Göğün yağmuru gibi
Boşalıyor yeryüzünden tozlar
Kimi yepyeşil bir yaprağın kucağından
Kimi kapkara bir saç telinin ucundan
Ufku delip geçmiş
Kaplıyor uzayın tüm mesafelerini
Ciğerlerim tutuşturuyor çektiğim nefesi
Kulaklarım milyonlarca çarpışmanın esiri
Boğazım bir su damlasına tapınır halde
Bedenim iştahla yutuluyor hızlı fakat yavaşça
Boşalıyor yeryüzünden tozlar
Yeşil, mavi, siyah, bej, kırmızı...
Boşalıyor yeryüzünden tozlar
Göz gözü görmez oldu
Tozlar
Ve bir de renkler kaldı
Cisimler şekillerini kaybetti
Şekiller ruhlarını kaybetti
Ruhlar varlıklarını kaybetti
Tozlar
Ve bir de renkler kaldı
Renkler anlamlarını kaybetti
Tozlar
Tozlar
Ve bir tek tozlar kaldı
