Rastgele bir tiyatro oyununa
Aldım tek kişilik biletimi
Oturdum yerime vakti gelince
Ufka varmış insan tabakasıyla
Sarılmıştı çepeçevrem
Ve öyle büyük bir sahneye bakıyordum ki
Sağında mı kalıyordum solunda mı
Çok mu arkadaydım çok mu önde
Algım yetemedi öğrenmeye
Birkaç saniye geçti
Birkaç mevsime benzeyen
Ardından açıldı gözlerimden
Kırmızı perde
Bilinmezi yaşanacak kıldı
Sonsuzu bir an kıldı
Şaşalı alkışlar tamamladı sürecini
Ve başladı oyun izlenmeye
Beş on dakika geçti
Zihnim daha başlamamışken
Fikir üretmeye
Beş on dakika geçti
Bir hengame bir curcuna süzüldü süzgecimden
Beş on dakika geçti
Sıkıldım
Çok sıkıldım
Senaryosu mu bayat bu oyunun
Replikler mi çok sığ
Dekoru mu seğirtiyor gözlerimi
Oyuncular mı giyemiyor rollerini
Bilmiyorum
Sevmedim sadece
Sadece sevmedim
Kalkıp gitmek istiyorum
Bu içimi buruşturan yerden
Etrafımı süzüyorum çerçevemden
Evet
Tek ben değilmişim
Birileri kalkıp koltuklarından çıkıyor
Sürekli
Birileri çıkıyor
Yüzlerinde sıcak bir gülümseme
Ve donuk gözleri var hepsinin
Ben de gitmek istiyorum
Fakat üzerime yapışmış çekingenlik
Kuşatıyor aklımı
Çok mu ayıp olur verilen emeğe
Öylece birden kalkıp gitmek
Hem bir sürü insanın önünden
Geçip rahatsızlık vermek
Ayrıca bir işe başladıysa bitirmeli kişi
Evet
Oturmalıyım yerimde
Bu koltuk kanımı iliğimi benliğimi
Çekerken alışılmışlığına
Oturmalıyım yerimde
Ta ki bir daha açılmamak üzere
Kapanıncaya kadar perde
Anlamam uzun sürdüğü için
Çekilmeli bu ceza
Oyun kötü değildi
Ben tiyatroyu sevmiyordum
