Het Drama Van.. - Bankzitters

01 - het drama van.. Het Vondelpark

*
SOPHIE;

"Soof ik ga naar de appie meer vet halen, jij red je wel alleen, toch?" voor dat ik kan reageren doet mijn vader de deur van de kar al achter zich dicht.

Lis staat voor me, met haar handen in haar zakken. "Goed, en hoelang blijf jij hier nog?" vraag ik. "Totdat ik een van die verrúkkelijke oliebollen van je krijg," ze kijkt me flauw aan. Ik vis een oliebol uit de hete olie.

"Hoe ging je date?" vraag ik aan haar, terwijl ik de oliebol opensnijd. Stiekem weet ik haar antwoord al. "Echt verschikkelijk, wat een hufter was dat," zegt Lis klagend. Er ontstaat een koude wolk van haar adem. Ik vul de oliebol met room. "Hoeveelste is dit al Lis?" vraag ik grijnzend. "Waarschijnlijk heb ik al een wereldrecord," lacht ze.

Als ik de spuitzak met room wegleg, trekt een meisje mijn aandacht. Ze staat tegenover een jongen, op ongeveer zes meter van de kraam. Haar schelle stem verschrikt de stilte van het stille Vondelpark. "En weet dat ik jou echt nooit meer hoef te zien!" gilt ze voordat ze zich woest omdraait, en het Vondelpark uitstapt. De jongen kijkt beduusd om zich heen. Mijn hand rijkt naar onder, en grijpt naar de pen die op een van de vriestkisten ligt. Ik zet op het servetje slordig mijn nummer, met de pen die bijna leeg is.

06 00520166

Ik hoef er niet lang over na te denken, en pak de oliebol op, en duw het deurtje aan de zijkant van de kraam open. "Speciale overhandiging? Zo zo," grijnst Lis. Maar ik schenk Lis deze keer geen blik. Ik loop met de warme bol in mijn handen op de jongen af. "Die was voor mij!" jammerd Lis.

"Hoi, ik zag jou net met die meid, en uuh, ik dacht.." oh. Mijn. God. Dit was letterlijkst het stomste wat ik kon doen. Er hangt een ongemakkelijke stilte, en de oliebol is ondertussen al lauw geworden. "Oh dankjewel," zegt hij. Door de kou ontstaat er een witte wolk die met de wind wordt meegevoerd.

Ik wil het liefst zo snel mogelijk weglopen, maar hij houdt me tegen. "Wat is je naam?" vraagt zijn zachte stem. "Sophie. Sophie Doornbos," vertel ik. "Dat is jouw kraam?" vraagt hij, met intresse. "Ja, nou technisch gezien is hij van mijn vader ja," knik ik.

Vanachter hoor ik Lis roepen. "Wie is dat?" vraagt hij, met een schattig lachje. "Lis. Die oliebol was eigenlijk voor haar bedoeld. En vooral met haar heartbreaks gaat deze actie van mij er zeker niet in," zeg ik met gerezen wenkbrauwen. "Ik heb misschien nog wel iemand voor haar?" ik begin te lachen. "Ze heeft te hoge verwachtingen. Ben benieuwd," grijns ik. "Hij is blond, lang, blauwe ogen, en als ik het mag zeggen is hij best grappig," vertelt hij.

"Oké kom, we gaan dit nu meteen aan Lis vertellen," knipoog ik.