O ciglik. Kraliyette bi soylenti haline bile gelmisti. Hizmetciler ve diger calisanlar "genc prensin cigligi, kraliyet baslarina yikilana kadar bu duvarlarda gezecektir." Diye kendilerince bi soz olmustu.
Okudugum w'grave kitaplarinda dovmeyi her zaman 16-18 yas aralarinda kendi rizalari icinde olmustu. Ve dovme bir kutsal isaretimiz oldugu icin yerini biz belirleyecektik. Okurken bile coktan nerde olmasini istedigimi dusunmustum. Sirtimda. Asil ve bi o kadar cazip. Anneminki boynundaydi, Madam Eleanore'un ise kulaginin arkasinda, beyazdi.
Hicbir waldgrave oraya, ve ozellikle beyaz yapma iznine sahip degildi. Hepimiz onun ozel olmasini istedigimiz icin tam tersi renginde, siyah yapilirdi. Dovmemin oldugu yerden hoslanmamistim. Ve ufak vucudumda oldukca buyuk bir dovmeydi.
Babamin surekli ve surekli benim bi lanet olduğumu, bu dovmenin yuce oldugunu ve herkesin gorcegi bi yerde olcagini söyleyip gomlegimin onunu sürekli acik birakirdi. Insanlar bana farkli bakmaya baslamisti, geriliyodum ve icimi korku sararkan o yasimda insanlarin benden ne kadar cok sey istediklerini anlamaya baslamistim.
Kurslarima devam ettim, zorla. Yaklasik 4-5 ay tek kelime konusmamistim. Adeta bir robot gibi sadece benden istenileni yapiyordum. Cizim, dans, enstrüman. "Kusursuz bir kusurluydum" ve bu canımı sıkıyordu. Ama bir sey demedim. Olmami istedikleri kisi olmustum, duygusuz, itaatkar, uslu bi cocuk. Kardeslerimle aram iyidi gene konusmuyordum ve bu surecte terapiye gidince travma sebebi konusmada zorluk cektigimin tespiti konuldu. Pft, zirvalamis bunak. Oysa ki konusuyordum. Kendimle. Bu surecte isaret dilini ogrendim ve kardeslerim daha 5-6 yaslarindayken konusmayi sokmelerine ragmen benim icin işaret dili ogrenmislerdi. Sagir olmadigi ve konusabildiklerini biliyorlardı, ama benim kotu hissetmemem ve dislanmami istemedikleri icin oyle yaptiklarini söylemişlerdi. Eh, açıkçası o zaman dayanabildiysem bunu kardeslerime borcluyum diyebilirim. Desta, ozellikle desta dans etmeyi cok severdi. Keman calmayi artik sevmiyodum, sevdugim tek zaman desta icin caldigim, ve onunda bana eslik ederek dans ettigi zamanlardi. Dean icine kapanik bi kitap kurduydu. Bu yuzden destayla ben daha enerjik oluyoduk.
Konusmayi artik sorun etmiyodum, daha az konusuyodum ama yine de konusuyodum. Kardeslerimleyken daha cok konusuyodum aslinda. Destanin ilk slowdance teklifini dean etmisti. Buyuyunce kapi kolu gibi erkekler geldiginde ilk dansimi kucuk kardesimle yaptik desin diye. Oysa ki aralarında 2 dakika vardi sadece. Dean babasina oldukca duskundu, fazlasiyla duskundu. Eh, ne diyebilirim ki onalrin babalari ve benim babam cok farkli kisilerdi. Desta tersine ne anneme ne babasina düşkündü. Sadece bana. Ve bu onu oldukca sevimli kiliyodu.
9-10 yasimda ailemle fazla kavga ettigim soylenirdi. Ve sık sık bodruma kilitlendigim. Kendim hatirlamiyorum oysa ki, o iki yil- hayatimda hic olmamia gibi unutmustum. Ikizler kavgasan korkardi. Dean aglamaya baslar desta onu sakinlestirmeye calistigini gorunce ben susardim ve kavgayı devam ettirmezdim. Sonradan onlardan ozur dileyip bir daha kavga etmicegime dair soz verirdim ve yine babamla kavga ederdik.. sozumde duramiyordum. 11 yaslarimda, hircinlasmistim babama karsi ve fazla cikismaya baslamistim. Dean daha hassas olmustu, desta surekli deani alip bahceye cikardi. Babam elini ustume nasil kaldirdigini desta sahit olmustu, ama dean asla olmadi. Oysa ki desta deanden cok cok daha duygusal biriydi. Buna ragmen guclu durmaya calisirdi. Guclu kadinim benim..
