After

WAKKER; *

Robbie;

Ik word met de aller aller aller grootste kater ooit wakker. Ik strek me uit en kreun. Het felle licht dat door het raam laat me naar mijn hoofd grijpen.
"Godverdomme.." mompel ik. Als ik me omdraai en Matthy zijn slapende gezicht zie schrik ik. Met angst in mijn ogen kijk ik bij mezelf naar beneden waar ik geen spoor van kleding tegen kom. Matthy wordt wakker van mijn snelle ademhaling. Ik klem de deken dicht tegen me aan. Wat geen goed idee was, want alles is zichtbaar. Dus ook echt alles.
Ook Matthy draait zich om en slaakt een kreet. We grijpen beide naar ons hoofd. "Niet so schreeuwen alsjeblieft." Ineens klapt Matthy ook in schrik de lakes naar beneden. Onze armen liggen beide strak tegen onze benen aan.
"Matt? Heb jij je kleding nog aan?"
"Ja.."
"Echt?"
"Nee.."
"Godverdomme, Matt."
"We hebben toch niet-"
"Nee. Nee toch?"

We kijken elkaar aan. Flashbacks schieten door mijn hoofd heen.

"Matthy.." kreun ik in zijn oor. Zijn stoten zijn rustig maar toch op een goed tempo. Ik snak naar adem. "Ik weet het.. ik weet het.." Fluistert hij. Mijn handen grijpen de lakens. Zodra hij dit opmerkt vlecht hij zijn vingers in de mijne.

We kijken elkaar aan.
"EEEEEW"
"Nee nee nee nee nee nee nee. Nee dit is toch niet-"
"Matt, ik vrees dat dit wel serieus is gebeurd."
We kijken elkaar in angst aan.
"Was ik- was ik goed?" Vraagt Matthy. "Gast- ik ben toch nog nooit met een man geweest. Maar voor wat ik je kan herinneren had ik het zeer naar mijn zin," hij grijnst. "Niet het fucking moment, Matt." Zijn grijns verdwijnt en hij rolt ogen. Ik laat mijn handen in mijn gezicht zakken. Hoezo kan ik dit nou weer zijn gebeurd?

We staan een moment later weer aangekleed in de keuken. De paracetamol strip wordt aan me doorgegeven. Met een grote slok water giet ik hem achter over. "Rob?" Vraagt Matthy zenuwachtig. Ik kijk zijn richting op. "Ik denk dat ik gay ben..." Fluistert hij. "Daar is niks mis mee. Voor mij blijf je altijd gewoon mijn beste maatje." Hij glimlacht waterig.

;

Als we weer bij Hoog Catharijne staan kijken we elkaar aan. En ik weet niet wat me overkomt, maar de dwang om hem te zoenen moet ik onderdrukken. "Afscheid kusje?" Hij knikt en kust me zacht. Matthy kijkt me aan. Zijn neus raakt de mijne zachtjes. Als we terug trekken legt hij zijn voorhoofd tegen de mijne. "Het komt wel goed. Der is niks gebeurd." Zeg ik. Hij knikt. "Maar wat als ik wil dat het wel is gebeurd?.." "Matt..." Hij schud zijn hoofd. "Laat maar. Dit is allemaal niet gebeurd.." We knikken beide.

"De sprinter naar Eindhoven centraal vertrekt over 5 minuten van perron 2."

Klinkt door de speakers. We geven elkaar nog een knuffel en ik haast me naar het perron. Zoals gister plot ik neer in de stilte coupé. Opnieuw speelt "Queen" in mijn oortjes.

"Good old fashioned lover boy"

De hele avond probeer ik me te herinneren. Ik weet niet precies wat er allemaal is gebeurd, en als ik heel eerlijk ben ik dat misschien ook maar beter. Ik sluit mijn ogen. Veel rust heb ik niet gehad. Denk ik dan. Met de bewegingen van de trein val ik rustig in slaap.