Hemen hemen herkesin bu hayatta bir dönüm noktası vardır. Evet tabii ki benim de var. Ne mi? Benim dönüm noktam sağlık sorunlarım, uğradığım ihanetler ve atılan iftiralar oldu. Evet üzüldüm, yıkıldım, hatta tabiri caizse mezarlık gibi hissettim ama hiç bir zaman bu hislerimi dışarıya yansıtmadım ve kontrol altında tutmayı başardım.
Aslında hepimiz aynıyız ne bir eksik ne bir fazla öyle değil mi? Sana şunu sormak istiyorum kaybedecek neyin kaldı? Seni başarısızlığa zorlayan şey nedir..?
Ben en dipten umutsuzluğun en derinlerinden geldim. Benim kalbinin saflığı, temizliği yüzüne ve ruhuna yansıyan okurum unutma ki en kötü durumlarda bile umut hep vardır.
Farz edelim ki bu hayat bir bataklık ve sen o bataklığın içinde çırpınıyorsun, çırpındıkça batıyorsun. En dibe batmaktan asla korkma çünkü zeminden alacağın destek sayesinde o bataklıktan kurtulacaksın.
Bu hikayenin bataklığı, çırpınanı ve zemini sensin. Kim bilir belki aradığın o kahraman belki de sensindir...
"Umudunu kaybeden insan ruhunu umutsuzluk mahzenine prangalar."
NUR KÜTÜK
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İPTİLA
ChickLitBu kitapta içinde yarım bıraktığın, bırakmak zorunda olduğun sevincini, öfkeni, kederini doya doya yaşamanı umuyorum. Unutma ki hayatta olduğun sürece karşına sürekli engeller çıkacak. O engelleri aşmak düşündüğün kadar da imkânsız değil. Sen o enge...
