Marissa McCall ▶ Stilinski [ dutch ]

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 4 

Fluitend liep ik met de witte handdoek om mijn middel geslagen mijn kamer in en griste mijn kleren bij elkaar. Ik hield het topje voor mijn lichaam en bekeek mezelf grondig in de spiegel, terwijl ik hard mee blèrde met het nieuwe liedje van Justin Bieber. Mijn natte haar was tegen mijn rug aangeplakt en er liepen nog wat druppels over mijn droge rug heen. Ik rilde ervan en wilde net mijn handdoek naar beneden laten vallen toen de deur van mijn kamer openging.

En daar stond Stiles.

'Oh my gosh, Stiles.' krijste ik terwijl ik de handdoek net op tijd wist op te vissen om mijn lichaam te bedekken. Ik zag Stiles versuft naar me kijken en al gauw verschoot hij van kleur. Ik keek hem nijdig aan. 'Kon je niet even kloppen? Het is één van de dingen waarvoor je je hand kan gebruiken.'

'Nee, i-ik...uh, ik wist dat je hier zou zijn.' zei Stiles en praatte verder met een rood aangelopen hoofd. 'Nou, ik wist natuurlijk wel dat je elke ochtend doucht en da....Ik bedoel het niet alsof ik je naakt wilde zien, want pfffttt.....Ik ben het maar. Joooo, het is je vriend, Stiles, hiero.' Ik keek hem geërgerd aan en hij probeerde oogcontact verder met mij te vermijden. 'Ik denk dat dit voor mij het teken is om te gaan.' Hij mompelde het zo zacht dat ik het haast niet hoorde en binnen twee seconden was hij al verdwenen. Wat was er net precies gebeurd? Het was 's ochtends en mijn hersenen werkten zo langzaam dat ik het waarschijnlijk niet eens zou merken als er nu een aardbeving zou plaatsvinden. 

Ik liet mijn rug even rusten tegen mijn kamerdeur en haalde opgelucht adem. Ik liet mijn hersenen stoppen met denken, maar het beeld van mijn broers lacrosse-training stond nog steeds op mijn netvlies gebrand en elke keer als ik knipperde was ik bang dat mijn oogleden zou breken. Het was nooit mogelijk om als een mens zo iets te kunnen en dat wist iedereen. Ik had Scott zijn kamer gisteren al helemaal afgespeurd naar sporen van speed, steroïden of een andere soort oppepper, maar het enige wat ik had gevonden was een reserve inhaler, een hele bult vieze onderbroeken en een pakje aangebroken condooms. Jep, dat was gênant. Scott was gisteren de hele dag het bos in met Stiles en daarna had hij dienst bij de dierenarts, waar hij een baantje voor elkaar heeft kunnen krijgen - vraag me niet hoe. Ik had hem gisterenavond niet terug zien komen en ik voelde een behoorlijk naar gevoel opborrelen in mijn buik. En nee, niet het gevoel van ongesteld zijn dan.

Nadat ik me had omgekleden en het ontbijt oversloeg, omdat ik wist dat ik nog een bak ijs van Stiles zou krijgen, wachtten we op Scott. Misschien waren we wel al minuten aan het wachten toen Stiles met het geweldige plan kwam om naar zijn kamer te gaan en hem wakker te maken. We klopten op de deur van zijn kamer, maar we kregen geen reactie terug. We trokken aan de knop van zijn deur, maar de deur zat op slot en wilde niet meerwerken. Ik haalde mijn wenkbrauwen en we knikten naar elkaar. Stiles en ik hadden een soort van geheime taal met gezichtuitdrukkingen. We wisten al wat we van iets vonden als we elkaar alleen maar even een seconde aankeken en een bepaalde expressie op ons gezicht hadden. Op zich was het best handig, maar soms hield Stiles er iets te veel rekening mee.

Stiles en ik liepen een stukje naar achter en samen liepen we met volle vaart tegen de deur open. We hoorden iets breken en het slot viel op de grond. De deur opende zich en we vielen op de grond van Scott's kamer. Stiles viel met een harde klap op de grond en ik ging hem achterna. Ik kon nog net mijn handen naast Stiles' hoofd neerzetten, zodat ik net niet op hem viel en met mijn lippen op de zijne terechtkwam. We keken elkaar een lange tijd aan en zijn bruine ogen hadden een soort emotie die ik nog nooit eerder had gezien en voor mij niet bekend was. Vanaf zo dichtbij was hij behoorlijk knap en ik dacht bij mezelf dat ik misschien niet mijn handen had moeten gebruiken. Wacht, wat? Nee, ik vond Stiles niet leuk. We waren gewoon vrienden en dat was genoeg voor ons allebei. Veel mensen dachten dat we meer waren dan dat, maar dat was niet zo. Ik had genoeg aan Stiles en hij aan mij.