*Tamamlandı
*Çeviridir
***
Kendini Grinch olarak ilan eden Merlin, Morgana'nın kitapçısındaki kahve dükkanında çalışıyordu. Noel arifesinden önceki geceydi ve Morgana havaalanına gitmek için erkenden ayrıldı. Kardeşi Arthur, New York City'e yıllar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merlin, kapatmaya hazır mısın? Geç oluyor ve kar yağmaya başlıyor. Kardeşim bu gece uçakla geliyor ve onu havaalanından almak için orada olmam gerekiyor."
Merlin diz üstü bilgisayardan başını kaldırdı. "Evet, kitap siparişlerini bitirmek üzereyim. Neden devam edip gitmiyorsun, Morgana? Kapatmayı kendi başıma halledebilirim. Bir saatten fazladır müşterimiz olmadı."
Morgana saçını salladı ve çantasıyla paltosunu aldı. "Gelip Noel'i bizimle geçirmeyeceğine emin misin? Yapayalnız olman düşüncesinden nefret ediyorum, Merlin."
"Ben buna alıştım," dedi Merlin masasından kalkarken. "Korkarım zaten tatillerde de pek arkadaş canlısı olmuyorum."
"Ebeneezer Scrooge?" Morgana kıkırdayarak sordu.
"Hayır," diye sırıttı, "Daha çok Grinch'e benziyorum bence."
"Ah, aptal çocuk, sen Grinch değilsin. Sen tanıdığım en nazik, en dost canlısı ruha sahipsin."
"Ah, ama sen beni sadece çalışırken gördün," diyerek göz kırptı Merlin. "O kapıdan çıktığımda anında insanlardan nefret eden öfkeli, yeşil bir yaratığa dönüşüyorum. Güven bana."
"Buna inanmayı reddediyorum."
"Tamam belki biraz abartıyorum ama iyi tanımadığım insanlarla aram pek iyi değil."
"Noel'de benimle eve gelmen için bir neden daha. Ailem olabildiğince işlevsiz bir şekilde tatillerde araya gelmeyi başarıyoruz."
"Morgana, senin ailene asla uyum sağlayamayacağımı biliyorsun," diyerek başını salladı Merlin.
"Onlarla hiç tanışmadıysan bunu nasıl bilebilirsin?"
"Biliyorum. Sen benim patronumsun ve bir Pendragon'sun Ben sadece benim... Galler'den Merlin Ambrose. Kullanılabilir tek bir yatak odası ve aralıklı çalışan ıs sistemi olan iki yatak odalı bir dairede yaşıyorum. Tek arkadaşım çok titiz ve talepkar kedim Aithusa."
"İhtiyacın olan tek şey hoş bir kızla tanışmak ve biraz tatil aşkı yaşamak. Bu moralini yükseltecektir."
Merlin sırıttı, sonra ellerini onun omuzlarına koyarak yeşil gözlerine baktı. "Romantizm isteseydim bile ki istemezdim, bu bir kızla olmazdı."
"Ah!" diye haykırdı Morgana kaşlarını kaldırarak, kırmızı dudakları şaşkınlıkla aralandı. "Merlin, özür dilerim. Bilmiyordum."
"Bu iyi. Tam olarak reklamını yapmıyorum," gülümsedi ve raflardaki kitapları düzeltmek için döndü.
Morgana'nın gözleri parladı, "Ah, hiçbir nedeni yok," diye gülümsedi. "Benimle flört etmediğine göre bunu gerçekten bilmeliydim." Alt dudağını ısırarak ona yukarıdan aşağıya doğru baktı. Yani, Merlin erkeklerden hoşlanıyordu ve yalnızdı. Bu iyiydi... Bu çok iyiydi. Çünkü erkeklerden hoşlanan ve iki haftalığına şehre gelecek olan başka bir bekar adamı tanıyordu. "Pekala ben gidiyorum. Yarın görüşürüz."
"Yarın gelecek misin? Noel arifesi."
"Geleceğim," diye gülümsedi ve paltosunu giydi. "Son dakika bir Noel hediyesi ayarlamam gerektiğini fark ettim."
"Yardımcı olabileceğim bir şey var mı?" diye sordu Merlin.
