*Tamamlandı
*Çeviridir
***
Kendini Grinch olarak ilan eden Merlin, Morgana'nın kitapçısındaki kahve dükkanında çalışıyordu. Noel arifesinden önceki geceydi ve Morgana havaalanına gitmek için erkenden ayrıldı. Kardeşi Arthur, New York City'e yıllar...
Kapı açıldığında Merlin başını kaldırdı ve Morgana'nın telaşla içeri girdiğini gördü. Etrafına bakarken gözleri parlıyordu. "Kardeşim nerede?" parlak bir gülümsemeyle sordu.
Merlin iyice kızararak, "Ben, um... Onu yatağımda uyurken bıraktım." dedi.
"İçimden bir ses senin de kanepede kalmadığını söylüyor," dedi ve kıkırdadı.
Merlin başını salladı, "Oturma odasındaki ısıtıcı çalışmıyordu, Arthur beni onunla yatmaya zorladı."
"Ve?" Morgana daha fazla ayrıntı için elini sallayarak sordu.
"Ve gerisini senin hayal gücüne bırakıyorum," Merlin gergin bir şekilde kıkırdadı ve gözlerini devirdi.
"Ah, siz ikiniz bunu gerçekten başardınız," dedi Morgana baş döndürücü bir şekilde, "Bana erkeklerden hoşlandığını söylediğinde ikinizin birlikte mükemmel olacağınızı biliyordum."
Merlin, Morgana'ya her zamanki çayını hazırlamak için tezgahın arkasına doğru yürürken, "New York'a dönene kadar," dedi yumuşak bir sesle.
"İçimden bir ses Arthur'un New York'a geri dönmeyeceğini söylüyor. En azından kalıcı olarak değil."
"Orada bir hayatı var. Onu burada tutmak için yeterli değilim. Onun benim için her şeyden uzaklaşmasını bekleyemem."
Morgana Merlin'i dikkatle izledi, dudakları şaşkınlıkla aralandı. "Aman tanrım, gerçekten kardeşime aşıksın... Bu mükemmel."
"Nasıl oldu bilmiyorum ama evet. Arthur şimdiye kadar istediğim her şey."
"Bu sabah sende farklı bir şeyler var, Merlin. Gözlerin... Bu senin sihrin değil mi?"
Merlin ona bakmak için döndü. "Biliyor muydun?"
"Tanrım, hem de ilk günden itibaren," diyerek gülümsedi Morgana.
"Nasıl?"
"Benim de sihrim var, Merlin. İlk gün seninkini hissettim ve seni güvende tutmam gerektiğini biliyordum. Sana bir iş vererek bunu yapmaya çalıştım. Umarım kendini bu kadar yalnız hissetmemene yardımcı olmuşumdur."
Merlin gülümsedi, "Neden bir şey söylemedin?"
"Burada benimle birlikte kendini evinde hissetmen için sana zaman vermek istedim. Bana güvenmen için."
"Sana güveniyorum, sadece korktum..."
"Biliyorum, tatlım," dedi Morgana, "Ve artık sen ve Arthur birbirinizi buldunuz."
"Senin eşcinsel olduğunu öğrendiğimde gördüğüm vizyonları çözemedim, her şey yolunda gitti. Sen ve Arthur öyle olmalısınız. Bunu biliyorum."
"Belki de öyledir," dedi Merlin, "Bunun mümkün olduğuna inanmak isterim."
"Elbette mümkün, Merlin, bugün Noel... her şey mümkün," dedi Morgana, Merlin çayını ve tarçınlı kurabiyeleri önüne koyarken masaya oturdu.
"Günaydın," dedi Arthur yüzünde kocaman bir sırıtışla köşeyi dönerken. Morgana ayağa fırladı ve onun kollarına koştuktan sonra yanağını öptü.
"Kardeşim," gülümsedi ve göz kırptı, "Duyduğuma göre sen ve Merlin dün gece çok iyi anlaşmışsınız."
