gömdüm ver çocuğu bana artık.
Bunu dediğim an çatışma başladı çocuk ortada kaldı.Canım pahasına onu oradan çektim.Bacağımdan vurmuşlardı beni.Bir ağacın kenarından arabaya ulaşmaya çalışıyorduk.Arada ben de silahımı kullanıyordum ama dikkatli kullanmalıydım.Arkadan bir hareket hissedip arkamı döndüğümde Serhan'ın bana doğrulttuğu silahla karşı karşıya geldim.
-Onca yaptığın şeyden sonra bunu yapma Serhan.Bırak gidelim.Bunu yapmaya hakkın yok senin.
Arkadan biri onu tuttu.Bu o adamdı.Neden bir yandan beni tehdit ederken bir yandan da ölmemi istemiyordu?
-Anlaşma anlaşmadır.Her ne kadar Şebnem ölse de istediğimiz belleği aldık sayende.O yüzden seni bırakıyorum.Ateş açanlar zaten Serhan'ın adamlarıymış.Dua et de yetiştik,parçanızı bulamazlardı.Bacağın iyi mi?
-İyi ben hallederim zaten doktorum.Sağolun.
Serhan'ın silahını almıştı ama ona bir şey yapmamıştı.Sadece kurtulmamızı sağlamıştı.Ben de hem Deniz'i arabaya bindirdim hem de Güven'i aradım.
Açmıyordu.Hemen hastaneye doğru yol aldık.Arabayı sürmekte zorlanıyordum,bacağım iyice kan kaybetmişti.Hastaneye vardığımızda Deniz'i odama götürmelerini isteyip kendim de pansumana gitmiştim.Bacağımı hissetmemeye başlamıştım.Galiba bir süre yürüyemecektim,fizik tedavi alacaktım.Bu beni olanların üstüne kahretse de girişten bir tekerlekli sandalye isteyip ona oturdum.Hemşire nihayet beni odama götürüyordu.Odama geldiğimde Deniz'in uyuyakaldığını gördüm.Sesimi duyunca kıpırdanmaya başladı.
-Denizcim merhaba ben Güven'in arkadaşıyım.İnşallah yakın zamanda hem annene hem babana kavuşacaksın.Şimdi sana giyecek ve yiyecek bir şeyler isteyeceğim kendine gelmen için tamam mı fıstığım?
-Ben çok teşekkür ederim.
dedikten sonra boynuma sarıldı.Güven aynı kendi gibi yetiştirmişti oğlunu.Bir kez daha Güven'e hayran kalırken telefonun çaldığını duyup ondan ayrıldım.
-Alo Güven.
-Efendim Neslihan? Şimdi biraz meşgulüm de sonra arasam olmaz mı?
-Güven Deniz burada.
-Ne nasıl? Biz hemen geliyoruz.
deyip telefonu kapattı.Ben Deniz'i güzel güzel giydirip yemeğe oturtmuştum.O da yaşadığı şeyleri atlatmaya çalışıyordu.Zor şeyler yaşamış olmalıydı.Hepsinin benim yüzümden olması beni kahrediyordu.Bu tekerlekli sandalyede oturmayı hak etmiştim.(nesliciğimin her şeyi kendi suçu görme sorunsali😭😭😭canim nesliimm😭💘)
-Siz babamla nereden tanışıyorsunuz? Beni nasıl kurtardınız?
-Denizciğim biz babanla aynı hastanede çalışıyorduk oradan tanışıyoruz.Beni tehdit ettiler seninle ben de istediklerini yapınca seni bıraktılar.
Mesaj geldi o sırada.
Güven:Neslihan biz sabaha karşı orada olabileceğiz.Deniz'i sizin eve götürürsen iyi olur.
Neslihan:Tamamdır siz direkt eve gelirsiniz.
-Deniz yemeğin bittiyse eve gidelim babanlar sabaha karşı gelebilecekmiş.
-Tamam.
Bir şoför çağırdım.Ayağımı zaten kullanamıyordum o yüzden beni arabaya da eve de o taşıdı.Evdekiler meraklanmıştı.Alaz,Çağla,Ece,Yaman başıma toplanmışlardı.
A/ Anne iyi misin? ne oldu????
Deniz girdi arkadan.
-Yaman Deniz'i odana götür bu gece orada kalsın,yatır onu sonra yanımıza gel söyliyeceklerim var.
-Çocuklar öncelikle ayağımı şimdilik hissetmiyorum ama fizik tedaviyle halledeceğim.Şöyle beni Denizle tehdit ettiler.Şebnem'i bile öldürdüler.Ben de mecbur dediklerini yaptım.En son kaçarken de bacağımdan vurdular işte.Bu adam Yaman'ı tanıyormuş.Serhanla Şebnem'in de düşmanıymış.
Herkes şok olmuş bir şekilde bana bakıyordu
Ç/ Anne peki bitti mi şimdi? Bir daha başına böyle şeyler gelmeyecek değil mi?
Deyip boynuma atladı.
Tabi beni hemen yatağa yatırmışlardı.Alazla da sarıldık biraz hasret giderdik.Uzun zamandır çocuklarımı göremiyordum hep bir olay oluyordu.Artık ben de sıkılmıştım.Yaman yumruğunu tutuyordu.
-O herif beni de tehdit etti o gün işte anne.Sen de gördün, niye bana bir şey demedin??
-Oğlum adam yakama kameralı bir broş takmıştı,nasıl söyleyecektim?
-Doğru haklısın.
-Hadi hepiniz yatın çocuklar.Ben de biraz dinleneyim.
Onlar gittikten sonra uyuyakalmıştım.Aşağıdan gelen gürültüyle uyandım.Güven ve eşi gelmiş olmalıydı.Galiba ikisini yeniden yan yana görmeye tahammülüm yoktu.Kapım tıklatıldı.
