Lise Aşkı

13.Bölüm

"Yalana inananın hayatı yalan olur"
__________________________________

Sabah gözümü açtığımda yataktan kalkıp üzerimi değiştirdim ve salona geçtim, herkes beni bekliyodu sanırım
Oturunca Selim konuştu,

-ne olduğunu anlatabilirmisin Selin

-tamam
Derin bi nefes alıp başladım,

-biliyosunuz belki dışardan Mertle kavga ettiğimizi duymuşsunuzdur, işte evden çıkınca sinirle motora bindim be hızla okula sürdüm bi süre sonra Hazal geldi neden tek olduğunu sorunca arabanın bozulduğunu yanıma geldiğini söyledi tamam dedim o anda Hazalın arkasından biri geldi ve onu bayıltınca bağırdım ve Hazalı kurtarmaya çalıştım ama başaramayınca bi anda arabaya atşadı-

-bizi arayabilirdin!
Mert araya girince ona bağırdım,

-napsaydım ya Hazalı arabaya bindirince orda öylece durup götürme lerini mi bekleseydim amk , defol git hasabımı bozma ağzına da sçtırtma burda mal! öbürleri ne bişey olsa sanki kendisi yapmicak amk gelmiş burda konuşuyor bana, ya dinle yada defol git!
Sakin kalamıyodum,

Hazal kaçırılırken bana gelmiş bizi arasaydın diyodu,

Sakinleşip devam ettim,

-Hazalı tek bırakamazdım ona ne yaparlardı bilmiyodum o korku ve sinirle bende arabaya atladım ve bana şaşırarak baktılar son hatırladığım buydu işte sonra beni de bayılttılar, gözümü açınca ormandaydım,
Ben sözümü bitirince Doruk konuşmaya başladı,

-anı bişey olduğu için telefonunu almayı unuttular ve sizi ormana bıraktılar,
Kafamı sallamakla yetindiğimde Mert konuşmak için ağzını aralamıştı,

-ormanda kalktığınız gibi bizi arasa-
Sözünü kestim,

-beyinsiz misin o korkuyla kalkıp bağırdıktan sonra aklımıza geldi, sktr git başımdan hasabımı bozma amk mal mal konuşuyor birazdan gırtlağına yapışıcam senin burda cesedini götürmek zorunda kalıcaklar bende rahatlıcam şimdi seni gözüm görmesin defol Mert!

Öyle çok bağırıyodum ki sesim yankılanıyodu, Mert alaycı bi tavırla bana bakıp konuştu,

-gitmiyorum lan napıcan?
Sinirle kalkıp bağırdım,

-burdan cesedini çıkarıcam oğlum,

Mert'in bi anda gırtlağına yapıştığımda bunu beklemiyodu öyle bi sinirle sıkıyodum ki kızarmıştı bizi zar zor ayırdıklarında bağırdım,

-eğer konu Hazal sa kimse ne yaptığımı veya ne yapıcağımı sorgulayamaz seni uyarmıştım şimdi kalkıp burdan sktr olup gidiyosun yoksa ben çıkarmak zorunda kalıcam,
Kapıyı gösterdiğimde boynunu tutarak öksürüyodu, Hazal ona bakmak için kalkıcakken onu tutup oturttum ve kulağına fısıldadım,

-bu ona az bile,senin için değer bırak napıyosa yapsın, kim olursa olsun Mert de dahil ki az önce gördün asla senin için yaptıklarımı sorgulayamaz bebeğim,

Hazal benden kolunu çekip korkuyla bana bakınca kırılmıştım, Hazal benden korkuyodum, onu korkutmuştum ve hepsi Mert yüzündendi, Hazal bi anda bana bağırdı,

-dokunma bana korkuyorum senden git!
Gözüm dolmuştu, Hazal benden nefret edicekti şimdi napıcaktım ben? Onsuz yaşayamazdım ki,
Sadece ona baktığımda yine bağırdı,

-artık senden nefret ediyorum git dokunma bana defol!

Gözümden yaşlar dökülünce hızla kalkıp ağlayarak evden çıktım, Hazal benden nefret ediyodu kapıyı kapatıp yanına çöküp ağlamaya başladım

Bi süre sonra kapı açılınca Doruğu gördüm yanıms yaklaşıp konuştu,

-boşver Hazal şuan korkuyo, hem ben seni seviyorum be kanka
Gözlerindeki o halime acımayı gördünce ayağa kalkıp bağırdım,

-lan benim hayatımın yarısı olan kız benden nefret ediyo, sen bana acısan nolucak he söyle nolucak?!

