FARKLI DÜNYA

9. BÖLÜM

''Gece de aydınlık bir el''

Güneş yüzünü senden esirgemiş ve çekip gitmiş, etrafın bir hiçlikten ibaret ve bu hiçliğin karanlığında senin hiç tanımadığın ama etrafa saçtığı gün ışığıyla sana cesaret, dayanma gücü ve içinde bir umut filizini yeşerten el uzatmakta... Bu el ile yaşam kavramının zorluklarını sırt ardı edebilirsin, bu el ile gözünde büyüttüğün canavar haline getirdiklerin bir pireden farksız edebilirsin. Onun ile gözlerin daha iyi ve net görür gerçeği,yanlışı... O el ki senin batmış yaşamına karşılık senin karanlığında sana umut vaat ediyor.

Sidharth'dan

Mira'nın ağlamaklı sesi beni kor ateşlere atmıştı. Bu yaşamına kadar zaten eksiklik çektiği yanları çokken pek fazla gülememiş bir kızken onun şu an ağlıyor olması bedenime ateş oklarını isabet ettiriyordu. Onun benle olan tanışmasından sonra üzülmemesi veya ağlamaması için kendime söz vermişken onun o yabancıların içinde göz yaşı dökmesi kendime beddua etme hissimi tazeliyordu.

Mira aradığında benim tayfa buradaydı ve tüm konuşmalara şahit olmuşlardı. Hala yola çıkamadık çünkü sayımız karşıya göre çok değildi ve bardan güvendiklerimi Mete'nin evine çağırmıştım.

Bekliyordum... Yola çıkmak için, oraya varmak için ve vardığımda orayı bertaraf etmek için desteği bekliyordum. Geldikleri an vakit kaybetmeden yola çıkacaktım. Arabamın gazını sona kökleyecektim ve elimden geldiğince erken varacaktım. Çünkü biliyorum ki Mira'nın hassas duyguları daha fazla dayanamazdı.

Karşımda ben gibi sabırsızca bekleyen Mete, Seda ve Oğuz oturuyordu. Hepsi iyi çocuklardı. Onlarla ortaokuldan beri arkadaştık ve bu arkadaşlık hiçbir zaman çukura saplanmadı, hepimiz birimiz için canımızı verebilecek türdendik. Genelde benim geçmişim için çabalamıştık ve hala da çabalıyoruz şu an olduğu gibi ama onlar her daim beni yalnız bırakmadılar. ''Mete, silahları çıkar yerinden.'' dediğimde üç çift şaşkın göz bana çevrildi. Oğuz ''Nasıl yani abi? Bugün bitirecek misin? Onca uğraştan sonra o piçin işi tek bir kurşuna mı bitecek?'' dedi. Haklıydı. Kaç senedir bu işi irdeleyip duruyorduk. O adamın ölümü için çok güzel bir senaryom bile vardı ama Mira'nın ağlamaklı sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu ve bu beni çileden çıkartmaya yetiyordu. Eğer elime geçerse işi bitmiş ama yok ben daha güzel bir ölüm bekliyorum mesela o düşündüğünü diyorsa buyursun kaçsın.

Mete silahları ve şarjörleri getirmişti. Seda haricinde hepimiz şarjöre mermi geçiriyorduk. Mermi geçirme işim bittiğinde silahı belime yerleştirdim ve yukarı kıvırdığım tişörtümü kapattım. Seda'yı bu işe karıştırmak istemiyordum, değer verdiğim bir arkadaşımdı ve her ne kadar çok iyi silah kullanabilse de ona orada bir zarar gelse kendimi çok kötü hissederdim. ''Seda, sen bu olayda geride duracaksın. Yani bizi burada bekleyeceksin. Tamam mı?'' dediğimde Seda cırlayarak ''Ben de gelmek istiyorum Sidharth. Biliyorsun ki silah kullanmak bir kıza olmama rağmen benim için çocuk oyuncağı ve ben senin olayında geri kalmak değil başı çekmek istiyorum.'' dedi. Seda yaşamımı öğrendiğinde çok iyi hatırlıyorum gözü resmen bir şelaleyi anımsatmıştı bana. Göz yaşları sel olup akmıştı ve o gün 'Ne olursa olsun senin yanında olacağım ve sana bunu yaşatanların hakkından geleceğiz, söz veriyorum.' demişti. Bu zamana kadar her zaman yanımdaydı evet hiçbir zaman bu yanlış bunu yapmayalım dememişti eğer sen diyorsan biz de yerine getiririz deyip yanımızda yerini almıştı ve şimdi ona söylediğim biraz haksızlık olabilirdi. ''Tamam, gel ama arabadan çıkmak yok, daha fazlasını istersen kafanı dağıtırım.'' dediğim de güldü ve ''Bi dağıtamadın şu kafamı gitti.'' dedi alaylı bir sesle. Haklıydı ciddi anlamda konu kapanmıştır demek istediğimde bunu kullanırdım ve bunu hepsi bilirdi. Biz aramızda nasıl ilerleyeceğimizi konuşurken zil çaldı. Gelenler bardan çağırdığım Levent ve adamlarıydı. Onlar gelir gelmez daha fazla beklemedik ve yola çıktık.