After

VOORAFGAAND;

Robbie;

"Matt, ik heb al 4 keer nee gezegd, ik ga echt niet mee." Zeg ik als ik de deur voor Matthy open hou. "Nou kom op. Je kan dan alle oudere jongens ontmoeten!" Jammert Matthy, die zelf 5 jaar ouder is dan ik. "Oh mijn God! De oudere jongens! Matthy dit wordt de beste dag van mijn leven! Lief dagboek!" Zeg ik sarcastisch als ik met mijn ogen draai.

Samen lopen we de Starbucks uit. "Wat ga je dan doen? Mij, als de grootste introvert laten zuipen zonder jou? Rob, ik sterf daar." Jammert hij opnieuw. Ik leg mijn hand op zijn schouder. "Ik zal er bij zijn bij je crematie." "Robbie!" Ik krijg een stomp tegen mijn schouder en lach.

"Robbie alsjeblieft ga gewoon mee." Ik kijk de blonde jongen naast me aan. "Als ik ja zeg hou je er dan over op tot dat het feestje is?" Hij knikt enthousiast ja. "Dan prima. Ik ga wel mee dan." "JA EINDELIJK WE KUN-" ik leg mijn hand op z'n mond. "Shh. Geen woord."

;

Ik zet mijn lelijke, goude oud en nieuw bril op en trek nog 1 keer mijn stropdas aan. Daar sta ik dan, negentien jaar oud in een donker blauw pak. Een pak. Godverdomme Ey. Ik pak mijn jas en loop richting Eindhoven centraal. Utrecht here I come...

Ik zucht als ik de trein in stap. Waarom heb ik hier ja tegen gezegd. Nou als ik eerlijk ben weet ik het wel, en dat is puur om bij Matthy te zijn. Een keer uit huis te zijn. Ik ben 19 en heb buiten mijn 18e verjaardag nooit echt gezopen. Ik loop achter naar het stilte coupé en plof neer. In mijn oortjes klinkt Queen.

Na een godsgruwelijke lange trein rit sta ik op Hoog Catharijne. Mijn handen zitten in mijn zakken. Zelfs met handschoenen aan is het verschrikkelijk koud. Ik zucht nogmaals waardoor er een grote wolk ontstaat in de koude winter lucht. "Robske!" Hoor ik achter me. Ik grinnik. "Kap maar met dat Brabants, wannabe-tje van me." Matthy's ogen worden ineens groot. "Van- van jou?" Het is een moment stil. "Goed- het is maar even rijden vanaf hier, toch, Matthy?" Hij knikt. Dit was echt wel bijzonder... Ik schud de gedachte van me af.

;

Als we een uur of drie later in zijn appartement aan het wachten zijn op al zijn andere vrienden, waarmee we later naar de stad gaan, kijk ik naar zijn boekenkast. Matthy staat in de keuken drinken klaar te maken. Maar mijn ogen vallen op een reeks aan boeken.
"Red, white, royal blue." 'Door Casey Mcquinston' Gay. Grinnik bij mezelf.
"Heartstopper." 'Door Alice Oseman'
Al helemaal gay.
"Sneeuwstorm." 'Door Linda Meijer'
Fucking gay.
"De lijn tussen liefde en haat." 'Door Claudia Draaisma.'
Jezus flapkut, Matt.

;

En nogmaals 3 uur later sta ik straalbezopen ik een kroeg in hartje Utrecht. Ook Matthy is katje lam. Samen wankelen we door de kroeg heen, arm in arm. De mensen zullen vast wel denken dat we knettergek zijn door de schaterlach die uit ons komt. Het aftellen gaat bijna beginnen. We zoeken naar Matthy zijn vrienden.

10
Ik giet het laatste beetje bier uit m'n glaasje in m'n mond.
9
Matthy pakt mijn hand en trekt me door de drukte naar zijn vrienden.
8
De hele kroeg staat met hun ogen gericht op het grote scherm.
7
Matthy zet me voor hem neer, zijn lange lichaam steekt ver boven mij uit.
6
Zijn handen legt hij op mijn heupen. Dit zal wel gewoon platonisch zijn. Toch?
5
Hij legt zijn hoofd op mijn schouder.
4
"Word jij mijn nieuw jaars zoen?" Vraagt hij.
3
De stemmen van de mensen worden luider met de laatste 3 tellen
2
Ik knik naar Matthy met een dronken glimlach op mijn gezicht. Beste maatjes, samen het jaar in. Hoe grappig is een platonische zoen dan?
1
Happy new year!
Matty kijkt me aan en met een lach duw ik mijn lippen op de zijne.

Ik trek weer weg en we schieten beide in de lach. Hij legt zijn lippen tegen mijn oor.

"Wat zeg jij-" Begint Matthy, maar zijn zin wordt onderbroken door een hik. "Wat zeg jij als ik zou zeggen dat ik met jou naar bed wil." Vraagt ie dan. In één klap ben ik nuchter. Althans- zo voelt het. "Dronken uitspraken zijn nuchteren gedachtes, Matthyas." "Gaan we Matthyas gebruiken nu?" Vraagt hij. Zijn vinger gaat over mijn onderlip heen. "Fucking hell, Matthy." Ik druk mijn lippen op de zijne met een forse kracht. Had ik dit maar nooit gedaan.