Bağırıp ordan ayrıldım ve motora bindiğimde kask falan takmadan hızla ordan uzaklaştım,

Yarım saat sonra bi uçuruma gelmiştim, intihar falan etmiycektim sadece tek kalmaya ihtiyacım vardı, uçurumun ucuna oturup ayaklarımı sarkıttım ve ağlamaya başladım, hepsi Mert yüzündendi uyarımı kale alsaydı bunlar olmiycaktı,

Orda kaç saat ağladığımı bilmiyodum ama gözlerim kan çanağı gibi olduğunu hissediyodum,bi anda omzumda bi el hissettiğimde korkup kalktım ve uçurumdan uzaklaşınca bu kişinin Mert olduğunu gördüğümde kızgınlık her zerremi ele geçirdiğimde bağırdım,

-sen ne yaptığını sanıyosun ya, senin yüzünden Hazal benden nefret ediyo ve bide gelmiş yanıma yüzsüz!

-sakin ol
Onu ittirdim ve daha çok bağırdım,

-yâ sen kendini ne bok sanıyosunda kendi yaptığın bişey için beni sakinleştirmeye çalışıyosun, ulan şuan burdan atlasam bile dönüp gidersin, lan benim hayatım, yaşam sebebim olan kız şuan senin yüzünden benden nefret ediyo Allah bin türlü belanı versin senin şerefsiz seni Allah a havale ediyorum artık,

Arkamda bi ses duyunca oraya döndüm Hazal dı bu bana ilk defa kızgınca ismimle sesleniyodu,

-Selin yeter artık tamam mı sal şu çocuğuda beni de seni sadece burdan almaya geldim ondan sonra yüzune bile bakmam,

Yine ağlamaya başladım ve yere çöktüm Mert bi adım atmıştı ki bağırdım,

-git yaklaşma bana, hepimiz gidin tek kalıcam!
Ağla ağla helak olmuştum, Hazal bana kızgın değildi, o benden artık nefret ediyo du,

Ayağa kalkıp uçuruma yaklaştım ve Hazala baktığımda konuşmaya başladım,

-buraya geldiğimde burdan atlamak gibi bi niyetim yoktu tek kalmak istemiştim, ama artık niyetim bu, burdan atlarsam benden kurtulmuş olursun,
Diyip ona gülümsediğimde gözümü kapadım ve bi anda biri beni kendine çekip sarıldığında bunu Mert sanıp ittim ama Hazaldı bunu ondan beklemiyodum, beni tekrar kendine çekip sarıldığında onu hiç bırakmak istemezcesine sarıldım ve ağladım, en sonunda gözlerim kapandı ve Hazalın kucağına düşüp yere oturduğumda Hazal da yere oturup konuştu,

-benim senden nefret etme gibi bi ihtimalim yok, sadece kızgındım sana senden nefret ettiğimi sandım ama son söylemlerinden sonra senden nefret etmediğimi anladım,

Kafamı ona çevirip baktığımda ciddiydi, tam Hazal a sarılıcakken arkada bi parıltı gördüm bu bi silahtı hemen Hazalın üstüne atlayıp çökmesini sağladığımda ateş edildi, neyseki kimse vurulmamış dı ama sağ kolumdaki yara izinin üstünden çapraz olarak kurşun sıyrıldığı için yine kan kaybetmeye başladığımda sakince kalktım, Hazal bana baktığında kolumu gördü ve hemen ambulans araması için Merte bağırınca kendimi tutamayıp, ağlayıp bağırmaya başladım,

-ah! Kolum çok acıyor Hazal

-tamam ambulans yolda,
O sırada ne yaptığım aklıma yeni geldi ve hemen sustum çok yavaşca ağlayıp kolumu yürüdüm, bi süre sonra ambulans geldi ve hemen koluma dikiş attıklarında o günkü gibi sesimi çıkarmadım ve bitmesini bekledim bitince sardılar ve kalktım arabaya yürüdüğümde Hazal yanımdan geliyodu,

Eve geldiğimizde içeri girince Selim kolumu sorduğunda cevapladım,

-ateş edileceğini anlatıp Hazalın üstüne siper olduğum için aynı yara izinin üstüne çapraz bi çekilde kurşun sıyırdı ,
Çok normal miş gibi anlattıktan sonra odaya geçtim ve uyudum,
Bi süre sonra Hazal içeri girdi ve saçlarımı okşayıp bişeyler mırıldandığında onun kollarında huzurla, onun benden nefret etmediğini bilerek uyudum,
__________________________________

Evett bu bölümü de böyle yaptım umarım beğenirsiniz bay💗
__________________________________