˙ྀི ˖°🎨 ༘ ⋆｡˚
Aklı havada bir ressam olan Hwang Hyunjin, kendinden ödün vermeyen iş adamı Kim Seungmin'in kendini her anlamda dağıtmasına izin veriyor.
bolca çocukluk travmaları ve birey üstünde etkileri. psikolog değilim, üstüne eğitim almadım, sa...
*Seungmin takıntılı biri, Hyunjin'i her zaman izliyordu. sadece kendini ona göstermesi uzun sürdü. Hyunjin'in annesinin cenazesinde de Hyunjin'e gözükmedi ama oradaydı. yanlış anlaşılmasını istemem; Seungmin'in kişiliğini romantize etmiyorum. takıntı gerçekten korkunç bir şey. sadece Seungmin böyle bir karakter ve böyle olmaya da devam edecek, nedenleri var ancak nedenlerini olması onun bu özelliğinin kötü bir özellik olduğunu değiştirmeyecek.
*bütün hikaye boyunca tek tesadüf eseri karşılaşmaları son sahnede eski duvarın önündeki karşılaşmalarıydı. diğer bütün zamanlarda Seungmin duruma göre ayarlamıştı, zeki ve parası olduğu için zorlanmadı da.
*karakterler başından beri aynıydı, değişmediler, değişmek için çabalamadılar da.
*neden bilmiyorum, hikayeyi yazarken aklıma sık sık van gogh'un eserleri ve kendisi geldi, ilham kaynağım denilebilir.
ayrıca!! Seungmin'e çok kızmayın, hikayeyi sadece Hyunjin'in bakış açısından gördük. her ne kadar yazarı ben olsam da Seungmin'i hala tam olarak anlayamıyorum. karışık ve ne yapacağı belli olmayan bir karakter Seungmin, dengesiz biri. Hyunjin de Seungmin de her insan gibi sevgiyi hak eden, büyük ancak kalpleri küçük bireyler, ikisinin de gerçekten birden çok kusurlu özelliği var.
aralarındaki bağ sadece sevişmekten oluşmuyor. birbirlerine olan sevgilerini nasıl göstereceklerini bilemediler, sonucunda da bu toksik ilişki ortaya çıktı. sorunlarını da konuşmayı tercih etmeyen karakterler oldukları için zorlanmadılar ilişkilerini bu hale getirirken >>:c.
Seungmin'in, Hyunjin sütsüz kahve sevmiyor diye kahvesine süt eklemesi ve hikayenin arka planında olan daha birçok şey birbirlerine verdikleri değeri gösteriyor aslında. Seungmin cesur biri değil, oldukça korkak bir karakter. duygularıyla ne yapması gerektiğini bilemediğinde kaçtı, bunca zaman platonik ve saplantılı takıldıktan sonra hayallerinin gerçeğe dönüşmesi onu dumura uğrattı ve geç farkında vardı. Hyunjin gibi zorluklara göğüs geren, her şeye rağmen pes etmeyip salıncakta sallanan biri değil.
*conflict, anlaşmazlık/zıtlık anlamlarına gelir. karakterlerin bu kadar zıt olup yine de birbirlerini tamamladıklarını hissettirmeye çalıştım, umarım siz de hissettmişsinizdir.
her ne kadar birbirlerinden kaçsalar da eninde sonunda geri dönüyorlar, aradıkları sevgiyi birbirlerinde buluyorlar, toksik de olsa birbirleriyle tamamlanıyorlar. çünkü sevgi görmemiş birini ancak onun gibi biri tamamen anlar, sevgi görmemiş biri gelecek bütün sevgilere açtır, bu ona zarar verse de. Hyunjin de işte bu yüzden sadece kırgındı Seungmin'e karşı. kızgın kalmıyordu, kaybetmekten korkuyordu. belki de korktuğu tek şey birini kaybetmekti.
*kitap boyunca diyaloglardan çok ana karakterin, Hyunjin'in kafasında olduğumuz için birçok şeyin üstü kapalı, farkındayım. ancak Hyunjin karakteri gereği sessiz biri, iletişimden kaçınan ve kafasında her şeyi çözüme kavuşturan biri, nedeni bu. Seungmin de kendini nasıl ifade edeceğini bilmiyor, bir yandan da Hyunjin'e alan sağladığını düşünüyor. hani çocukken birinin yanında kalmaya devam etmek için, biri size bir şey söyleyip uzaklaştırmasın diye nefes alış verişinizi bile kontrol eder ve yokmuş gibi davranırsınız ya, Seungmin'in kafasındaki mantık da öyle çalışıyor çoğu zaman. Hyunjin'in yanında daha çok vakit geçirebilmek için ona yalnız alan tanıyor. dediğim gibi, bu düşüncenin doğru olduğunu savunmuyorum, sadece ilişki dinamikleri bu şekilde.
*kitabı tamamlayıp bitirmem baya uzun zamanımı aldı çünkü gerçekten hissedebildiğimde o bölümü daha iyi yazıyorum. hala içimde sinmeyen birkaç bölüm var ama yavaş yavaş conflict'i yazmak hobiden çok yapmam gereken bir sorumluluğa dönüştüğü için içime sinmese de yayınlayıp kurtulmak istedim. gerçekten, en uzun soluklu kitabımdı. bir süre karakterleri aklıma getirip ah, keşke şöyle bir sahne ekleseydim, diyeceğim kesssssin ama yapacak bir şey yok.
*kitap boyunca sürekli aklımda mitski, kalben ve tabi ki stray kids şarkıları dönüyordu. bu da diğer ilham kaynaklarımdan biri.
tekrardan okuduğunuz için teşekkür ederim, dediğim gibi aralarındaki saplantılı sevgiyi romantize etmeye çalışmıyorum. sadece aileden gelen sorunların insanları ne derecede etkileyip kişiliklerini tamamlandığını göstermek istedim. herkes ebeveyn olmamalı. başka kitaplarda görüşürüzzzzzz!!
-berros
●●●●●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
quick sketch!! asla hoşuma gitmiyor ama anısı var >;c
