Takane no Hana - hanahaki [ Sano Shinichiro ]

1 | Lekeli Tablolar

⋘ ────── ∗ ⋅◈⋅ ∗ ────── ⋙

Bölüm : 1 Lekeli Tablolar

⋘ ────── ∗ ⋅◈⋅ ∗ ────── ⋙

Ayame artık kendisini yardım çığlıkları atmamak için çok zor tutuyordu.

Son 5 gündür gördüğü adamı aklından çıkaramadığı gibi nişanlısı her gün onu eve sokuyor, onunla dışarıya çıkıyor, şimdi bile ifadesiz bir suratla karşısında rahat rahat sigara içebiliyordu.

Bunun bir organize yemeği olması gerekiyordu.

Arkadaşları gülüp eğlenirken Ayame'nin sürekli abisini izlemesi İzana'yı da rahatsız etmiş gibi görünüyordu. İlk başta onları tanıştırmak için çok heyecanlıydı, abisini çok sevdiğini herkes biliyordu, Ayame'nin de onu seveceğini düşünmüştü.

Yine de genç kadının ne düşündüğünü bir türlü kestiremiyordu. Bir süre boyunca bunun için çabalamayı da bırakıp sadece Ayame'nin söyledikelrine odaklandı.

Kakucho böyle söylemişti, Ayame daha 20 yaşındaydı ve İzana ondan 8 yaş büyüktü. Bu yaş farkı yüzünden onu tamamen anlayamayacağı düşündü, kadının davranışları da bunu onaylar gibiydi. Zaten herşeyleriyle farklılardı, alanları, hobileri, günlük rutinleri, sevdikleri şeyler...yine de iyi geçinmenin kolay yollarını çok çabuk bulmuşlardı.

Belki üçü de yanılmıştı. Anlaşıyormuş gibi görünmek ve birbirini gerçekten anlamak farklı durumlardı. Anlayışlı 2 insanın geçinmesi gerçekten birbirlerini anladıkları anlamına gelmiyordu, hayattan beklentileri farklıydı.

"Ame, iyi misin?"
Nişanlısının seslenmesiyle kendisine geldi Ayame. Ne kadar süredir Shinichiro'ya odaklandığını kendisi de bilmiyordu, bunu yapmak istemiyordu, tamamen bilinçsizdi.

Bir kaç saniye masaya bakarak sakinleşmeye çalıştı.
"Sorun yok, lavaboya gidip geleceğim."

İzana peşinden gelmek isterken adamın omzundan tutup geri oturttu ve restoranın lavabosuna yöneldi. İnsanlar içeride onun düğününü planlamaya çalışırken böyle yapmamalıydı ama kendini durduramıyordu.

Ona kardeşinin nişanlısı olduğu için gülümseyiş şekli, düğününde sorun çıkmayacağına dair çocukları tutmak için verdiği sözler, anlata anlata bitiremediği İzana'nın çocukluk anıları ile başına gelenler çok mantıksızdı. Başı dönüyordu ama bunun sebebi dışarıdaki rüzgarlı hava değildi.

Daha önce kimsenin kendisine bu kadar kibar ve tanıştıkları andan itibaren tamamen samimi davrandığını hatırlamıyordu.

Nişanlısına abin benim başımı döndürüyor diyemezdi. Ne cevap vereceğini bile kestiremiyordu. Emin olduğu şey İzana ile evlenmesi gerektiğiydi.