မနေ့ကမှ လောလောလတ်လတ် လက်ဆောင်ရထားတဲ့ စက်ဘီးလေးဟာ အခုတော့ လူကိုဝင်တိုက်မိတာတဲ့လေ။ ကံကောင်းတာက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့တော့မဟုတ်။ သို့ပေမယ့် စာအုပ်တွေပိုက်ထားတဲ့ တဖက်က ကလေးမလေးမှာတော့ လမ်းမဘေး ပုံလျက်သားအတိုင်း။
"ဘာဖြစ်သွားသေးလဲဟင်။ တို့လည်း ရှောင်တော့ ရှောင်ပါသေးတယ်။ စက်ဘီးက အသစ်ဆိုတော့ အသားမကျသေးလို့။ နာသွားသေးလား။ ဘယ်နားထိသွားလဲ"
ထိုကောင်မလေးက လူကို စကားလည်းမပြော။ ပျံ့ကြဲသွားတဲ့ သူ့ရဲ့စာအုပ်တွေကိုသာ ကောက်ယူနေတာမို့ ဘေးနားမှာကျနေတဲ့ စာအုပ်လေးတအုပ်ကို ယူကြည့်လိုက်တော့ Thailand Korea Dictionary တဲ့။
"ဒီမှာ တအုပ်ကျန်သေးတယ်လေ"
စာအုပ်တွေပိုက်ပြီး ထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ ကလေးမရဲ့အရှေ့မှာ ပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး စာအုပ်လေး ကမ်းပေးလိုက်တော့ ဆက်ခနဲ ဆွဲယူသွားလေရဲ့။
"ခေါပွန်ခ ..." (ကျေးဇူးတင်ပါတယ်)
ခါးလေးညွှတ်ပြီး ပြောလာတဲ့ စကားသံ။ သူ ပြောလိုက်တဲ့ ဘာသာစကားကို နားမလည်တော့ Jennie မှာ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြောင်တောင်တောင်ရယ်။
"ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ"
ထိတ်လန့်စရာတခုခုကြုံလာတဲ့အခါ အမိမြေရဲ့ ဘာသာစကားကို လွှတ်ခနဲပြောမိတတ်တဲ့ အကျင့်က အခုထိ မပျောက်သေး။ ရုတ်တရက်မို့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ပြောတတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ Korea ဘာသာစကားတွေလည်း ဘယ်ရောက်ကုန်တယ်မသိ။
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ပြောတာပါ"
မပီမသနဲ့ ပြောလာတဲ့ Korea အသံထွက်ကြောင့် ကိုရီးယားလူမျိုးမဟုတ်မှန်း သိလိုက်ရသည့်အခါ မျက်ခုံးတွေ ပင့်တက်သွားရတော့သည်။
ထိုအခါ မျက်နှာကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ ဖူးငုံနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေအပါအဝင် ဆံပင်ရှည်ရှည်လေးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ထိုကလေးမလေးက ရှေ့ဆံမြိတ်လေးကိုလည်း နဖူးပေါ် အညီအညာ ချထားသေးသည်။
ကြီးလာရင် မိန်းမလှလေးဖြစ်လာမှာပဲလို့ တွေးမိရင်းနဲ့ စာအုပ်တွေပိုက်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို အကြည့်ရောက်မှာတော့ အလန့်လန့်အဖြန့်ဖြန့်။
YOU ARE READING
Hiraeth
Fanfictionမမကို နားလည်စေချင်သည်။ ထားခဲ့လိုက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ထားခဲ့လိုက်ရတယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ တချိန်တုန်းက နားလည်ပေးခဲ့သလိုမျိုး နေခဲ့သင့်လို့ နေခဲ့လိုက်ရတဲ့ ဒီအခိုက်အတန့်မှာလည်း ကျွန်မဘက်ကို နားလည်ပေးစေချင်သည်။ - ပရီယာ 🌻 တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နှလုံးအိမ်ထဲ ထည့်သိ...
