After

GEVOELENS;

Robbie;

Het is alweer bijna februari en er valt wonder boven wonder een dun laagje sneeuw. Ik staar uit het raam, het grote centrum van Eindhoven precies voor me neus. Het stadion, de kerk, de draaimolen in het midden van het grote plein waar kleine kinderen de tijd van hun leven hebben. Het laat me glimlachen. Mijn mooie stadje.

Ik word uit mij trance getrokken door de intercom die afgaat.
"Hallo?"
"Hey Rob! Matthy hier!"
"Hey! Kom binnen!"
Ik maak de deur open en wacht tot de bel van de voordeur. Terwijl ik wacht op Matthy, die met de trap naar de 8ste verdieping moet aangezien die lift kapot is, zet ik alvast het koffiezetapparaat aan.
Ik haast me naar de deur als de luide bel gaat.
"Robskeeee"
"Matskeeee"
We lachen en hij stapt binnen. Hij begint over allemaal rare onderwerpen. Het weer, een nieuwe spijkerbroek die hij wilt, zijn interieur.
"Waarom ben je hier, Matt?" Vraag ik hem. Hij zet zijn kopje neer met een zucht.
"Ik heb gevoelens, Robbie.."
"Wat?"
"Maar- niet voor jou.. ik heb na oud en nieuw een jongen ontmoet op Tinder en uhm.. hij wilt een relatie."
Een steek kleine steek in mijn hart overkomt me. Ik heb toch geen gevoelens voor hem? Denk ik..
"Matt! Das helemaal geweldig!"

Maar zijn gezicht lijkt niet te stralen zoals hij normaal praat over zijn interesses.
"Wat is er, Matt?"
"Ik- ik voel me schuldig of zo.. na Oud en nieuw en-"
"Oud en nieuw was een fout, toch?" Hij knikt zachtjes.
"Ga gewoon voor die jongen. Als jij hem leuk vind, en hij hou helemaal geweldig vind, dan wat houdt je tegen?"

Waarom doe ik dit? Waarom geef ik dit advies? Ach, wat kan het mij schelen? Het is niet alsof ik gevoelens heb. Daag.

;

Als Matthy weer weg is zak ik in elkaar op de bank. Fuck. Kut. Ik heb wel gevoelens..
Een week na dat we het hadden gedaan herinnerende ik me alles weer. Hoe ik met hem weer terug ben gegaan naar zijn appartement, hoe ik met hem in bed belande, hoe we tot in het holst van de nacht bezig zijn geweest.
Ik grijp naar mijn hoofd. Wat een gedoe dit allemaal.. Hoezo zeg ik ook tegen hem om achter die jongen aan moet gaan? Domme sukkel..

; Valentijn ;

Ik zit zoals gewoonlijk weer bij Matthy op de bank, maar deze keer is het raar.. anders..
Wat er anders is, is dat Matthy nu zijn keel in iemand anders zijn tong heeft terwijl we ONZE favoriete film aan het kijken zijn. Wat de fuck is dit voor onzin?
En als die irritante vriend van hem ook nog is zachtjes kreunt is dat de laatste druppel voor mij. Ik sta op en loop meteen naar de wc. Ik heb lucht nodig van dit. Even mijn hoofd leeg maken.
Ik ga zitten op de dichte wc bril. Hoezo voel ik me zo? Drie maanden geleden was hij gewoon nog mijn aller beste maatje en was ik nog gewoon hetero..
Het is allemaal ingewikkeld. Normaal vier ik een platonische Valentijn met Matthy, met onze favoriete film "The Notebook" en allemaal hapjes en een drankje. Ook al was ik minder jarig, als nog was er regelmatig een biertje te vinden in mijn hand. Ik glimlach als ik terug denk aan de jaren er voor. Nee Rob. Dit is verkeerd.

"Robbie?" Hoor ik de vriend van Matthy roepen. In de 50 minuten dat ie zijn tong in mijn beste vriend z'n keel had, had ie zichzelf best even kunnen voorstellen.
"Wat?" Antwoord ik bot.
"Matthy vraagt of je komt."
"Ik ben onderweg."

Wat moet ie nu weer? Zijn ze verloofd? Gaan ze samen wonen? Is Matthy zwanger? Het is altijd wel wat.

Ik loop naar de woonkamer, maar Matthy is nergens te bekennen.
"Waar is Matthy?"
"In de slaapkamer, het was heel persoonlijk blijkbaar."
Verbaasd loop ik naar de slaapkamer van Matthy waar ik hem op bed aantref.

"Wat is er?" Vraag ik bot.
"Jaloezie is iets wat je goed staat, Robbie."
"Ik weet niet waar je het over hebt.."
Hij komt dichterbij en hij speelt met mijn kraag.
"Weg lopen daar net.."
"Matt, tyf op. Je hebt een relatie met die vieze gast daar op de bank."
"Rob-"
"Nee, Matthy. Jij kiest hem. Dan ga voor hem."

Ik duw hem weg en ga weer op de bank zitten. Iets in mij zegt dat er nog wat gaat gebeuren. Kan niet anders.

"Ik ben Milo trouwens. Sorry dat ik me nog niet heb voorgesteld. We waren een beetje- druk." Glimlacht de jongen naast me.
"Ik ben Robbie. En het maakt mij niet uit hoor, doen wat je niet laten kan." Zeg ik sarcastisch. Het lijkt alsof Milo het niet oppakt dag ik niet helemaal op m'n gemak ben en dat ik ook nog is zwaar chagrijnig ben.
"Okay top. Lust je nog een biertje?"
Matthy loopt de woonkamer weer binnen. Hij werpt me een vieze blik toe, en eerlijk gezegd, fucking grote red flag dit.

;

Hoe meer ik aan de praat raak met Milo, hoe meer ik merk dat hij eigenlijk helemaal niet zo een slechte kerel is.
Absoluut niet lelijk...