"Yoongim."
"Efendim bebeğim"
"Gitmemiz lazım kalk hadi"
"Nereye?"
"Benim krallığıma bebeğim"
Hseok'un gözlerinin içine derin derin baktım..
(O sırada yaklaşmıştık)
Yoongi:Çok korkusuzsun
Hoseok:Bize bir şey yapamazlar.Kalkışmayı bir denesinler ..
Yoongi:Yani olmayacak mı hiç bir şey ?
Hoseok:Hayır bebeğim asla olmayacak
Yazar
Atlarına atlamışlardı
Yolda baygın biri vardı
"Baksana Yoongi!"
"Bu ne?"
"Aaaa biri var!"
Yoongi atı sakinleştirdi ve indi.
"Kıyafetleri çok..."yüzünü buruşturuyor
"Yaşıyor mu?"
"Evet. Hadi gidelim"
"Onu burada bu şekilde bırakamayız!"
"Biz ne yapacağız ?"
"İyi durumda değil:(Ben iyi durumda olmayan insanları ortada bırakamam"
***
"Neresi burası?"
"Uyuyan güzel hoşgeldin aramıza döndün mü sonunda?"
"Nasıl ya neden beni kurtardınız?Neden alıp beni buraya getirdiniz?"
"Ne demek istiyor bu?İyilik yap denize at"
kollarını önünde bağlıyor
"Şoktan ne dediğini bilmiyor"
Muhafızların olduğu yere gidiyor(kral olduğu için)
"Ailemden kimse kalmadı kimsem yok"
Bu arada Hoseok giderken bunları da duyup öyle gitmişti.
"Kralımız çaresiz durumdaki kimseyi terkedemez "
"Siz benim çektiğim ızdırabı anlayamazsınız!"Gözlerinden yaşlar akıyor
"Karnın açtır şimdi "
Sorun ne ki?"Jeongin sesleri duyunca dahil oluyor
"Uyanmışsın"Yamazaki'yi iyi görünce tebessüm etmişti
"Bir önemi yok .Hiç bir şeyin bir değeri yok!!Onlar yok artık!!Bir tek ben varım"
gözlerinden acı göz yaşları dökülmeye devam ediyor
"Ailesi yok olmuş"Jeongin dudaklarını büzüyor ve teselli edici bir tonda;
"Hele ki kralıma denk gelmen hayattaki en büyük lütuf . Her şey yeniden başlıyor aslında"
"Bitsin o zaman"
Jeongin Yamazaki'yi kendine çekerken Soobin de duygulanıyor ve ikisine sarılıyor.
"Bizimle kalabilir"
***
"Ne kadar üzücü bir durum "
"Ailen olmayınca sahip olduğun hiç bir şeyin kıymeti kalmıyor "
