˙ྀི ˖°🎨 ༘ ⋆｡˚
Aklı havada bir ressam olan Hwang Hyunjin, kendinden ödün vermeyen iş adamı Kim Seungmin'in kendini her anlamda dağıtmasına izin veriyor.
bolca çocukluk travmaları ve birey üstünde etkileri. psikolog değilim, üstüne eğitim almadım, sa...
alarmın sesi uyanmamı sağladı, belimi saran kolunu ve saçlarını yanağımda hissedebiliyordum. dün oldukça güzel geçmişti. koltuğa nasıl sığdığımız hakkında en ufak bir fikrim yok. gerçi bacağımın teki zaten üzerindeydi,üstünde yatıyorum dersem yeridir.
duygularım içime sığmıyordu artık, Seungmin'i sürekli yanımda istiyordum, sürekli birlikte olmak, beraber vakit geçirmek ve en ufak şeyleri ona anlatmak istiyordum. uzun zaman sonra kendimi ilk defa bu kadar yaşama istekli ve mutlu görüyordum, ben ne zaman mutlu olsam ardına kötü bir olay yaşanır ya zaten.
günün çoğunluğunu uyuyarak geçirdik, uyandıktan sonra alarmı kapatıp kafasını göğsüme çektim ve tekrar uyudum. huzurumun bitmemesini umdum, sadece ummakla kaldı.
kalktığımızda sert birer kahve demledi ikimize, sütsüz kahveden nefret ettiğimi söylediğimde kahveme süt ekledi.
ben de o sırada ekmek kızartıyordum, bu sefer gitmedi. beraber reçelli ekmek yedik ve kahvemizi içtik. ardından sigara yaktım, sigaramı kırdı. bana yakışmadığını söyledi. yorum yapmadım, sadece saçma buldum.
kahvaltıdan sonra eline fırça aldı ve tuvalin ardına geçtim.
çizen kişiyken çizilen olmak garip hissettiriyor, dedim. kıkırdadı. elinin tuvaldeki hareketlerini izledim. vakit nasıl geçti anlamadım bile, çok güzel.
zil sesi tatlı anımızı böldü, her güzel şeyin bir sonu varmış. nefesim daralıyor.
kaşlarımı çattım, seungmin yanıma gelip alnıma parmak uçlarını bastırdı.
"ben bakıp geleyim." gülümsedim ve koridora ilerledim.
kapıda annem vardı, kontrol etmeden kapıyı açtığım için kızdım kendime. onu görür görmez gülüşüm silindi.
konuşmama dahi izin vermeden nefret dolu sözlerini sıralamaya başladı, suratıma tiksinç bir şeye bakıyormuş gibi bakıyordu. tepki veremedim, bir süre sonra arkamdan adım sesleri duydum. hiçbir şey hissedemiyorum, bedenim robot misali beynimden aldığı komutlarla hareket ediyor.
annem, Seungmin'i görünce bana orospu muamelesi yapıyor, acı bir tebessümle izlemekle kalıyorum. sadece içindeki nefreti kusup gitmesini bekliyorum.
Seungmin öne atladı, tartıştıklarını anlayabiliyordum ancak tepki veremiyordum. başım çatlıyor, ellerim titriyor. tekrar olmaz diyorum kendime, olamaz. oluyor. kriz geçiriyorum.
●●●●● kalben, eski dünyanın yangını
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
