"yellow umbrella💛"

Shot5

روی تخت چرخید و دستاشو دور فردیکه کنارش بود حلقه کرد.

یونجون بیشتر خودشو جلو کشید و سوبین حلقه دستاشو تنگ تر کرد.

کمی همینطور گذشت و سوبین کمی هوشیار تر شد.

چشماشو آروم باز کرد و به پسر توی بغلش نگاه کرد.

شبیه دراماهای کلیشه ای آفتابیکه از پنجره میومد روی صورت یونجون میتابید و پوستش برق میزد.

خدایا خیلی خشگله.

سوبین با خودش فکر کرد و آروم دستاشو دور بدن یونجون باز کرد و از روی تخت بلند شد.

از اتاقش بیرون رفت و مادرشو توی آشپزخونه در حال درست کردن صبحانه پیدا کرد.

مادرش با دیدنش با لبخند خبیثی شروع به حرف زدن کرد:میخواستم بیدارتون کنم ولی انگاری خیلی بهم عادت کردین.

سوبین پشت میز کوچیک آشپزخونه نشست:چرا هیچوقت نرفتیم سئول دیدنشون؟

مادرش لحظه ای مکث کرد و بعدش به سمت پسرش چرخید:چونکه پدرش از ما خوشش نمیومد.

+چرا؟!

مین هی دستی به موهای کوتاهش کشید:اون کلا از اطرافیان خالت خوشش نمیومد...برای همین بردش سئول.

سوبین کمی ساکت به میز نگاه کرد و پرسید:حتما پدرش میاد اینجا دنبالش.

مین هی سرشو به چپ و راست تکون داد و اخماشو توی هم فرو برد:نمیذارم ببرتش...اینبار دیگه نه.

سوبین هم اخماشو توی هم فرو برد.

--------------------------------------------------------------

بعد از بیرون رفتن سوبین از اتاق،چشماشو باز کرد و دستشو روی قلبش گذاشت.

اگه سوبین یکم دیگه توی اتاق میموند متوجه بالا بودن ضربان قلبش میشد.

مشتشو روی سینش کوبید:آروم بگیر دیگه!

از روی تخت بلند شد و وارد حموم شد تا دوش بگیره.

حدود 20دقیقه بعد کارش تموم شد و در حمومو باز کرد.

سوبین روی تخت نشسته بود و سرش توی گوشیش بود.

با صدای گرفته ای صداش کرد:سوبین
*دلم میخواست بنویسم سوبینی ولی خب هنوز خیلی جلو نرفتن...اَه*

سوبین نگاهش کرد و یونجون ادامه داد:میشه بهم لباس بدی؟!

سوبین بدون حرف بلند شد و سمت کمدش رفت.

تیشرت زردی که یکی از آجوماهای همسایه بهش کادو داده بودن و هیچوقت نپوشیده بود رو به همراه شلوارکی که واسش کوچیک شده بود برداشت و به دست دراز شده یونجون داد و از اتاق بیرون رفت.

یونجون بعد پوشیدن لباسا به خودش توی آینه نگاه کرد.

شلوارک کوتاه اصلا از زیر تیشرت دیده نمیشد و تیشرتیکه برای سوبین کاملا اندازه به نظر میومد برای یونجون زیادی بزرگ بود.