Tekrar bir kavga ve gurultuydu, bu sefer annemle babam arasinda. Sık sık kavga etmezlerdi, annem sesini yukselttigi anda babam susardi ama bu sefer oyle degildi.
*
Ulkemiz geregi annem ne kadarda tersi gibi sussaydida her zaman kadin hakli olurdu, kralice isteseydi krali oldurebilirdi ve bu bi suc dahil olmazdi. Ama kral, kraliceye bagirmak dahilinde bi hakka asla sahip olmadi ve olamazdi. Bu "André Désiré Waldgrave" atamizin koydugu bir kuraldi. Andre Ds'grave savascil ruhuyla ve siniriyle meshurdu, oysa ki kadiniyla adeta tuy gibi yumusakti. Ve bununla herkes buyulenirken onun buyulendigi tek kişi Madam Eleanore'du. Madami oyle seviyordu ki, savasta Eleanore'un arkasindan gogsune saplanan kilicla Lord Andre savasi birakip onun yanina gelmisti, oracikta ayni kilicin kendisininde gogsune saplamasini saglayarak ona sarilmisti. Ona yeterince yakin olmadigi icin kendini zorlayip iyice kendini madam Eleanore'un vucuduna bastirarak kilic ikisinide birlestirdigi sekille ve oylece sarilarak oldurmustu. Madam ve lordun kolyeleri ardindan alinir ve nesilden nesile veliahtlar hayatlarinin asklarina verirlerdi. Kutsal ve ozeldi.
*
Ben ilk defa gormedim ama ikizlerin ilk seferiydi. Onları hizla odama götürüp ikisininde kulaklikla kulaklarini kapattirirdim. Dean onun sucu oldugunu ve annesine olanlari anlatmamasi gerektigini, yoksa boyle olduklarini soyleyip kendini cok suclardi, oysa ki desta soylemisti.. deanle desta kendilerine "kusurlu" lakabı takmislardi. Halbu ki o bendim. babamin ustume el kaldirmasi, kavgalarinin sebebi buydu aslinda.. yine bir sorundum.. desta ve deanin sevdigi bir sarki vardi, kendim duzenledigim bi sarki. Keman ve usul bir pianoyla. Telefonlarini alip ikisinide melodyi acarak, kendim yazdigim sozlerine devam ettim. Onlara gulumseyerken kapiyi ayagimla kapatip kilitledim. Egilip kucucuk ellerini ellerimin arasina alip operek:
"ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ʏᴏᴜʀ ꜱɪꜱᴛᴇʀ. ᴡʜᴇɴ ɪᴛ ꜰᴇᴇʟꜱ ʟɪᴋᴇ ɴᴏ ᴏɴᴇ ᴜɴᴅᴇʀꜱᴛᴀɴᴅꜱ. ɪ'ʟʟ ʙᴇ ʏᴏᴜʀ ꜱᴇᴄʀᴇᴛ ᴋᴇᴇᴘᴇʀ. ᴡʜᴇɴ ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ'ᴛ ᴛᴇʟʟ ᴍᴏᴍ ᴏʀ ᴛʀᴜꜱᴛ ʏᴏᴜʀ ᴅᴀᴅ. ɪ'ʟʟ ʟᴀᴜɢʜ ᴡʜᴇɴ ʏᴏᴜ ʟᴀᴜɢʜ, ᴄʀʏ ᴡʜᴇɴ ʏᴏᴜ ᴄʀʏ. ᴅʀɪᴠᴇ 8 ʜᴏᴜʀꜱ ᴛʜʀᴏᴜɢʜ ᴛʜᴇ ɴɪɢʜᴛ. ɪꜰ ʏᴏᴜ ᴇᴠᴇʀ ɴᴇᴇᴅ ᴍᴇ ᴏʀ ᴊᴜꜱᴛ ᴍɪꜱꜱ ᴍᴇ..ʏᴏᴜ ᴄᴀɴ ᴄᴀʟʟ ᴍᴇ ᴇɪᴛʜᴇʀ...~
