Bizde öyleyiz //Chanmin|Minsung

kim yazmis bunu

Boş günlerinde genelde parka giderdi Jisung, her zaman ki o parka. Fakat bugün canı farklı şeyler yapmak istiyordu.

Bazenleri ise yaşıtı olan yan komşusu, hem de kuzeni olan Soobin ile birlikte giderlerdi parka, yürüyüşe ya da evlerine. Eğlenirlerdi genelde.

Soobin ile küçüklükten beri araları iyiydi. Bir şey olduğunda ilk birbirlerine haber verirlerdi. Yani kısaca best kuzendiler.

Felix ve Hyunjinde severdi Soobini. Sık sık bir araya gelip film izlerlerdi, oyun oynarlardı, eğlenirlerdi.

Soobin ara sıra yastığını yorganını alıp Jisungun yanına giderdi onda kalmak için. Fakat Soobinin tam aksine Jisung neredeyse her gün Soobinin evindeydi.

Bugün yine Soobine gidecekti. Anahtarlıktan anahtarını alıp dış kapıdan çıktı. İki adım yana gidince zaten hemen karşısında Soobinin kapısı bulunuyordu. Kapıyı çaldı, fakat biraz fazla çaldı sanki. Soobin, Jisungun geldiğini böyle anlıyordu. Kapıyı açtı.

"Oiyy benim agam gelmiş, yine ne istiyon lan? Yumurta isteyeceksen bende de kalmadı artık, 3 haftadır yumurta istiyosun!"

"Allah Allah beyefendiye bak! İyi ki bir yumurta istedik. Neyse zaten yumurta almaya gelmedim hadi yine iyisin!"

Soobin bıkkınlıkla yine ne istediğini sordu.

"Ne istiyorsun o zaman?"

"Kahvaltıyla geldim sana! Benim güzel suratım eşliğinde kahvaltı yapacaksın işte, daha ne istiyorsun?"

Soobin gözlerini "Allah'ım sen beni kör et!" anlamında kapattı. Derin bir nefes çekti ve eliyle içeriyi işaret etti.

"Geç Allah'ın cezası geç!"

Jisung içeriye geçti ve koltuğun üzerine atladı. Soobin ise artık onun bu rahatlığına alıştığı için tepki vermedi. İkiside birbirlerinin evinde böyle davranmaya alışmışlardı. Jisung, Soobinin sesiyle uzandığı koltuktan destek alıp doğruldu.

"Ekmek al gel bari"

"Of be Soobin! Hiç mi yok evde ekmek?"

"Lan eşek herif! Olsa söyler miyim git al diye!"

"Üf ama ya!"

"Sus! Soobine üf denmez, hadi"

"Tamam lan gidiyorum!"

"Zahmet oldu Jisung bey, kusura bakmayın"

"Evet haklısın zahmet oldu"

Koltuğun minderini alıp ona fırlattı. Ardından mutfağa doğru hiçbir şey olmamış gibi ilerledi.

Ekmek almak için en yakın fırın yaklaşık 10 dakikalık bir mesafedeydi. Jisung gitmeye çok üşense de kalkıp ekmek almak için yola çıktı.

******

Nihayet fırına gelebilmişti. Fırıncıdan 2 tane ekmek rica etti, ekmek poşetini eline aldıktan sonra ücretini uzattı. Ardından eve doğru yola çıktı.

Apartmanların merdivenlerini çıkarken farklı bir şey farketti.
Kapısının önünde bir kağıt vardı. Önce Soobinin kapı deliğinden onu izleyip izlemediğine baktı, emin olmak için etrafına da bakındı.

Kimsenin olmadığına emin olduğunda yerdeki ikiye katlanmış kağıdı alıp yavaşça açtı.

Kağıdı okurken arada yüzü gülüyor, mutlu oluyordu. Elinde bir adet kağıt ve ekmek poşetiyle kapısının önünde bekliyordu.

Notu okumayı bitirince kağıdı tekrardan ikiye katladı ve cebine koydu. Ve ardından ağzından birkaç cümle çıkmıştı; "Lan! Kim yazmış bunu?!"