Mahzun adamlara mahcupmuş dünya
Güldürme
Gülemem zaten
Olsa olsa
Bir iki yumruk sallarım duvara
Elim acır ve biraz utanırım sadece
Soğuk soğuk bakmaya devam eder
Pişmanlık duyarım bu sefer
Özür dilerim
Karşılık yok
Aynı çatık bakışlar yine
Haksız da sayılmaz
Her palavrada sana geldim
Tüm ihanetim sana kaldı
Elimde değil
Halim kötü
İlacım yok
Varsa da yutamam kursağımda kalır
Meşaleler artık yetmez
Bir kalemin ucunda sönen yıldızlar yakılır
Kendime sinirlenirim az buçuk
O dumanlı vakitler
Sana olan öfkemse kıyamet savaşında ölmeyen nefer
Bana neden güvendin bilemem
Daha ilk bakışımda söylemiştim oysa
Anlamamazlıktan geldin
Bahtsız kader ya da büyük elem
Ne dersen de
Tükendiğim güne rast geldin
Seni tükettim
Keşke
Sevdiğim günlerden birinde çıksaydın karşıma
Her üçyüzaltmışbeş günde iki defa
Şansın azdı suçlayamam
Ama nefret edebilirim tüm olasılıklardan
Ve sonbaharın kızıl
İlkbaharın yeşil yapraklarından
Mahzun adamlara mahcupmuş dünya
Güldürme
Gülemem zaten