Arthur, Merlin'in bakışlarıyla karşılaştı ve ikisi de gülümsedi. "Bağlantı kurduğumuzu söyleyebiliriz... Yakından."
"Ben şahsen ikiniz adına da kesinlikle çok heyecanlıyım."
Merlin gözlerindeki belirsizliği gizlemeye çalışarak tezgahın arkasına geçti. Arthur'un kahvesini hazırlayıp tabağına tarçınlı kurabiye koyarken başını salladı. Arthur ona arkadan kollarını sardığında başını eğdi.
"Merlin..." dedi Arthur boğuk bir sesle, "Notunu aldım."
"Hiçbir şey beklemediğimi bilmeni isterim... New York'ta bir hayatın olduğunu biliyorum... Bir kariyerin var. Benim için hiçbir şeyden vazgeçmen gerektiğini düşünmeni istemiyorum. Dün gece muhteşemdi ama gerçekle yüzleşmem gerekiyor. Bu iki hafta bittiğinde sen gideceksin ve ben de yoluma devam etmek zorunda kalacağım... Tek başıma."
"İstediğin bu mu?" Arthur acıdan kararan gözleriyle sordu.
"Hayır, değil," dedi Merlin, ses çatallanarak. "Ama olması gereken bu. Bunu biliyorum."
"Aslında, değil."
"Ne?"
"Baharda zaten Londra'ya geri dönmeyi düşünüyordum. Karar vermemi çok kolaylaştırdın" dedi Arthur, "Eğer beni kabul edersen, tatilden sonra New York'a dönmeyi ve planımı uygulamaya koymayı planlıyorum, sonra da seninle birlikte olmak için buraya geri döneceğim," dedi.
"Arthur!" Merlin nefes nefese kaldı. "Bu çok büyük bir karar..."
"Öyle olduğunu biliyorum ve bunu sana söylediğim için üzgünüm... Daha yeni tanıştık ama..."
"Bekle..." Merlin bir kahkaha attı ve kendini işaret etti. "Bunun hakkında düşünmeme gerek yok, ben varım... Her şeye, ama sen... Bir geceden sonra çok büyük bir karar veriyorsun... Tanışmamızın üzerinden yirmi dört saat bile geçmedi. Arthur, bu çok çılgınca."
Arthur bir anlığını ahşap kirişli tavana bakarak başını salladı. "Haklısın, delirmiş olmalıyım... Ne düşünüyordum ki?" Merlin'in yüzü düştü ve Arthur, bakışlarıyla buluşmak için çenesini kaldıran sevgilisiyle gülümsedi. "Merlin, bunu bir Noel mucizesine, büyüye ya da kız kardeşimin manipülasyonuna bağla ama ben sana geri dönüşü olmayan bir şekilde aşık oldum ve kararımı verdi. Ben otuz iki yaşında, hayatı boyunca her kararı planlanmış biri adamım. Bunu kendim için yapıyorum."
Merlin kollarını Arthur'un boynuna doladı ve onu sımsıkı tuttu. "Arthur..." titrek bir nefes verdi, sesi duygudan dolayı sertti.
Arthur gülümsedi ve yüzünü Merlin'in saçlarına gömdü. "Sen benimsin, Merlin," diye fısıldadı.
"Ben seninim," dedi Merlin, Arthur'a daha da sıkı sarılırken, "Seni seviyorum."
Morgana arkalarından, "Siz ikiniz birlikte çok güzelsiniz," dedi, gözlerindeki yaşı silerek, "İkinizi de çok seviyorum."
Arthur eliyle işaret etti, "Buraya gel," dedi ve kız onların kucaklaşmasına katıldı. "Seni seviyorum, Morgana, beni Noel'de eve gelmeye ikna ettiğin ve Merlin'i işe aldığın için teşekkür ederim. Şu ana kadar verdiğin en iyi iş kararı."
