Biz o uzaklarda öldük
Seslerimiz yankılanmaz artık
Ve saçlarımız da çürür
Altın yüzüklerimiz karga yuvalarında
Hayaletlerimiz kayıp
Sokaklarımızın saklambacında
Zümrüt kanatlarımız
Geri döndüremez o bozkırlara
Ağla dost ağla
Toplayalım gözyaşlarını
Her damlasında bir ömür var
Ya da ne kaldıysa
Daha uzaklara gidemedik
Vebalimizdir
Yakınlara gelsek
Zaten delilirdik
Ne kaybolduk içinde ne de kovduk dünyayı
Biz o uzaklarda öldük