-Gel.
-Neslihan Özge aşağıda da.Sen inmeyince merak ettik.
-Şey ben inemiyorum.Yardım edersen inerim.Ya da o buraya gelsin.Deniz Yaman'ın odasında.
-Sen niye inemiyorsun?Bu tekerlekli sandalye ne??
-Deniz'i almaya çalışırken bacağımdan vurdular.Gidene kadar da önemsemedim bir de vakit yoktu sonra vakit bulunca da çok geçti.Merak etme birkaç fizik tedaviyle halledilir.
-Ah Neslihan ah! Bana neden haber vermedin?
-Beni tehdit ettiler Güven, nasıl söyleyecektim?
-Ben bir şeyler döndüğünü anlamıştım ama bu kadar fazlasını tahmin etmemiştim.Bir can aldı bizden bu olay.Şebnem oradan sağ çıkamamıştır.Rüya'nın haberi var mı?
-Yok söyleyemedim.
Ağlamaya başladım istemsizce.O da yanıma gelip bana sarıldı.
-Her şey geçecek Neslihan üzülme bak.Ne güzel benim oğlumu kurtarmışsın,çok teşekkür ederim.
Bir süre böyle kenetlenmişken biz,Feriş geldi.
-Neslihan aşağıda hanımefendi oğlunu merak etmiş.Nerede kaldılar diye soruyor da ne diyeyim.
-Ben Deniz'i alıp aşağıya gelicem hemen.
dedi Güven.
-Güven'in ağzından-
Sonunda oğluma kavuşuyordum.Yaman'ın odasına girdiğimde ikisinin de koyun koyuna yattığını gördüm.Bir baba için iki çocuğunu böyle yan yana görmek o kadar paha biçilemez bir şeydi ki.Deniz'i sessizce uyandırıp odadan çıkardım.
"Babaaamm" diyerek sarıldı boynuma.Ben de onu o kadar çok özlemiştim ki ben de sarıldım ona sıkıca.
-Hadi babacım aşağıda annen bekliyor,onu da alıp gidelim.
-Baba dur bi dakika benim ona teşekkür etmem lazım tekrardan.
-Tamam babacım edelim,gel.
Deniz koşarak Neslihan'a sarıldı.
-Sen hep benim en iyi arkadaşım olacaksın.
-Sen de benim Denizcim,beni boş bırakma olur mu?
Dedikten sonra yanağından bir makas aldı Neslihan.Ben de onları hayranlıkla izliyordum.
-Hadi şimdi siz eve gidin.Sen güzelce dinlen tamam mı fıstığım?
-Tamam Neslihan teyze.
Başımı mahcubiyetle salladıktan sonra odadan çıktık.Özgeyle de küçük bir kavuşma faslı sonrası eve geçtik.Girdikten sonra hemen Deniz'i üst kata çıkarıp yatırdım.Özge de evi geziyordu.
-Bu hala burada mı?
notu aldıktan sonra buruşturup çöpe attı.Diyemedim hiçbir şey.Özgeye karşı hep suçlu hissetmiştim, galiba başkasına aşık olduğum için.Ama o bunu zaten tahmin edebiliyordu ve benim karşıma bunu bilerek çıkmıştı.Özge de yattıktan sonra beni uyku tutmadı ve Neslihan'a gitmeye karar verdim.Aklım onda kalmıştı.Onu aradığımda hemen açtı.
-Efendim Güven?
-Neslihan Feriş'e söyle de kapıyı açsın ben geldim.
-Tamam hemen söylüyorum.
-Neslihan'ın ağzından-
Neden yine gelmişti ki? Kapıyı vurup içeri girmişti.
-Neslihan benim aklım sende kaldı.Seni o halde bırakmak istemedim.
-Güven eşin ve çocuğun evinde ve uyuyor, senin benim yanımda olman doğru değil.
-Ben de tüm gece burada başında beklerim o zaman Neslihan.Ayakta hem de.
-Bari beni biraz bahçeye çıkar o zaman.
-Tabi Neslihan hanım nasıl isterseniz.
İkimiz de sessizdik.Bir şiir mırıldanmaya başladım ben.
"Bir bakıp gözlerime her şeyi anlarsın ya
Gün olur kederimden benimle ağlarsın ya"
Güven devam etmişti sözlere.
"Şu zifiri karanlıklar hiç umurumda değil
İçimde ışıl ışıl parlayan sen varsın ya"
-Ümit Yaşar Oğuzcan.
Gözlerimizin buluştuğu an büyük bir aşk kaplamıştı her yanımızı.Yine eski günlerdeki gibiydi şiirler.Öylesine aşık öylesine mahcup.Şu an yaşadığımız bu şey eski bir anının tekrarı gibi, sadece biz farklıydık.İkimiz de değişmiştik.Nedense ona olan aşkımın hiç değişmediğini fark ettim.Yine yanındayken bedenimde yarattığı o etki aynıydı.Bana yaklaşmaya başladı.O an hiçbir şey yapamıyordum.Saçlarımı okşadıktan sonra gözü dudaklarıma kaydı.Dudaklarımı dudaklarının arasına aldığında tekrardan yaşadığımı hissettim.Ben de karşılık vermeye başladım.Utanarak kendimi çektiğimde Güven'in gözleri hala kapalıydı.Kendine gelince o da gözünü açıp eski yerine geçti.İkimiz de aşk sarhoşu olmuştuk.
Veee bölüm sonuuuu.Şükür güvnes yan yana geldi dkdowldkwkd ay arada tek bölümlük şeyler de atabilirim arada ejdjwjdh begenirseniz okursanız mutlu olurum💘💘
