"Nasıl diner bu acı..?
Bu karanlık ne zaman terk edecek ruhumu..?"
10 Aralık 2010...
"Efendim Doğa?"
"Ne yemek var menüde Sevgi Şefim?"
Ritimsiz nefes alışverişi o konuştukça devam ediyordu.
"Ben yemek yapamadım kızım, evi ilaçlatacağız. Sen Barlas abinde kal bu gece. Biz de işimiz bitince geliriz yanınıza."
"Evi neden ilaçlatacaksınız ki? Hem sen iyi misin? "
"Abini arıyorum şimdi. Çocuğu sinir etme bak Doğa. En azından biz gelene kadar birbirinize emanetsiniz, sizi seviyorum."
"Ya off tamam, görüşürüz. "
Aslında öz değiliz ama özden öte bir bağ var aramızda, çok güçlü bir bağ...
Abimin evi okula yakın olduğu için hızlı adımlarla 5 dakika içerisinde hemen gelmiştim bile.
Her tarafı mor sardunyalarla kaplı bahçesi insana kendini cennette gibi hissettiriyordu âdeta... Bahçe kapısından koşarak içeriye girdim ve zile bastım. Birkaç saniye bekledikten sonra kapıyı açtı ve elini kapının köşesine yasladı
"Hoş geldin kaçak. Hangi rüzgar attı seni buraya?"
Evettt, başladı bizim sinirlenip kavga edememe mesaisi. Kaçak nedir ya?
"Kaşıntın mı var? Hasım mı olalım?"
"Düşman mı olmak isterdin çeyrek mafya?"
Yine o gıcık gülümsemelerinden birini yaptı. Boyuma laf ederek beni sinirlendirmeye çalıştığının farkındayım ve başarılı oluyordu. Elini nihayet kapıdan çekti.
"Annem aradı, kendime yemek sipariş etmiştim aç olduğunu söyleyince seni bekledim. "
Sonunda beni içeriye almayı akıl etmişti. Evin içerisine girer girmez burnumu gıdıklayan kokuları takip ederek kendimi mutfakta buldum.
Özenle hazırlanmış bir masa vardı karşımda. Makarna, köfte, patates, hamburger, pizza, kola ve meyve suyu. Ellerimi yıkayıp hemen masaya oturdum. Yemeklerimizi yerken gözüm daldı. Abim yüzümün düştüğünü fark etmiş olacak ki bardaktan eline döktüğü suyu yüzüme çiseledi
"Bu kadar sıkıcı değilim bence. Hem daha yastık savaşı yapacağız."
Bir anlık dalgınlığıma geldi ve komik saçmaladım.
"Neyle?"
Neyle mi? Offf kızım Doğa saçmalamak zorunda mısın sürekli? Şimdi o klasik vine sahnesini gerçekleştirecek kesin diye iç geçirirken, öyle de oldu.
"Sen kapıyı sök, bende sandalyenin birini alayım öldürelim birbirimizi."
Espri yaparken ciddi kalması çok komiğime gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İPTİLA
ChickLitBu kitapta içinde yarım bıraktığın, bırakmak zorunda olduğun sevincini, öfkeni, kederini doya doya yaşamanı umuyorum. Unutma ki hayatta olduğun sürece karşına sürekli engeller çıkacak. O engelleri aşmak düşündüğün kadar da imkânsız değil. Sen o enge...