"Hayır, bunu kendim halledeceğim. Yarın görüşürüz." Morgana Merlin'in yanağını öptü ve ardından ona göz kırparak kapıya yöneldi.
Merlin bir kahkaha attı ve tezgahın arkasına geçti . Gülümseyerek kitapçıya baktı. Burayı ve Morgana için çalışmayı seviyordu. Altı ay önce, Morgana'nın bir annenin ergenlik çağındaki oğlu için kitap seçmesine yardım ettiğini duyduktan sonra onu hemen işe aldığına hala inanamıyordu. Bir gün kendine ait bir kitapçıya sahip olmak onun hayaliydi. Ulaşılması o kadar uzak bir hayaldi ki, Mars'ta bir nokta bile olabilirdi.
Parayı kasaya koymak için ofisse giden Merlin kapının açıldığını duydu. Kilitlemeyi unutmuştu. Köşeyi dönünce, uzun kahverengi paltolu, sarı kafasında eski tarz bir şapka ve koyu renkli eldivenleri olan bir adam gördü. Mağazanın etrafına baktı ve çantalarını bırakırken gülümsedi.
"Kusura bakmayın, dükkanı kapatıyordum," dedi Merlin. "Ama ne aradığınızı biliyorsanız ve nakit ödemenizin bir sakıncası yoksa, size yardımcı olmaktan memnuniyet duyarım."
Adam, "Kız kardeşimi arıyorum," dedi. "Morgana... O burada mı?"
"Ah, onu kaçırdın. Sizi havaalanından almak için erkenden ayrıldı."
"Ah, evet," gülümsedi, "Daha erken bir uçağa bindim ve ona sürpriz yapmayı umuyordum. Sen Merlin olmalısın. Sürekli senden bahsediyor."
"Benden mi bahsediyor?" Merlin sordu ve Arthur başını salladı. "Yani... evet, ben Merlin'im. Üzgünüm."
"Sanırım adımı hiç söylemedi. Ben Arthur... Arthur Pendragon," dedi ve eldivenlerini çıkarıp Merlin'in elini sıkmak için uzandı.
"Seninle tanışmak büyük bir zevk, Arthur. Morgana'nın sana benden bahsettiğine inanamıyorum. Onun yanında yalnızca altı aydır çalışıyorum."
"Evet, senin şu ana kadar işe aldığı en iyi kişi olduğunu söyledi. Kitapları gerçekten iyi tanıdığını ve insanları sevdiğini."
Merlin, "Bu tam onluk bir davranış," dedi ve sonra kızardı.
Arthur canlı mavi gözlerinde neşeli bir ışıltıyla Merlin'e baktı. "Ayrıca senin son derece çekici ve acı verici derecede utangaç olduğunu söyledi. Görünüşe göre sevgili kız kardeşim senden hoşlanıyor, Merlin."
"Hayatımın hikayesi," Merlin kıkırdadı ardından omuz silkti. "Gerçekten bilmiyordum. Umarım daha önce kızlardan hoşlanmadığımı söylediğinde kalbini kırmamışımdır."
Arthur kaşlarını kaldırarak bir adım daha yaklaştı. "Kızlarla ilgilenmiyorsun..."
"Üzgünüm, normalde bunu yeni tanıştığım insanlara söylemem. Aptal olduğumu düşünüyor olmalısın. Morgana'yı arayıp geri çağırmamı ister misin?"
"Birazdan ona mesaj atacağım. Bir fincan çay içmek için çok mı geç?"
"Hayır, tabii değil. Aslında ısınmış suyum var. Kitap siparişlerine geçmeden önce kendime bir fincan çay hazırlayacaktım."
"Harika," diye sırıttı Arthur, anında Merlin'in midesinin alt üst olmasına ve kalp atışlarının hızının on kat artmasına neden oldu. Arthur, kafedeki masalardan birine otururken, "Burası muhteşem görünüyor," dedi "Morgana Noel dekorunda gerçekten kendini aştı."
"Ah, evet, bu aralar Noel'e pek sıcak bakmıyorum ama benden dekorasyon konusunda çok dikkatli olmamı istedi, ben de öyle yaptım. Sonuçta patron o."
"Aslında o değil," diye sırıttı Arthur, "Patron benim."
